پرسش :

آيا ارتباط کودک 4/5 ساله با همسالان لازم است و اگر همسالان مطلوب در دسترس نباشند، چه بايد کرد؟

پاسخ :
بله، اين ارتباط لازم است و سبب رشد عاطفي، روحيه‏ي اجتماعي و کسب »خودانگاره« (1) )Self lmage( کودک مي‏شود.
در صورت نبودن همسالان يا عدم صلاحيت آنان؛ ارتباط فاميلي با نزديکان همتا، ايفاي نقش همسالان به وسيله‏ي پدر و مادر، بازي کودک با اسباب بازي‏ها )عروسک‏ها، خرس‏هاي پشمالو و...( در نقش همسالان، و ذکر قصه‏هايي با محتواي روابط همسالان مي‏تواند تا حدودي جاي رابطه با همسالان را پر کند.
در حالت ضرورت ارتباط کودک با همسالان نامطلوب )عدم امکانات يا وابستگي فرزند به آنان(، براي اين مسأله حساسيت فراواني نشان ندهيد؛ زيرا با حساسيت شما، وابستگي‏اش بيشتر خواهد شد:
الانسان حريص علي ما منع. (2)
انسان بر آن چه منع مي‏شود، حريص‏تر است.
مي‏توانيد براي تأثيرپذيري کمتر فرزند خود، زمان ارتباط آنان را کمتر کنيد يا منزل خود را محل گردهمايي کودکان قرار دهيد تا بتوانيد بر رفتار آنان به طور مستقيم نظارت داشته باشيد و در صورت لزوم )براي مثال، سخن زشتي از همسالان( با برخوردي سنجيده دخالت کنيد.
براي کاهش تأثير منفي همسالان، بايد فضايي سالم را در خانه فراهم سازيد؛ به اين گونه که رابطه‏ي عاطفي خود را با کودک قوي‏تر کنيد؛ اعتماد به نفس او را افزايش دهيد، و ارزش‏ها و ضد ارزش‏ها را برايش تبيين کنيد.
مطلوب، ايجاد پشتوانه‏ي فرهنگي و تقويت روحيه‏ي ديني است تا فرزند شما در محيطهاي خارج از خانه )مهد کودک، آمادگي، مدرسه و...( سالم بماند و تحت تأثير بدآموزي‏هاي ديگران قرار نگيرد.
پی نوشتها:
(1)خودانگاره، برداشتي است که انسان از خود دارد و درصد بالايي از اين خودانگاره را از ديگران مي‏گيرد
(2)تفسير شريف لاهيجي، ج 1، ص 292.
منبع: کتاب نسیم مهر(1)، حجت الاسلام حسین دهنوی، انتشارات خادم الرضا(علیه السلام)