داستانهای کوتاه از پیامبر اکرم (ص) (18)
يا رسول اللَّه سوره قارعه را خوانديد
خدايا اگر من در پيشگاه تو گنهكار هستم و مىخواهى مرا عذاب كنى در همين دنيا مرا عذاب كن، اينك مىبينى كه گرفتار بيمارى هستم. پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله فرمود: درست نگفتى مىبايست بگويى وَ مِنْهُمْ مَنْ يَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِى الدُّنْيا حَسَنَةً وَ فِى اْلآخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النّارِ (2بقره/201) و از ايشان كسانى هستند كه مىگويند پروردگارا به ما در دنيا بهره نيك و در آخرت هم بهره نيك عطا فرما و ما را از عذاب دوزخ در امان بدار.
پروردگارا هم در دنيا و هم در آخرت به من پاداش بده و مرا از عذاب دوزخ حفظ كن. آنگاه پيامبر صلّى اللَّه عليه و آله براى او دعا كرد و او خوب شد.
پنبهاى در گوش او گذاشتند تا آيات قرآن را نشنود
آيا من مىتوانم با او ملاقات كنم؟
آرى، ولى بسيار خطرناك است، زيرا ممكن است تو را با گفتار خود سحر كند!
بالاخره من ناچارم اطراف خانه كعبه طواف كنم، چگونه ممكن است او را نبينم، مگر او در حجر ننشسته است؟
چرا ... ولى بيا اين پنبه را بگير و در گوش بگذار تا سخنان او رانشنوى !
پنبه ...؟ آرى پنبه !
(اسعد) پنبه را گرفت و در گوش گذارد، و براى طواف به مسجد الحرام آمد، و مشغول طواف شد، و (دور اول) نگاه عميقى به پيغمبر اسلام افكند كه اطراف او را مانند تشنگانى كه دور چشمه (آب زندگانى) جمع شوند گرفته بودند، و با دقت به سخنانش گوش مىدادند در (دور دوم) طاقت نياورد، با خود گفت: اين چه كار احمقانهاى است كه من گوش خود را ببندم و از چنين جريان مهمى كه در مكه مىگذرد بى خبر باشم! اين پنبه را بايد از گوش خود بيرون كنم ببينم چه خبر است؟ اين را گفت و پنبه را با خشم و نفرت از گوش بدر آورد و بيرون انداخته و با روى گشاده خدمت پيغمبر آمد.
محمّد! بگو ببينم ما را به چه چيز دعوت مىكنى؟
به سوى خداوند يگانه يكتا، و اين كه من فرستاده او هستم ...
سپس دو آيه از سوره انعام (آيات 152 و 152) وَ لا تَقْرَبُوا مالَ الْيَتيمِ إلاّ بِالَّتى هِيَ أحْسَنُ حَتّى يَبْلُغَ أشُدَّهُ وَ أوْفُوا الْكَيْلَ وَ الْميزانَ بِالْقِسْطِ لا نُكَلِّفُ نَفْساً إلاّ وُسْعَها وَ إذا قُلْتُمْ فَاعْدِلُوا وَ لَوْ كانَ ذا قُرْبى وَ بِعَهْدِ اللَّهِ أوْفُوا ذلِكُمْ وَصّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (6أنعام/152) و به مال يتيم نزديك نشويد، مگر به شيوهاى كه آن بهتر باشد، تا زمانى كه به كمال بلوغش برسد، و در كار پيمانه و ترازو به داد و درستى رفتار كنيد، ما بر هيچ كس جز به اندازه توانش تكليف نمىكنيم، و چون [به داورى يا شهادت] سخن گوييد به عدالت عمل كنيد و لو او [اصحاب دعوى] خويشاوند [شما] باشد، و به عهد الهى وفا كنيد، اين چنين به شما سفارش كرده است، باشد كه پند گيريد.
وَ أنَّ هذا صِراطى مُسْتَقيماً فَاتَّبِعُوهُ وَ لا تَتَّبِعُوا السُّبُلَ فَتَفَرَّقَ بِكُمْ عَنْ سَبيلِهِ ذلِكُمْ وَصّاكُمْ بِهِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ (6أنعام/153)
و بدانيد كه اين راه راست [و درست] من است، پس آن را در پيش گيريد، و به راههاى ديگر نرويد كه شما را از راه او دور اندازد، اين چنين به شما سفارش كرده است باشد كه تقوا پيشه كنيد [در امان مانيد].
را كه عصاره قسمت مهمى از اصول و فروع اسلام است بر او خواند. (سعد) چنان مجذوب و محسور آيات قرآن شد كه بى اختيار فرياد زد: من گواهى مىدهم معبودى شايسته ستايش جز خداوند يگانه نيست و تو پيامبر او هستى ...
آرى من نيز مسلمان شدم.
منبع:www.payambarazam.ir
/ن
