يك مطالعه روى هزار و ۶۰۰ مرد ۱۵ تا ۱۹ ساله نشان مى دهد آن هايى كه ديدگاه سنتى نسبت به جنس خود دارند، تصور مى كنند مردها بايد آدم هايى قوى باشند و نقش حامى داشته و نبايد بيمارى و يا مشكلات خود را بيان كنند. پزشكان معتقدند هر چقدر زنان به سلامت خود اهميت مى دهند، مردان نسبت به سلامت خودشان سهل انگار و بى توجه اند. حتماً شما هم در اطرافيان تان مردانى را ديده ايد كه وقتى بيمار مى شوند، دكتر نمى روند و اگر هم بروند زمانى مى روند كه بيمارى آن ها خيلى طول كشيده و يا شديد شده است. اما اين طرز تفكر را چه كسى به مردان ياد داده، يا چرا مردان فكر مى كنند كه نبايد موقع بيمارى ناراحتى هاى خود را بيان كنند و به صرف اين كه خودش خوب مى شود، آن را از ديگران پنهان مى كنند؟
وقتى پسربچه اى به سن نوجوانى مى رسد، اطرافيان مدام به او مى گويند تو ديگر بزرگ شدى، قوى شدى و نبايد از چيزى بترسى، نبايد از چيزى شكايت كنى و ناله كنى و....بنابراين اين آويزه گوشش مى شود كه چون يك مرد است و قوى شده و اندامش عضلانى و ورزيده است، نبايد از درد شكايت كند. كم كم ياد مى گيرد كه اگر بيمار شد، سعى كند بيمارى اش را بروز ندهد و اگر تب داشت آن را انكار كند و اگر هم دچار سرماخوردگى شد، بگويد نه چيزى نيست. در حالى كه ممكن است همين مرد قوى و قدرتمند را عوامل بيمارى كه بسيار ناچيزهم هستند، از پا دربياورد. با وارد كردن اين افكار در ذهن پسربچه ها و يا برخى خرافات و داشتن روحيات مردانه، آن ها كمتر براى درمان بيمارى هايشان نزد پزشك مى روند.

نگاهى به آمار

در يك مطالعه كه در آن ۳۰۰ مرد جوان شركت داشتند، مشخص شد مردان كمتر عادت دارند براى ارزيابى ساليانه، مشاوره روانى و كنترل وضعيت جسمى به پزشك مراجعه كنند و نسبت به زنان كمتر از خدمات پزشكى استفاده مى كنند.عده اى ديگر از مردان هم به دليل بى حوصلگى و مشغله كارى به پزشك مراجعه نمى كنند. بسيارى از آن ها معتقدند تحمل انتظار كشيدن در مطب را ندارند. اين طرز تفكر حتى روحيه انتقادپذيرى را در پسران نوجوان و جوان كاهش داده و بيشتر آن ها را افرادى خودخواه و خودراى بار مى آورد. بر اين اساس پسران فكر مى كنند مراجعه به پزشك نشانه ضعف آن ها است.
پسران بايد از نظر ايمنى عليه بيمارى هايى مانند كزاز، هپاتيت ب و تست هاى غربالگرى بررسى شوند. بيشتر مردان زمانى به پزشك مراجعه مى كنند كه پا به سن گذاشته و به اصطلاح دچار گرفتارى هاى دوره سالمندى شده باشند. شايد اين نوع نگرش به دليل عضلانى شدن و قوى تر شدن بدن شان باشد. به گفته پژوهشگران دانشگاه جان هاپكينز، مردان كمتر از زنان به مراكز بهداشتى مراجعه مى كنند و كمتر از خدمات بهداشتى استفاده مى كنند، در صورتى كه زنان بيشتر براى ارزيابى هاى ساليانه تنظيم خانواده و ويزيت فرزندان شان نزد پزشك مى روند. در تحقيقات مشخص شده است مردان بيشتر زمانى كه با همسرشان در روابط مشكل پيدا كنند به پزشك مراجعه مى كنند.حتى احتمال اين كه مردان طى درمان و در دوران استراحت به سركار خود بروند بيشتر است. آن ها از مشورت درباره بيمارى نسبت به زنان هراس بيشترى دارند. در صورتى كه نياز دارند تا درباره مشكلات و بيمارى شان با پزشك مشورت كنند. بنابراين لازم است طرز تفكر و نوع نگرش مردان به خود و به بيمارى شان عوض شود. زنان و مردان هر دو نگرش هاى متفاوتى به بيمارى دارند.

