حسین فقیه سبزواری
(1386 -1309 ق)، عالم دینى و فقیه. در سامرا به دنیا آمد و در خانوادهاى اهل علم پرورش یافت. در 1318 ق به همراه پدرش به نجف رهسپار شد و مدت چهار سال در آنجا، تحت نظر پدرش، مقدمات و ادبیات را خواند و در 1322 ق به همراه پدر به سبزوار رفت و چهار سال در آنجا به تحصیل پرداخت. در هفده سالگى با اجازه و امر پدر به مشهد رفت و از محضر ادیب بزرگ نیشابورى و شیخ حسن برسى و سید محمد باقر مدرس استفاده نمود. پس از چندى به خواست پدرش به سبزوار بازگشت و ضمن استفاده از درس خارج پدر و بهرهگیرى از افتخار الحكماء، در زمینهى معقول، خود به تدریس سطوح پرداخت. در 1337 ق پس از درگذشت پدر به نجف مهاجرت نمود و دو سال از محضر آیتالله میرزا محمد تقى شیرازى و آیتالله شریعت اصفهانى و آیتالله سید محمد فیروزآبادى و آیتالله میرزا حسین نایینى و آیتالله آقا ضیاءالدین عراقى و آیتالله اصفهانى استفاده نمود و به مدارج عالى فقه و اجتهاد رسید و با دریافت اجازات اجتهاد مطلق از اساتیدش، در 1347 ق، به ایران بازگشت و در مشهد مقیم شد و به تدریس خارج فقه و اصول و امامت جماعت در جامع گوهرشاد پرداخت. او در مشهد درگذشت و در مقبرهى باغ رضوان به خاك سپرده شد. از آثار خیرش: بناى كوى طلاب؛ مدرسهى محمدیه؛ تكیه سیدها؛ گورستان و غسالخانه و دیگر آثار خیر او در كتاب «خاطرات زندگانى» وى با شرح آثار آمده است.[1]
حسین بن العلامه میرزا موسى فقیه سبزوارى از آیات عظام و فقهاء فخام معاصر سبزوار (مقیم مشهد مقدس) بودهاند.
ترجمه احوال و آثار آن بزرگوار رساله و كتاب جداگانهاى لازم دارد كه آن هم بحمداللَّه به قلم یكى از دانشمندان بنام خاطرات زندگانى آیتاللَّه فقیه سبزوارى بطبع رسیده است و خلاصه آن را نگارنده در اینجا مىنگارم. وى در سال 1309 قمرى در سامره دیده به جهان گشوده و در بیت علم و عزت پرورش یافته و در سال 1318 ق به همراه والد ماجدش به نجف اشرف رهسپار شده و مدت چهار سال در آنجا در تحت نظر والدش مقدمات و ادبیات را خوانده و در سال 1322 ق در معیت پدرش به سبزوار آمده و چهار سال در آنجا به تحصیل پرداخته و در سن 17 سالگى با اجازه و امر پدر به مشهد آمده و از محضر مرحوم ادیب بزرگ نیشابورى و مرحوم آقا شیخ حسن برسى و حجةالاسلام آقاى حاج سید محمدباقر مدرس استفاده نموده. و در همان اوان صحنه دلخراش توپ بستن روسها را به آستان قدس رضوى مشاهده مىكنند و بعد از چندى برحسب امر والدش به سبزوار آمده و ضمن استفاده از درس خارج والدش و استفاده معقول از مرحوم افتخارالحكماء خود به تدریس سطوح پرداخته تا والدش در سال 1337 قمرى به رحمت ایزدى واصل و ایشان به نجف اشرف مهاجرت نموده.
و دو سال از محضر مرحوم آیتاللَّه العظمى میرزا محمدتقى شیرازى و مرحوم آیتاللَّه شریعت اصفهانى و آیتاللَّه حاج سید محمد فیروزآبادى و آیتاللَّه میرزا حسین نائینى و آیتاللَّه آقا ضیاءالدین عراقى و آیتاللَّه العظمى اصفهانى استفاده نموده و به مدارج عالیه فقه و اجتهاد رسیده و با دریافت اجازات اجتهاد مطلق از آیات نام برده در سال 1347 ق به ایران بازگشت و به سبزوار وارد و بعد از سه ماه به مشهد مقدس عزیمت نموده و روى اصرار علماء و مراجع حوزه مشهد رحل اقامت افكنده و به تدریس خارج فقه و اصول و امامت در جامعه گوهرشاد پرداخته و در خلال توقف در مشهد چندین مسافرت مهم به عتبات عالیات و مكه معظمه نموده كه شرح هر یك مفصل خواهد بود.
و در كتاب خاطرات زندگانى وى مذكور مىباشد. معظم له پس از یك عمر خدمت به دین و مسلمین و آستان ملك پاسبان ثامنالائمة المعصومین علیهم صلوات المصلین در شب شنبه 24 شوال 1386 ق شب قبل از شهادت حضرت امام صادق علیهالصلوة والسلام در سن 77 سالگى از دنیا رفت و در مقبره باغ رضوان كه از باقیات الصالحات اوست مدفون گردید.
آثار خیر مرحوم آیتاللَّه فقیه سبزوارى از اینقرار است.
1- مدرسه كوچك باغ رضوان
2- تكمیل بناء درمانگاه رازى
3- خانههاى سیل زدگان
4- مسجد بهار
5- كوى طلاب
6- مدرسه محمدیه و آثار خیر دیگر كه در كتاب خاطرات زندگانى ایشان با شرح آثار مذكوره موجود است.
ارسال نظر
با تشکر، نظر شما پس از بررسی و تایید در سایت قرار خواهد گرفت.
متاسفانه در برقراری ارتباط خطایی رخ داده. لطفاً دوباره تلاش کنید.
