پرسش :
آیا حضرت نوح(ع) اولین فرد نجار بودند یا پیش از ایشان از پیامبران دیگر نیز به این شغل مشغول بوده‌اند؟
پاسخ :
عبدالجبار یا عبدالغفار، ملقب به نوح، فرزند لمک بن متوشلخ و مادرش «قینوش» دختر راکیل است. گفته‌اند علت ملقب شدن او به «نوح» این بوده که براى گناه امت خود نوحه می‌کرد، و یا مقصود از نوحه‌گرى، دعوت قومش به توحید بود.
گفته شده است که وى متولد 1642 سال پس از هبوط حضرت آدم(ع) بوده و در سن 400 سالگى به نبوت مبعوث شده، 950 سال مردم را به خداپرستى و توحید دعوت نمود که حاصل این تلاش، مؤمن شدن 40 مرد و 40 زن در برابر خداوند بود، در حدود همین سال مسئله نزول عذاب و طوفان بر قومش اتفاق افتاد. وى پس از طوفان 350 سال عمر کرد و در حدود 1290 سالگى رحلت نمود که در نجف اشرف فعلى مدفون گردید.
وى در سن 500 سالگى داراى سه فرزند پسر به نام‌هاى «سام، حام و یافث» بود. از جمله القاب او، شیخ الانبیا است؛ زیرا پس از آدم هیچ پیامبرى به قدر او عمر نکرد. حضرت نوح، اولین پیامبر اولواالعزم و صاحب شریعت است، که در وصفش گفته‌اند: مردى خردمند، فصیح و بلیغ بود، که از عقلى سرشار و صبرى بسیار برخوردار، و در مناظرات و احتجاجات و برهان و جدل، قوى و بصیر و مطلع بود. نوح با کمال بردبارى و تحمل، به راهنمایى قوم خود همت گماشت، سخنان شیرین و بیانات دلنشین خود را به‌کار می‌برد، امیدوار بود و یأس و نومیدى را در حریم دل خود راه نمی‌داد، و با بهترین فنون دعوت، در راه تبلیغ رسالت کوشید، شب و روز، گاه و بیگاه، در آشکار و نهان آن قوم را دعوت کرد، توجه آنها را به اسرار جهان و شگفتی‌هاى آفرینش معطوف نمود اما قوم او در مجادله، راه لجاج و عناد را پیمودند و سفسطه را از حد گذراندند. از این‌رو؛ باطل را بر حق و هلاکت را بر نجات ترجیح دادند، و کارشان به جایى رسید که آن‌حضرت با آن عظمت روحى و روانى که داشت کاسه صبرش لبریز شد و دست استغاثه به سوى خداوند بلند کرد و فرمود: «خداوندا! اینها دعوت مرا نمی‌پذیرند»، و خداوند ضمن تأیید گفته نوح، وى را از ایمان آوردن آن قوم مأیوس نمود و فرمود: «جز آنها که [تا کنون] ایمان آورده‌اند، دیگر هیچ‌کس از قوم تو ایمان نخواهد آورد![1]».[2]
درباره نحوه کشتی‌سازی حضرت نوح(ع) به علت بُعد زمانی زیادی که وجود دارد، چیز زیادی نقل نشده است. قرآن نیز که کتاب هدایت و انسان‌سازی است تا یک کتاب تاریخ، به جنبه‌های تربیتی این داستان پرداخته است. آنچه که مسلّم است شغل نجاری قبل از حضرت نوح وجود داشته است؛ زیرا قبل از ایشان، چوب و استفاده‌های آن به علت سهولت استفاده از آن، مورد توجه همه بوده است. از بعضی از تفاسیر استفاده می‌شود که نوح نجار بود و بعد از آن به پیامبری مبعوث شد. بله! ظاهراً ایشان اولین کسی بود که کشتی را به الهام خداوند ساخت.[3]
پی نوشتها:
[1]. هود، 36.
[2]. کتاب «سیمای الگویی پیامبران در قرآن کریم»، کتابخانه سایت تبیان.
