پرسش :
حوادث دوران غيبت و وظيفه شيعه در اين عصر را بيان کنيد.
پاسخ :
آنچه در روايات به آن اشاره شده، گسترش ظلم و فساد است. انسان‌هاي شيطان صفت و دنيا طلب براي رسيدن به منافع بيشتر دنيوی، به هر گونه ظلم و فسادی روی می‌آورند و با كشاندن جامعه‌های انسانی و مردم به ورطه فساد و تباهی، سعی در استعمار و استثمار مردم دارند. آنان با شيوع انواع فساد‌های مالی و اخلاقی مردم را به طرف بی‌هويتي سوق می‌دهند؛ به گونه‌ای كه آدميان وظايف خود را فراموش كنند و به جای اطاعت از فرمان‌های الهی و عمل به دستورات دين و ارزش‌های انسانی، به دنبال ارضای شهوات مادی باشند و در اين راستا حتی گاه دين را خرافه معرفی كرده و ظهور امام زمان(عج)را افسانه می‌دانند.
وظيفه ما آن است كه ضمن ظلم‌ستيزی، به وظايف يک منتظر واقعی عمل كنيم.
انتظار امام مهدی(عج) از ما آن است که به وظيفه يک منتظر واقعي عمل کنيم. در روايات و بيانات پيشوايان دين وظايف متعددي براي منتظر بيان شده است که مهمترين آنها عبارت است از:
الف. شناخت امام:
حرکت در جاده انتظار، بدون شناخت امام امکان ندارد، البته علاوه بر شناخت امام به اسم و نسب، بايد نسبت به جايگاه و مقام او نيز آگاهی کافی داشت. در روايتی نقل شده که فردی به نام ابو نصر پيش از غيبت امام، به حضور آن حضرت رسيد. امام مهدی(عج) از او پرسيد: مرا می‌شناسی؟ پاسخ داد: آری شما سرور من و فرزند سرور من هستيد. امام زمان(عج) فرمود: مقصود من اين (شناخت) نبود. ابو نصر می‌گويد: خودتان بفرمايد(مرادتان چيست). امام مهدی(عج) فرمود: «من آخرين جانشين پيامبر خدا هستم و خداوند به (برکت) من بلا را از خاندان و شيعيانم دور مي کند.»(بحار الانوار، ج 52، ص 30)
ب. الگو پذيری:
آدمی بايد از رهبر و مقتدای خود الگو گرفته و منش و رفتار خود را شبيه او قرار دهد تا بتواند او را همراهی کند. از پيامبر اکرم(ص) نقل شده است: «خوشا حال آنان که قائم خاندان مرا درک کنند؛ در حالي که پيش از دوران قيام، به او و امامان قبل از او اقتدا کرده و از دشمنان ايشان، اعلام بيزاري کرده باشند. آنان دوستان و همراهان من و گرامی‌ترين امت من، در نزد من هستند.»(بحار الانوار، ج 52، ص 129)
از مهمترين رفتارها، ورع و حسن خلق است. امام صادق(ع) در روايتي فرمود: «هر کس دوست دارد از ياران حضرت قائم(عج) باشد، بايد منتظر باشد و در حال انتظار به پرهيزکارل و اخلاق نيکو رفتار كند.»(بحار الانوار، ج 52، ص 140)
ج. ياد امام زمان(عج):
يک منتظر واقعی بايد هميشه سعی کند به ياد حضرت مهدی(عج) باشد. هر روز صبح با خواندن دعای عهد(مفاتيح الجنان، بعد از دعاي ندبه) با امام پيمان خود را تجديد کند، براي سلامتی و فرج ایشان هميشه دعا کند و بگويد: «اللهم کن لوليک الحجة بن الحسن...»(مفاتيح الجنان، اعمال شب 23 ماه مبارک رمضان). در هر محفل و مجلسي ياد حضرت را زنده کند و مردم را با او آشنا سازد تا مردم همگی منتظر ظهور باشند. امام عصر(عج) در پيامي چنين فرمود: «اگر شيعيان ما ـ که خداوند آنان را در راه طاعتش ياري دهد ـ در وفاي پيماني که از ايشان گرفته شد اجتماع کرده و مصمم باشند؛ البته نعمت ديدار از آنان به تأخير نمی‌افتد و سعادت ملاقات ما براي آنان با معرفت کامل و راستين نسبت به ما، تعجيل می‌گردد.»(بحار الانوار، ج 53، ص 176)
البته نبايد فراموش کرد که يک پيرو واقعي در همان گام‌های نخستين، به انجام واجبات ـ به خصوص نماز اول وقت ـ و ترک محرمات توجه ويژه‌ای دارد، چرا که بدون اطاعت از اوامر خدا، سخن از انتظار و ياری حضرت مهدی(عج) معنا ندارد.
