طول عمر امام زمان (ع) از نظر علمي
طول عمر بشر محدود به حد معيني نيست که بگوييم علم مي گويد بشر به گونه اي است که مثلا دويست سال بيشتر عمر نمي کند .
علم اين حرف را نمي زند ، بلکه در مسائل علمي راجع به طول عمر بشر بحث هايي مي شود که معطوف به اين معناست که مرگ انسان به دليل حوادث يا نقص هايي است که در جهت تامين نيازمندي هاي بدن ممکن است ايجاد شود و حيات پايان مي پذيرد و مرگ آغاز مي شود ؛ يعني اگر بشر بتواند از طريق علمي عوامل صحت و عافيت بدن و عوامل تخريب کننده صحت و سلامتي بدن را شناسايي نمايد و دستور صحت را به کار ببرد ، امکان اين هست که بتواند هزار سال و بيش از آن ، عمر طولاني داشته باشد . دليلش اين است که مي گويند در قرن شانزدهم ، متوسط عمر انسان ها در اروپا 21 سال بود در قرن هجدهم 26 سال و در قرن نوزدهم 36 سال و اوايل قرن بيستم ، 50 سال و الان در اروپا ميانگين عمر تقريبا هفتاد سال است . چرا ؟ براي اين که اطلاعات علمي درباره ي مسائل بهداشتي ، صحت و تامين نيازمندي ها و عوامل تخريب کننده سلامت جسم و روان بالا رفت .
وقتي قوانين بهداشتي تن و روان ، اصول تغذيه و امور تأمين کننده راحتي هاي جسمي روحي و رواني رعايت شود ، طبعا مي توانند از عمر بيشتري بهره مند شوند .
يکي از دانشمندان اروپايي (1) مي گويد : همچنان که امروز بشر توانسته ديوار صوتي را بشکند ، محدوديت عمر بشر هم مثل ديوار صوتي مي ماند و قابل شکستن است و روزي اين محدوديت بر طرف مي شود . يعني بشر مي تواند با بالا بردن سطح اطلاعات علمي خودش ، ديوار محدوديت هاي عمر را بشکند و عمر طولاني داشته باشد . نه در حد پنجاه و شصت سال ، بلکه مي تواند عمر بسيار طولاني بکند .
باز يکي از دانشمندان انگليسي در تحليلي که انجام داده مي گويد : دانشمندان با تحقيقات و بررسي هاي همه جانبه توانسته اند که عمر بعضي گياهان و يا بعضي از حيوانات را تا نهصد (900) برابر افزايش دهند . بنابراين مي توان نتيجه گرفت که همين کار را اگر روي انسان انجام بدهيم ، مي توان ميانگين عمر که حالا هفتاد سال است را تا نهصد (900) برابر افزايش داد .
از نظر علم ، طول عمر يک امر محالي نيست ، پس علم هرگز نمي گويد يک انسان محال است دو هزار سال يا سه هزار سال عمر کند . اين عمر از نظر علم ، امر محالي نيست بلکه تحقيقات علمي نشان مي دهد که اين امر ، ممکن است و مي شود انسان با بالا بردن آگاهي هاي لازم خودش در زمينه هاي مختلف تامين سلامت جسم و روان و شناسايي عوامل مختل کننده و فرسوده کننده بدن و روان ، عمري طولاني داشته باشد .
عامل اول : از مهم ترين عواملي که باعث فرسودگي بدن انسان مي شود مشکلات روحي و رواني است .
اگر ما بتوانيم آرامش روحي خودمان را تأمين کنيم طبيعي است که از فرسودگي جسم ما هم جلوگيري مي شود ، به اين نشاني که شما الآن علما و دانشمندان به خصوص علماي ديني را در نظر بگيريد ، مراجع عظام تقليد ، چه آن هايي که در گذشته زندگي مي کردند و به جوار رحمت حق رفتند يا آن هايي که الآن زندگي مي کنند که خداوند وجودشان را سلامت بدارد معمولا سنشان بين 90 تا 100 سال يا بين 80 تا 90 سال است و معمولا عمر طولاني دارند و علتش اين است که آن ها از چيزهايي که معمولا انسان را فرسوده مي کند اجتناب مي کنند ، نگراني روحي و رواني زيادي ندارند و آرامش روحي دارند ، به ذکر و ياد خدا و با فهميدن حقايق خودشان را آرام مي کنند . در زمينه تغذيه و مسائل غريزي تعادل را رعايت مي نمايند ، در نتيجه عمرشان طولاني مي شود .
