آیا می دانید دیابت چگونه باروری مردان را تحت تاثیر قرار می دهد؟

دیابت دارای عوارض جانبی بر برخی از اندام ها و سیستم های بدن می باشد. این عوارض شامل اثرات بد بر عروق و عصب های خونی بدن بوده که منجر به ایجاد مشکلات عمده ای برای سلامتی می گردد.
با این حال، عوارض دیابت بر روی باروری همانند عوارض دیگر به میزان گسترده ای مورد مطالعه قرار نگرفته است. سال ها تصور می شد که دیابت عوارضی بر باروری دارد، اما هیچ مطالعه ای در این مورد صورت نگرفته بود.
مشخص شده که دیابت سیستم تولید مثل زنان را تحت تاثیر قرار می دهد، اما تاثیر آن بر باروری مردان هنوز به طور قطعی مشخص نشده است. هیچ گونه مطالعه ای در مقیاس وسیع بر روی مردان دیابتی انجام نشده است، یکی از مطالعات نشان می دهد که دیابت باروری مردان را تحت تاثیر قرار می دهد، اما اندازه ی نمونه ی آزمایشی بیش از حد کوچک بوده و در نتیجه نمی توان آن نتیجه را به همه نسبت داد.
با این حال، دیابت می تواند سیستم تناسلی مردان را به طور غیر مستقیم تحت تاثیر قرار دهد. در این جا با نحوه ی تاثیر این بیماری آشنا خواهیم شد.

آسیب عصبی

دیابت نوع 1 و 2 در درجه ی اول عروق خونی را تحت تاثیر قرار داده و باعث کاهش جریان خون می گردد. این موضوع عمدتا با فشار خون بالا و مشکلات قلبی در ارتباط می باشد. این اثر عصب ها مناطق مختلف بدن را به واسطه ی کاهش تامین خون تحت تاثیر قرار می دهد.
دیابت اعصاب موجود در منطقه ی آلت تناسلی را نیز تحت تاثیر قرار می دهد. این امر می تواند باعث ایجاد مشکلاتی مانند اختلال در نعوظ شده و منجر به ناباروری می گردد. علاوه بر این، این موضوع می تواند باعث بیماری به نام انزالی برگشتی گردد. در این بیماری، منی به شیوه ی طبیعی تولید شده و مرد اوج لذت جنسی را تجربه می کند، اما به واسطه ی آسیب عصبی، منی نمی تواند از بدن خارج شده و در عوض در جهت مخالف به مثانه برگشت داده می شود. این اتفاق به هیچ وجه برای مرد خطرناک نیست، اما در این شرایط مرد قادر به باروری زن نیست.

آسیب به DNA اسپرم

مطالعات فوق الذکر در رابطه با بیماران مرد دیابتی با 27 مردی که از بیماری دیابت نوع 1 رنج می بردند و 29 بیمار مردی که تحت درمان ناباروری بودند، انجام شد. هیچ بیماری هر دو علائم دیابتی و ناباروری را نشان نداد. این مطالعه توسط پژوهشگران بلفاست انجام شد، در این مطالعه مشخص شد هر دو گروه سطوح مشابهی از تعداد و تحرک اسپرم را نشان دادند. مردان دیابتی تاحدودی حجم منی کمتری داشتند، اما میزان حجم منی آن ها هنوز هم در محدوده ی نرمال بود.
اختلاف هنگامی مشاهده شد که محققان علائم آسیب به DNA منی را مورد بررسی قرار دادند. آن ها دریافتند که نمونه های منی گروه دیابتی دارای DNA اسپرم آسیب دیده ی بسیار بیشتری نسبت به گروهی که تحت درمان ناباروری بودند، دیده بود. اگرچه تخم موجود در رحم زن قادر به تعمیر برخی از آسیب های وارده به اسپرم می باشد، اما آسیب DNA در گروه دیابتی فراتر از مقداری می باشد، که بتوان آن را ترمیم کرد.
هر چند که تمام اسپرم مردان دیابتی آسیب ندیده بود، اما علائمی مشخصی از آسیب به سیسم تولید مثلی دیده می شود و این امر می تواند منجر به ناباروری گردد.
منی مردانی که نه دیابتی بوده و نه تحت درمان ناباروری قرار دارند، احتمالا دارای اسپرهای سالمی می باشند.
این آزمایش نشان داد که دیابت می تواند به طور مستقیم با ناباروری در مردان ارتباط داشته باشد، اما قبل از اعلام این نتایج، نیاز به انجام تحقیقات گسترده تر به منظور اثبات این گفته ها وجود دارد. صرفنظر از نتایج پژوهش، واضح است که دیابت دارای تاثیر منفی بر باروری مردان می باشد. هر چند که میزان این تاثیر هنوز به وضوح مشخص نشده است.