[3]. طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ترجمه همدانی، ج 10، ص 364.
منبع: www.islamquest.net
عبدالجبار یا عبدالغفار، ملقب به نوح، فرزند لمک بن متوشلخ و مادرش «قینوش» دختر راکیل است. گفته‌اند علت ملقب شدن او به «نوح» این بوده که براى گناه امت خود نوحه می‌کرد، و یا مقصود از نوحه‌گرى، دعوت قومش به توحید بود.
گفته شده است که وى متولد 1642 سال پس از هبوط حضرت آدم(ع) بوده و در سن 400 سالگى به نبوت مبعوث شده، 950 سال مردم را به خداپرستى و توحید دعوت نمود که حاصل این تلاش، مؤمن شدن 40 مرد و 40 زن در برابر خداوند بود، در حدود همین سال مسئله نزول عذاب و طوفان بر قومش اتفاق افتاد. وى پس از طوفان 350 سال عمر کرد و در حدود 1290 سالگى رحلت نمود که در نجف اشرف فعلى مدفون گردید.
وى در سن 500 سالگى داراى سه فرزند پسر به نام‌هاى «سام، حام و یافث» بود. از جمله القاب او، شیخ الانبیا است؛ زیرا پس از آدم هیچ پیامبرى به قدر او عمر نکرد. حضرت نوح، اولین پیامبر اولواالعزم و صاحب شریعت است، که در وصفش گفته‌اند: مردى خردمند، فصیح و بلیغ بود، که از عقلى سرشار و صبرى بسیار برخوردار، و در مناظرات و احتجاجات و برهان و جدل، قوى و بصیر و مطلع بود. نوح با کمال بردبارى و تحمل، به راهنمایى قوم خود همت گماشت، سخنان شیرین و بیانات دلنشین خود را به‌کار می‌برد، امیدوار بود و یأس و نومیدى را در حریم دل خود راه نمی‌داد، و با بهترین فنون دعوت، در راه تبلیغ رسالت کوشید، شب و روز، گاه و بیگاه، در آشکار و نهان آن قوم را دعوت کرد، توجه آنها را به اسرار جهان و شگفتی‌هاى آفرینش معطوف نمود اما قوم او در مجادله، راه لجاج و عناد را پیمودند و سفسطه را از حد گذراندند. از این‌رو؛ باطل را بر حق و هلاکت را بر نجات ترجیح دادند، و کارشان به جایى رسید که آن‌حضرت با آن عظمت روحى و روانى که داشت کاسه صبرش لبریز شد و دست استغاثه به سوى خداوند بلند کرد و فرمود: «خداوندا! اینها دعوت مرا نمی‌پذیرند»، و خداوند ضمن تأیید گفته نوح، وى را از ایمان آوردن آن قوم مأیوس نمود و فرمود: «جز آنها که [تا کنون] ایمان آورده‌اند، دیگر هیچ‌کس از قوم تو ایمان نخواهد آورد![1]».[2]
درباره نحوه کشتی‌سازی حضرت نوح(ع) به علت بُعد زمانی زیادی که وجود دارد، چیز زیادی نقل نشده است. قرآن نیز که کتاب هدایت و انسان‌سازی است تا یک کتاب تاریخ، به جنبه‌های تربیتی این داستان پرداخته است. آنچه که مسلّم است شغل نجاری قبل از حضرت نوح وجود داشته است؛ زیرا قبل از ایشان، چوب و استفاده‌های آن به علت سهولت استفاده از آن، مورد توجه همه بوده است. از بعضی از تفاسیر استفاده می‌شود که نوح نجار بود و بعد از آن به پیامبری مبعوث شد. بله! ظاهراً ایشان اولین کسی بود که کشتی را به الهام خداوند ساخت.[3]
پی نوشتها:
[1]. هود، 36.
[2]. کتاب «سیمای الگویی پیامبران در قرآن کریم»، کتابخانه سایت تبیان.
[3]. طباطبایی، محمد حسین، المیزان، ترجمه همدانی، ج 10، ص 364.
منبع: www.islamquest.net
