حسان بن ثابت که بود؟
حسان بن ثابت، از بزرگ‌ترین شاعران عرب قبل از ظهور اسلام و در آغاز دوره اسلامی است. وی را جزو صحابه رسول خدا(ص) به شمار آورده‌اند. او اشعاری در...
در وصف اندلس
توجه سلاطین مرینی به شکه دربار و بذل و بخشش‌های بسیار به شعراء و ادبا موجب شد که شمار زیادی از شاعران و ادیبان برجسته این دوره با حکومت مرینی...
احمدبن يوسف کاتب (1)
(م213 يا214ق) ابوجعفر احمدبن يوسف بن قاسم بن صبيح عجلي (بالولاء) کوفي. اجدادش قبطي نژاد و از موالي بني‌عجل بودند، بدين سبب به نام عجلي معروف...
احمدبن يوسف کاتب (2)
(م334ق) ابوجعفر احمدابن ابي الحسن (يا ابي يعقوب) يوسف بن ابراهيم کاتب معروف به ابن دايه. او و پدرش يوسف از شاعران و نويسندگان دربار طولوني بودند...
احمدبن يوسف کاتب (3)
(م437ق) ابونصر احمدبن يوسف السليکي المنازي الکاتب، سليک به صيغه‌ي تصغير نام مردي بوده که صاحب ترجمه بدو منسوبست و از هويت او اطلاعي در دست نيست،...
ابو نُواس
(130 تا135-ح200ق) حسن بن هاني بن عبدالاول حکمي معروف به ابونواس، شاعر شيعي مذهب و بزرگترين غزلسراي عصر عباسي. وي در اهواز متولد شد و در بغداد...
ابوفِراس حَمداني
(320-357ق) حارث (حرث) بن سعيد ابن حمدان تغلبي، سردار شجاع و شاعر فصيح و توانا. وي در عراق به دنيا آمد. پدرش، ابوالاعلي سعيد، در جنگ با برادرزاده‌اش...
ابوالعتاهيه
ابواسحاق اسماعيل (130-210ق) فرزند قاسم بن سويد بن کيسان عيني عنزي (بالولاء)، شاعر نوآور و حاضرجواب و بسيار گوي عهد عباسي. از روي طنز او را ابوالعتاهيه...
ابو تَمّام طائي
حبيب بن أوس بن حارث طائي (188-231ق)، شاعر بزرگ و استاد لغت و تاريخ و ايام عرب. در حوالي دمشق متولد شد. پدرش مسيحي و نامش «ئزيوس» يا «ساذوس» بود...
ابن يمين
امير فخرالدين محمود (م769ق) فرزند امير يمين الدين طغرايي فريومدي، از شعراي نامدار ايران. پدرش از ترکستان به فريومد از توابع سبزوار کوچ کرد و...
ابن هاني اَندَلُسي
ابوالقاسم يا ابوالحسن محمدبن هاني (326-362ق) از اعقاب مهلب بن ابي صفره (م83ق، فاتح خراسان و هند) و شاعر بزرگ شيعي مغرب. او را ابن هاني اندلسي...
ابن مُنير طَرابلسي
ابوالحسن مهذب الدين احمدبن منير (473-548ق) شاعر بزرگ عرب و از مفاخر ادباي شيعه. شعرش دقت تعبير و سلامت و جزالت الفاظ را با انسجام و لطافت معاني...
ابن الرّومي
ابوالحسن علي (221-283ق) فرزند عباس بن جريج (= جرجيس) از موالي عبيدالله بن علي بن جعفر عباسي، در بغداد متولد شد. پدرش رومي الاصل و مادرش ايراني...
ابن دُرَيد
ابوبکر محمد (223-321ق) فرزند حسن بن عتاهيه ازدي شافعي، از ادبا و زبانشناسان و فرهنگ‌نويسان بزرگ عرب. در عهد معتصم عباسي در بصره- کوچه‌ي صالح...
ابن خالويه همداني
ابوعبدالله حسين بن احمد (ح295-370ق) لغوي نحوي، از بزرگترين عربي دانان زبانشناس، که به سال 314 از زادگاه خود- همدان- براي دانش‌پژوهي به بغداد...
ابن تَعاويذي
ابوالفتح محمد (519-584ق) فرزند عبيدالله (نشتکين، نوشتکين) بن عبدالله بغدادي، شاعر و نويسنده‌ي شيعي مذهب عربي و مشهورترين شخصيت در نظم و نثر زمان...
تائیه‌ی دعبل
تائیه‌ی دعبل، قصیده‌ای شیوا به زبان عربی از شاعر نامدار عرب ابوعلی حسن بن علی خزاعی ملقب به دعبل (م 246 ق). این قصیده دارای 59 تا 120 بیت (بر...
تائیه‌ی ابن عامر
تائیه‌ی ابن عامر، قصیده‌ای عرفانی، با قافیه‌ی مختوم به «ت» که بدین جهت به تائیه معروف است و خود ابن عامر آن را «ذات الانوار» نامیده است. سراینده‌ی...
تائیه‌ی ابن فارض
تائیه‌ی ابن فارض، قصیده‌ای مشتمل بر 750 یا 763 بیت در تصوف و عرفان، که چون قافیه‌های آن با حرف تاء ختم می‌گردد آن را تائیه خوانده‌اند. ولی نامهای...
طنز، پتانسیل زبان نقد سیاسی امل دنقل
امل دنقل، شاعر طنزپرداز و متمرد برجسته‌ی مصری دهه‌ی 60 میلادی است. شعر و شهرت او از دیوان «البكاء بین یدی زرقاء الیمامة» آغاز شد. با وجود عمر...