عامل دوم :
عامل دوم مسأله تغذيه است، تغذيه اگر سالم باشد و جامع ، به اندازه باشد نه زياد و نه کم ، و از نظر محتويات و ترکيبات غذا ، تأمين کننده نياز بدن باشد طبعا در تأمين سلامتي بدن موثر است . يکي از چيزهايي که در گذشته باعث مرگ و مير زياد مي شد و اکنون نيز در بعضي از جوامع همچنان وجود دارد ، سوء تغذيه است . بي غذايي يا بد غذايي يا زياده روي در غذا و عدم دسترسي به غذاي سالم همه مؤثر است .
اگر علم بتواند جامعيت غذا يعني نياز بدن و نظر غذايي بدن را شناسايي کند و حدش را مشخص و تنظيم نمايد ، يکي از راه هاي تأمين کننده ي سلامتي بدن و طول عمر است .
عامل سوم :
عامل ديگر ، محيط زندگي است . محيط مي تواند در بردارنده مسائل بهداشت هاي مادي و رواني و مسائل مختلف آب و هوايي و موقعيت هاي اجتماعي باشد . اگر محيط زندگي انسان محيطي باشد که منطبق با موازين علمي و سلامتي بدن باشد ، در تأمين سلامتي و در طول عمر بشر بسيار موثر است . مناطقي که انسان ها در گذشته زندگي مي کردند ، مناطقي ييلاقي و روستايي بوده ، محيطي سالم از نظر روحي ، رواني ، آرامش ، هوا و فضا لذا عمري طولاني تر نسبت به کساني که در جاهاي ديگر زندگي مي کردند و از اين امتيازات برخوردار نبودند ، داشته اند .
اين ها نشانه هاي صحت اين ادعاهاست .
عامل چهارم :
شرايط کاري و نوع شغل هم مي تواند عامل موثر در تأمين سلامتي باشد . البته مسائلي ديگر از قبيل ورزش و ساير امور هم بسيار مهم است . شناسايي عوامل تخريب کننده صحت بدن هم بسيار کارساز است .
آمار مرگ و مير را در ميان نوزادان گذشته ملاحظه کنيد که چقدر بالا بود . در گذشته معروف بود که اگر بچه اول مي مرد به عنوان دلداري مي گفتند روي بچه اول نبايد حساب کرد ، اما امروز در کشور ما آمار مرگ و مير نوزادان بسيار کم شده است و علم جلوي مرگ و ميرهايي را که قرار نيست اتفاق بيفتد گرفت و از نظر علمي در اين مورد مخالفتي نيست .
علم اين حرف را نمي زند ، بلکه در مسائل علمي راجع به طول عمر بشر بحث هايي مي شود که معطوف به اين معناست که مرگ انسان به دليل حوادث يا نقص هايي است که در جهت تامين نيازمندي هاي بدن ممکن است ايجاد شود و حيات پايان مي پذيرد و مرگ آغاز مي شود ؛ يعني اگر بشر بتواند از طريق علمي عوامل صحت و عافيت بدن و عوامل تخريب کننده صحت و سلامتي بدن را شناسايي نمايد و دستور صحت را به کار ببرد ، امکان اين هست که بتواند هزار سال و بيش از آن ، عمر طولاني داشته باشد . دليلش اين است که مي گويند در قرن شانزدهم ، متوسط عمر انسان ها در اروپا 21 سال بود در قرن هجدهم 26 سال و در قرن نوزدهم 36 سال و اوايل قرن بيستم ، 50 سال و الان در اروپا ميانگين عمر تقريبا هفتاد سال است . چرا ؟ براي اين که اطلاعات علمي درباره ي مسائل بهداشتي ، صحت و تامين نيازمندي ها و عوامل تخريب کننده سلامت جسم و روان بالا رفت .
وقتي قوانين بهداشتي تن و روان ، اصول تغذيه و امور تأمين کننده راحتي هاي جسمي روحي و رواني رعايت شود ، طبعا مي توانند از عمر بيشتري بهره مند شوند .
يکي از دانشمندان اروپايي (1) مي گويد : همچنان که امروز بشر توانسته ديوار صوتي را بشکند ، محدوديت عمر بشر هم مثل ديوار صوتي مي ماند و قابل شکستن است و روزي اين محدوديت بر طرف مي شود . يعني بشر مي تواند با بالا بردن سطح اطلاعات علمي خودش ، ديوار محدوديت هاي عمر را بشکند و عمر طولاني داشته باشد . نه در حد پنجاه و شصت سال ، بلکه مي تواند عمر بسيار طولاني بکند .
