علی اشرف نقاش افشار
(س دوازدهم ق)، نقاش، مذهب، خطاط و شاعر. از ایل معروف افشار ارومیه بود و چنین برمىآید كه وى، برادر بزرگ اللهوردى نقاش باشد. على اشرف شاگرد ممتاز استاد محمد زمان الو بود و برخى نیز او را شاگرد استاد محمد على بیگ، نقاشباشى دربار نادرشاه، دانستهاند. وى با میرزا احمد نیریزى، خطاط معروف نسخ، دوست و همدم بود و در خلق بعضى از آثار همكارى داشتهاند. على اشرف در ارائهى گل و مرغ و حالت پرندگان و حشرات مهارت داشت و در رنگآمیزى و سایهپردازى آنها به پایهى طبیعت، وسواس داشت. در چهرهپردازى و شبیهسازى نیز،نقاش قوىدستى بود و به غیر از آنها در تذهیب و ترصیع و تشعیر و حلكارى و مرغشسازى و حتى كتابت خطوط نسخ و نستعلیق و شكسته نیز صاحب قلم بود و شعر را هم نیكو مىسرود. سبك وى مورد تقلید عدهاى از نقاشان بعد از او قرار گرفت و نقاشانى از جمله، استاد محمد نقاش، آقا باقر اول و آقا صادق اول پیرو او بودند و از شاگردان مهم وى به شمار مىآمدند. از آثار او: جلد گل و مرغى قرآنى كه در كمال لطافت و ملاحت است و به خط شكستهى طلایى رقم «ز بعد محمد على اشرفست 1135» دارد؛ قلمدان مرغشى قرمزرنگى كه بر روى آن گل مرغ نقش شده،با رقم: «ز بعد محمد على اشرف است 1159»؛ قلمدان شیوایى كه تصاویر آن قصهى معروف شیخ صنعان و دختر ترساست، با رقم: «ز بعد محمد على اشرف است سنه 1161»؛ قاب آینهى گل و مرغى دلنواز كه به تردستى و مهارت انجام یافته، با رقم: «زبعد محمد على اشرف است 1169». شش اثر دیگر وى در «احوال و آثار نقاشان» ذكر شده است.