چه چيز مانع است؟

وقتى بيمارى به سراغ مردان مى آيد، آن ها براى درمان دچار نوعى ترس و نگرانى مى شوند و گاهى از مراجعه به پزشك خجالت مى كشند و احساس مى كنند كمتر به كمك ديگران نياز دارند. برخى از مردان معتقدند اگر بعضى بيمارى ها را فراموش كرده و به اصطلاح به آن توجهى نكنند، خودشان دور مى شوند. بيشتر مشكلات بهداشتى مسايل ساده اى هستند و به راحتى درمان مى شوند، در غير اين صورت براى درمان آن مشكلات زيادى به وجود مى آيد. برخلاف زنان، مردان كمتر به توصيه هاى پزشكان درباره مشكلات بهداشتى توجه مى كنند.هيچ مى دانيد كه يك تحقيق درباره عده اى از مردان مبتلا به علايم ادرارى كه دچار بزرگى پروستات بودند، نشان مى دهد از هر چهار مرد يكى از آن ها، ۶ ماه از مراجعه جهت درمان خوددارى مى كند و تقريباً ۵۰ درصد آن ها بيش از يك سال به پزشك مراجعه نمى كنند، ۹ نفر از هر ۱۰ نفر با علايمى كه با تغيير شيوه زندگى برطرف مى شود از مسافرت هايى با مسافت طولانى اجتناب مى كنند، از رفتن به سينما پرهيز مى كنند و حتى از داشتن روابط خوب با اقوام و دوستان محروم مى مانند. چون از مشكلات ادرارى خود خجالت مى كشند. در حالى كه اين مشكل آن ها خيلى سريع قابل درمان است. ترس از اين كه مبادا علايم بيمارى تهديدكننده حيات باشد، مانند سرطان مانع از مراجعه به پزشك مى شود. در صورتى كه بسيارى از بيمارى ها جدى نيستند يا حداقل در صورت تشخيص زودرس جدى نمى شوند.
مثلاً نشانه هاى ادرارى كه از هر مرد يكى را در سن ۶۵ سالگى مبتلا مى كند، سبب بيدار شدن مكرر در شب شده و تكرر ادرار در روز و احساس دفع فورى ادرار در افراد ايجاد مى كند. اين حالت مربوط به بزرگى پروستات است و يك بيمارى قابل درمان بوده و سرطانى نيست. دليل ديگر مراجعه نكردن مردان به پزشك خجالت كشيدن است. مردان از اين مى ترسند كه همه از مشكلات آن ها اطلاع پيدا كنند. آن ها از پرسش از ديگر دوستان خود اجتناب مى كنند چون نمى خواهند ديگران بفهمند كه چه مشكلى دارند. در حالى كه زنان بعد از ايجاد مشكل با ساير دوستان خود هم مشورت كرده و از راهنمايى ديگران براى مراجعه به پزشك استفاده مى كنند. انجام تست غربالگرى سرطان رحم، مراقبت هاى دوران باردارى و واكسيناسيون كودكان از بيشترين دلايل مراجعات زنان به پزشك است. يك نكته جالب اين است كه مردان بيشتر هنگام عصر نزد پزشك مى روند و ترجيح مى دهند حتى عمل جراحى آن ها در عصر يا آخر هفته باشد؛ زمانى كه از هر زمان ديگرى خلوت تر است.