پرسش :
امام بايد چه اوصافي داشته باشد؟
پاسخ :
بايد امام كه بطور مطلق واجب الإطاعه است معصوم باشد و چنان باشد كه دواعى الهى از همه سو در همه چيز عامل حركت او باشد. همچنين امام كه رهبر كل و حجّت بر كل است، بايد اعلم و افضل از همه باشد و از آنچه موجب منافرت طبع انسانى و حقارت شخص در نفوس سالمه باشد و خلاصه از جميع سوابق سوء و معايب و نواقص خَلقى و خُلقى منزّه باشد.
اين حكم بديهى و فطرى است كه معلّم از متعلّم و استاد از شاگرد و راهنما از رهجو و مقتدا از مقتدى و مربّى از مربّا اعلم و اكمل باشد و نبايد غير افضل مطاع افضل و عالم مطيع جاهل باشد، چنانكه در قرآن مجيد مىفرمايد:
«أَفَمَنْ يَهْدى الَى الْحَقِّ أَحَقْ أِنْ يُتّبَعَ أَمَّنْ لا يَهِدّى الّا أَنْ يُهْدى فَمالَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ»(1) [آيا آنكه خلق را به راه حق رهبرى مىكند سزاوارتر به پيروى است يا آنكه نمىكند؟ مگر آنكه خود هدايت شود. شما مشركان را چه شده و چگونه چنين قضاوت باطل براى بتها مىكنيد.]
و همچنين مىفرمايد:
«لا يَسْتَوِى الْأَعْمى وَ الْبَصيرُأوَ لا الظِّلُّ وَ لَاالْحَرُورُ»(2) [هرگز كور و بينا مساوى نيستأ و آفتاب و سايه يكسان نيست.]
«قُلْ هَلْ يَسْتَوِى الَّذينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذينَ لا يَعْلَمُونَ»(3) [بگو (اى پيامبر) آيا آنان كه مىدانند با آنان كه نمىدانند يكسانند؟]
پىنوشت
(1) يونس/ 35
(2) فاطر/ 19 و 2
(3) زمر/ 9
منبع:امامت و مهدويت ج 1- پيرامون معرفت امام (عليه السلام)، آيت الله العظمى لطف الله صافى گلپايگانى (حفظه الله)
بايد امام كه بطور مطلق واجب الإطاعه است معصوم باشد و چنان باشد كه دواعى الهى از همه سو در همه چيز عامل حركت او باشد. همچنين امام كه رهبر كل و حجّت بر كل است، بايد اعلم و افضل از همه باشد و از آنچه موجب منافرت طبع انسانى و حقارت شخص در نفوس سالمه باشد و خلاصه از جميع سوابق سوء و معايب و نواقص خَلقى و خُلقى منزّه باشد.
اين حكم بديهى و فطرى است كه معلّم از متعلّم و استاد از شاگرد و راهنما از رهجو و مقتدا از مقتدى و مربّى از مربّا اعلم و اكمل باشد و نبايد غير افضل مطاع افضل و عالم مطيع جاهل باشد، چنانكه در قرآن مجيد مىفرمايد:
«أَفَمَنْ يَهْدى الَى الْحَقِّ أَحَقْ أِنْ يُتّبَعَ أَمَّنْ لا يَهِدّى الّا أَنْ يُهْدى فَمالَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ»(1) [آيا آنكه خلق را به راه حق رهبرى مىكند سزاوارتر به پيروى است يا آنكه نمىكند؟ مگر آنكه خود هدايت شود. شما مشركان را چه شده و چگونه چنين قضاوت باطل براى بتها مىكنيد.]
و همچنين مىفرمايد:
«لا يَسْتَوِى الْأَعْمى وَ الْبَصيرُأوَ لا الظِّلُّ وَ لَاالْحَرُورُ»(2) [هرگز كور و بينا مساوى نيستأ و آفتاب و سايه يكسان نيست.]
«قُلْ هَلْ يَسْتَوِى الَّذينَ يَعْلَمُونَ وَ الَّذينَ لا يَعْلَمُونَ»(3) [بگو (اى پيامبر) آيا آنان كه مىدانند با آنان كه نمىدانند يكسانند؟]
پىنوشت
(1) يونس/ 35
(2) فاطر/ 19 و 2
(3) زمر/ 9
منبع:امامت و مهدويت ج 1- پيرامون معرفت امام (عليه السلام)، آيت الله العظمى لطف الله صافى گلپايگانى (حفظه الله)