برداشت‌هایی از بیانات امام خمینی (رحمه‌الله)

آقای کارتر تفضُّل فرمودند که دو نفر بفرستند با ما صحبت بکنند. ما چه صحبتی با شما بکنیم؟ صحبت با شما کی بکند؟ جواب این زنهایی که بچه‌هاشان را از دست دادند، پدرهایی که جوانهاشان را از دست دادند، آنهایی که در این طول زمان از آمریکا ضربه خوردند، ممالکی که ضربه خوردند این قدر، ما جواب اینها را چه بدهیم؟ ما جواب این مملکتهای کثیری که با امر آمریکا، با توطئه آمریکا، آنها را به نابودی کشیدند، وجداناً جواب آنها را چه بدهیم؟ بنشینیم با کی صحبت کنیم؟ رد کردم این را که نه. نه ما یک همچو حقی داریم، نه دیگران یک همچو حقی دارند. ما تابع ملت هستیم، ما خدمتگزار ملت هستیم، ما باید روی مسیر ملت سیر بکنیم. ما هیچ خوفی از این نداریم که بربخورد به آقای کارتر یا امثال او و توطئه زیادتر بکند. یک کسی، یک کشوری که برای خدا قیام کرده است، فریادش الله اکبر بوده، او را از چه می‌ترسانند اینها؟ یک کشوری است که جوانها در میدان رفتند و با تانکها مقابله کردند. نه جوانها بچه‌ها. یکی از دوستان می‌گفت که من خودم شاهد بودم که یک موتورسواری، بچه ده، دوازده ساله‌ای حمله کرد به تانک و رفت زیر تانک. یک همچو مملکتی را نمی‌توانند اینها خوف در آن ایجاد کنند. کی را می‌ترسانند؟ من از بچگی در جنگ بودم، تا حالا نگفتم. (1)
ما مورد هجوم زَلَّقیها بودیم. مورد هجوم رجبعلیها بودیم و خودمان تفنگ داشتیم. و من در عین حالی که تقریباً اوایل شاید بلوغم بود، بچه بودم، دور این سنگرهایی که بسته بودند در محل ما، و اینها می‌خواستند هجوم کنند و غارت کنند، آن جا می‌رفتیم سنگرها را سرکشی می‌کردیم. اینها از چی ما را می‌ترسانند؟ ما برایمان مطرح نیست این امور. ما شیعه آنها هستیم که بچه‌های کوچکشان را فدا کردند برای اسلام. ما از چه بترسیم؟ مملکت اسلامی پیشِمان مطرح است. هیچ چیزی مطرح نیست پیشمان جز اسلام ... ما نمی‌ترسیم از این که آمریکا توطئه کند، یا فرض کنید تهدید کند ما را. ما از تهدید او نمی‌ترسیم، ملت ما هم نمی‌ترسد، آن کسی می‌ترسد که این دنیا را دارِ قرار می‌داند. آنها که این [دنیا] را دار قرار نمی‌دانند، دار قرار را جای دیگر می‌دانند. ملتی که می‌گوید من شهادت را استقبال می‌کنم، جوانهایی که می‌آیند، حالا هم می‌آیند پیش من، بعضی می‌گویند که شما دعا کنید که ما شهید بشویم، مادرها می‌گویند دعا کنید که من یک جوان دادم، این جوانم هم شهید بشود. یک همچو تحولی که در یک ملت پیدا شده، از چه چیزی می‌ترسد این ملت؟ آقای کارتر ما را از چه چیز می‌خواهد بترساند؟ تفنگدارهای آنها، نظامیهای آنها از چه چیز، ما را می‌ترسانند؟ بفرستند هر کاری می‌خواهند بکنند. ببینند می‌شود یا نمی‌شود یک ملت بیداری را با آن حرفهای بیهوده آنها اغفال کرد. (2)
در هر صورت کلی قضیه را باز من تکرار می‌کنم که بدانید شما با یک قدرتی مواجه هستید که اگر یک غفلت بشود مملکت‌تان از بین می‌رود. غفلت نباید بکنید. غفلت نکردن به این است که همه قوا، هر چه فریاد دارید سر [آمریکا] بکشید. هر چه تظاهر دارید بر ضد آن بکنید. هر عملی دارید، عمل مثبت را، [بر ضد] آن کنید. قوای خودتان را مجهز کنید. و یک تعلیمات نظامی خودتان پیدا کنید. به دوستانتان تعلیم بدهید. به اشخاصی که – عرض می‌کنم – که همین طوری دارند راه می‌روند تعلیمات نظامی بدهید. مملکت اسلامی باید همه‌اش نظامی باشد. تعلیمات نظامی داشته باشد. یکی از ابواب فقه، باب «رمی» است، که تیراندازی است. خوب، آن وقت تیراندازی بوده، حالا هم تیراندازی است به یک جور دیگر. در اسلام با این که «رهان» یعنی یک [شرطی] را بگذارند برای چیزی، که نظیر قماربازی می‌شود حرام است، برای رمی حرام نیست. برای اسبدوانی حرام نیست. «سبق و رمایه» یکی از مسائل فقه است. برای این که همه برای همه افراد مستحب است که سواری را یاد بگیرند. حالا اتومبیل‌سواری را، رانندگی را یاد بگیرند. و برای همه مستحب است که تیراندازی را یاد بگیرند. فنون جنگی را یاد بگیرند. (3)
این کشور ما قیام کرد، از اول هم که قیام کرد، جمهوری اسلامی و استقلال کامل و «نه شرقی و نه غربی» را اعلام به دنیا کرد و از اوّل اعلام کرد به دنیا که ما نه تحت حمایت آمریکا و نه تحت حمایت شوروی و نه تحت حمایت هیچ قدرتی نیستیم؛ ماییم و تحت عنایات خدای تبارک و تعالی و پرچم توحید که همان پرچم امام حسین – علیه السلام – است. وقتی این اعلام را شما به دنیا کردید و معلوم است پشت سر این اعلام، دنیا بر ضد شما خواهند قیام کرد، از اوّل باید توجه به این معنا بکنید که ما هم همان طوری که سیّدالشهدا در مقابل آن همه جمعیت و آن همه اسلحه‌ای که آنها داشتند، قیام کرد تا شهید شد. ما هم همین طور، ما هم برای شهادت حاضریم. الآن هم می‌بینید که در عین حالی که عده‌ای از بزرگان جمعه را از بین بردند، آنهایی که الآن هستند، تمام با روی گشاده اعلام می‌کنند که ما تا مرز شهادت این پست را داریم و حاضریم. همه باید این طور باشند. (4)
معنا ندارد که دولتهای اسلامی همه کوشش کنند به این که ایران هم باید مثل خود ما باشد و مربوط به آمریکا باشد. این کوششها بی‌فایده است و ایران دستش را پیش آمریکا ان‌شاء الله تا ابد دراز نمی‌کند، ولو این که فانی بشود. آنها گمان می‌کنند که ما برای – فرض کنید که – یک نفت و یا برای چیزی تسلیم آمریکا می‌شویم، در صورتی که نه، ما تا فنای خودمان تسلیم دیگر نمی‌شویم. می‌توانند آنها اگر یک وقتی توانستند البته آن طور که باز آنها خیال می‌کنند که می‌توانند هر کاری بکنند. باز مسأله آن نیست. اینها امتحان‌شان را در افغانستان داده‌اند. آن شوروی قلدرتر از آمریکاست ولو این شیطان‌تر است، اینها امتحان‌شان را آن جا دادند و دیدند چه. خود آمریکا هم در جاهای دیگری – عرض شود – در ویتنام و امثال اینها امتحانش را داد. این در صورتی است که فرقهای زیاد است مابین آن‌جا و این‌جا. آن‌جا دولتش همراه با آمریکا بوده. در افغانستان حزبش موافق با [شوروی] بوده، ارتش‌اش موافق بوده، همه چیزش موافق بوده. آن چریکهای قدرتمند بودند که مقابل ایستادند و تودهنی به آنها زدند و الآن هم دارند می‌زنند. (5)