آنچه در روايات به آن اشاره شده، گسترش ظلم و فساد است. انسان‌هاي شيطان صفت و دنيا طلب براي رسيدن به منافع بيشتر دنيوی، به هر گونه ظلم و فسادی روی می‌آورند و با كشاندن جامعه‌های انسانی و مردم به ورطه فساد و تباهی، سعی در استعمار و استثمار مردم دارند. آنان با شيوع انواع فساد‌های مالی و اخلاقی مردم را به طرف بی‌هويتي سوق می‌دهند؛ به گونه‌ای كه آدميان وظايف خود را فراموش كنند و به جای اطاعت از فرمان‌های الهی و عمل به دستورات دين و ارزش‌های انسانی، به دنبال ارضای شهوات مادی باشند و در اين راستا حتی گاه دين را خرافه معرفی كرده و ظهور امام زمان(عج)را افسانه می‌دانند.
وظيفه ما آن است كه ضمن ظلم‌ستيزی، به وظايف يک منتظر واقعی عمل كنيم.
انتظار امام مهدی(عج) از ما آن است که به وظيفه يک منتظر واقعي عمل کنيم. در روايات و بيانات پيشوايان دين وظايف متعددي براي منتظر بيان شده است که مهمترين آنها عبارت است از:
الف. شناخت امام:
حرکت در جاده انتظار، بدون شناخت امام امکان ندارد، البته علاوه بر شناخت امام به اسم و نسب، بايد نسبت به جايگاه و مقام او نيز آگاهی کافی داشت. در روايتی نقل شده که فردی به نام ابو نصر پيش از غيبت امام، به حضور آن حضرت رسيد. امام مهدی(عج) از او پرسيد: مرا می‌شناسی؟ پاسخ داد: آری شما سرور من و فرزند سرور من هستيد. امام زمان(عج) فرمود: مقصود من اين (شناخت) نبود. ابو نصر می‌گويد: خودتان بفرمايد(مرادتان چيست). امام مهدی(عج) فرمود: «من آخرين جانشين پيامبر خدا هستم و خداوند به (برکت) من بلا را از خاندان و شيعيانم دور مي کند.»(بحار الانوار، ج 52، ص 30)
ب. الگو پذيری:
آدمی بايد از رهبر و مقتدای خود الگو گرفته و منش و رفتار خود را شبيه او قرار دهد تا بتواند او را همراهی کند. از پيامبر اکرم(ص) نقل شده است: «خوشا حال آنان که قائم خاندان مرا درک کنند؛ در حالي که پيش از دوران قيام، به او و امامان قبل از او اقتدا کرده و از دشمنان ايشان، اعلام بيزاري کرده باشند. آنان دوستان و همراهان من و گرامی‌ترين امت من، در نزد من هستند.»(بحار الانوار، ج 52، ص 129)
از مهمترين رفتارها، ورع و حسن خلق است. امام صادق(ع) در روايتي فرمود: «هر کس دوست دارد از ياران حضرت قائم(عج) باشد، بايد منتظر باشد و در حال انتظار به پرهيزکارل و اخلاق نيکو رفتار كند.»(بحار الانوار، ج 52، ص 140)
ج. ياد امام زمان(عج):
يک منتظر واقعی بايد هميشه سعی کند به ياد حضرت مهدی(عج) باشد. هر روز صبح با خواندن دعای عهد(مفاتيح الجنان، بعد از دعاي ندبه) با امام پيمان خود را تجديد کند، براي سلامتی و فرج ایشان هميشه دعا کند و بگويد: «اللهم کن لوليک الحجة بن الحسن...»(مفاتيح الجنان، اعمال شب 23 ماه مبارک رمضان). در هر محفل و مجلسي ياد حضرت را زنده کند و مردم را با او آشنا سازد تا مردم همگی منتظر ظهور باشند. امام عصر(عج) در پيامي چنين فرمود: «اگر شيعيان ما ـ که خداوند آنان را در راه طاعتش ياري دهد ـ در وفاي پيماني که از ايشان گرفته شد اجتماع کرده و مصمم باشند؛ البته نعمت ديدار از آنان به تأخير نمی‌افتد و سعادت ملاقات ما براي آنان با معرفت کامل و راستين نسبت به ما، تعجيل می‌گردد.»(بحار الانوار، ج 53، ص 176)
البته نبايد فراموش کرد که يک پيرو واقعي در همان گام‌های نخستين، به انجام واجبات ـ به خصوص نماز اول وقت ـ و ترک محرمات توجه ويژه‌ای دارد، چرا که بدون اطاعت از اوامر خدا، سخن از انتظار و ياری حضرت مهدی(عج) معنا ندارد.