باز يکي از دانشمندان انگليسي در تحليلي که انجام داده مي گويد : دانشمندان با تحقيقات و بررسي هاي همه جانبه توانسته اند که عمر بعضي گياهان و يا بعضي از حيوانات را تا نهصد (900) برابر افزايش دهند . بنابراين مي توان نتيجه گرفت که همين کار را اگر روي انسان انجام بدهيم ، مي توان ميانگين عمر که حالا هفتاد سال است را تا نهصد (900) برابر افزايش داد .
از نظر علم ، طول عمر يک امر محالي نيست ، پس علم هرگز نمي گويد يک انسان محال است دو هزار سال يا سه هزار سال عمر کند . اين عمر از نظر علم ، امر محالي نيست بلکه تحقيقات علمي نشان مي دهد که اين امر ، ممکن است و مي شود انسان با بالا بردن آگاهي هاي لازم خودش در زمينه هاي مختلف تامين سلامت جسم و روان و شناسايي عوامل مختل کننده و فرسوده کننده بدن و روان ، عمري طولاني داشته باشد .
عوامل موثر در طول عمر
عامل اول : از مهم ترين عواملي که باعث فرسودگي بدن انسان مي شود مشکلات روحي و رواني است .
اگر ما بتوانيم آرامش روحي خودمان را تأمين کنيم طبيعي است که از فرسودگي جسم ما هم جلوگيري مي شود ، به اين نشاني که شما الآن علما و دانشمندان به خصوص علماي ديني را در نظر بگيريد ، مراجع عظام تقليد ، چه آن هايي که در گذشته زندگي مي کردند و به جوار رحمت حق رفتند يا آن هايي که الآن زندگي مي کنند که خداوند وجودشان را سلامت بدارد معمولا سنشان بين 90 تا 100 سال يا بين 80 تا 90 سال است و معمولا عمر طولاني دارند و علتش اين است که آن ها از چيزهايي که معمولا انسان را فرسوده مي کند اجتناب مي کنند ، نگراني روحي و رواني زيادي ندارند و آرامش روحي دارند ، به ذکر و ياد خدا و با فهميدن حقايق خودشان را آرام مي کنند . در زمينه تغذيه و مسائل غريزي تعادل را رعايت مي نمايند ، در نتيجه عمرشان طولاني مي شود .
عامل دوم :
عامل دوم مسأله تغذيه است، تغذيه اگر سالم باشد و جامع ، به اندازه باشد نه زياد و نه کم ، و از نظر محتويات و ترکيبات غذا ، تأمين کننده نياز بدن باشد طبعا در تأمين سلامتي بدن موثر است . يکي از چيزهايي که در گذشته باعث مرگ و مير زياد مي شد و اکنون نيز در بعضي از جوامع همچنان وجود دارد ، سوء تغذيه است . بي غذايي يا بد غذايي يا زياده روي در غذا و عدم دسترسي به غذاي سالم همه مؤثر است .
اگر علم بتواند جامعيت غذا يعني نياز بدن و نظر غذايي بدن را شناسايي کند و حدش را مشخص و تنظيم نمايد ، يکي از راه هاي تأمين کننده ي سلامتي بدن و طول عمر است .
عامل سوم :
عامل ديگر ، محيط زندگي است . محيط مي تواند در بردارنده مسائل بهداشت هاي مادي و رواني و مسائل مختلف آب و هوايي و موقعيت هاي اجتماعي باشد . اگر محيط زندگي انسان محيطي باشد که منطبق با موازين علمي و سلامتي بدن باشد ، در تأمين سلامتي و در طول عمر بشر بسيار موثر است . مناطقي که انسان ها در گذشته زندگي مي کردند ، مناطقي ييلاقي و روستايي بوده ، محيطي سالم از نظر روحي ، رواني ، آرامش ، هوا و فضا لذا عمري طولاني تر نسبت به کساني که در جاهاي ديگر زندگي مي کردند و از اين امتيازات برخوردار نبودند ، داشته اند .
اين ها نشانه هاي صحت اين ادعاهاست .
عامل چهارم :
شرايط کاري و نوع شغل هم مي تواند عامل موثر در تأمين سلامتي باشد . البته مسائلي ديگر از قبيل ورزش و ساير امور هم بسيار مهم است . شناسايي عوامل تخريب کننده صحت بدن هم بسيار کارساز است .
آمار مرگ و مير را در ميان نوزادان گذشته ملاحظه کنيد که چقدر بالا بود . در گذشته معروف بود که اگر بچه اول مي مرد به عنوان دلداري مي گفتند روي بچه اول نبايد حساب کرد ، اما امروز در کشور ما آمار مرگ و مير نوزادان بسيار کم شده است و علم جلوي مرگ و ميرهايي را که قرار نيست اتفاق بيفتد گرفت و از نظر علمي در اين مورد مخالفتي نيست .
پی نوشت:
1. پرفسور هنري اسميس .