راهبردهای تصریحی:

1- راهبر و پشتوانه‌ی ما خداوند است نه آمریکا.
2- ملت ایران احتیاج به قیّم و سرپرست ندارد.
3- ملت ایران در برابر هر اجنبی می‌ایستد.
4- ملت ایران شهادت و تسلیم ذلّت نشدن را از مکتب اسلام و سیدالشهدا (علیه‌السلام) آموخته است.

نکات استنباطی:

1- آمریکا به منظور تأمین منافع خویش و به قیمت ویرانی کشورها، به دنبال ایجاد سلطه است.
2- تلاش برای ایجاد رابطه با آمریکا، به قیمت از دست دادن استقلال، عزّت و هویت اسلامی و دستاوردهای بزرگ انقلاب اسلامی تمام می‌شود.

پی‌نوشت‌ها:

1- صحیفه امام (رحمه‌الله)، ج 11، ص 12.
2- صحیفه امام (رحمه‌الله)، ج 11، صص 12 و 13.
3- صحیفه امام (رحمه‌الله)، ج 11، ص 121.
4- صحیفه امام (رحمه‌الله)، ج 17، ص 59.
5- صحیفه امام (رحمه‌الله)، ج 18، ص 140.

منبع مقاله :
گردآوری و تدوین مؤسسه فرهنگی هنری قدر ولایت؛ (1390)، سیره‌ سیاسی حضرت امام خمینی (رحمه‌الله)، تهران: مؤسسه فرهنگی هنری قدر ولایت، چاپ اول