این مقاله مثال‌هایی از درختان برگریز و مخروطی برای شما آورده است و تفاوت بین آنها را بررسی می‌کند. نگاهی به تصاویر بیندازید تا تفاوت اصلی بین این دو نوع درخت را دریابید.

آیا می‌دانستید؟

واژه‌ی مخروطی یعنی این که دارای شکل مخروطی است و برگریز یعنی برگ‌های خود را می‌ریزد.
درختان برگریز و یا پهن برگ تمام برگ‌های خود را در بخشی از سال از دست می‌دهند. این فرآیند ریختن بخش‌های غیر نیاز، به ریزش مشهور است. این درختان به طور عجیبی در آب و هوای زمستانی با نگهداری آب از طریق ریزش، زنده می‌مانند. آنها در طول زمستان خنک می‌خوابند و انرژی ذخیره می‌کنند. برگ‌های جدید در طول بهار، فصل رویش که بعد از زمستان می‌آید، پدیدار می‌شوند. درختان مناطق خنک، برگ‌های خود را در زمستان (یا در پاییز) می‌ریزند در حالی که درختان مناطق استوایی، برگ‌های خود را در فصل‌های خشک می‌ریزند. اما استثنائاتی نیز برای این قانون وجود دارد. برخی درختان برگ‌های قدیمی خود را با شروع رشد جدید می‌ریزند و نیمه برگریز خوانده می‌شوند. برای مثال برگ‌های برخی گونه‌های بلوط روی شاخه‌هایش در طول زمستان خشک می‌شوند. آنها این برگ‌های خشک را در فصل بهار با شروع رشد جدید می‌ریزند. گونه‌های گل صد تومانی و کالمیا لاتیفولیا (برگ بری کوهی) برگ‌های پهن و صافی دارند که تمام سال سبز می‌مانند. آنها درختان پهن برگ همیشه سبز خوانده می‌شوند.
درختان مخروطی برگ‌های خود را در تمام فصل‌ها نگه می‌دارند. این درختان برگ‌های خود را به تدریج و نه به یکباره در طول سال از دست می‌دهند و جایگزین می‌کنند. بیشتر درختان مخروطی تمام طول سال سبز می‌مانند و منسوب به درختان همیشه بهار هستند. بیشتر درختان مناطق معتدل، همیشه سبز هستند اما برخی از این درختان، برگریز هستند. مثال‌ها شامل درختان صنوبر نظیر لارکس لاریسینا (سیاه کاج)، لارکس دسیودا (صنوبر اروپایی)، لارکس کمپفر (صنوبر ژاپنی)، تاکسودیوم دیستیچوم (سرو برهنه) و فراز تاکسودیوم (سرو تالاب) و غیره است. آنها برگ‌های سوزنی و مخروط دارند اما برگ‌های خود را در پاییز می‌ریزند. این درختان مخروطی برگریز شگفت انگیز به خاطر تنوع و گستردگی خود، نقش برجسته‌ای در منظره و چشم انداز دارند.

مثال‌هایی از درختان برگریز :

• بلوط
• افرا
• نارون قرمز
• درخت گردوی آمریکا
• راش
• گیلاس
• چنار
• درخت سرخک
• درخت اشنگ (صنوبر لرزان)
• درخت فان

مثال‌هایی از درختان مخروطی :

• سدر
• صنوبرهایی مثل صنوبر داگلاس، صنوبر سفید، صنوبر فراسر
• درخت سرو
• سرو کوهی
• درخت کاج بلند زلاند نو
• درخت کاج دراز برگ گرجستانی
• شوکران
• درخت غول یا درخت ماموت
• کاج میلاد
• سرخدار

مقایسه درختان برگریز با درختان مخروطی :

ویژگی‌های مشخصه‌ی زیر می‌توانند به شناسایی درختان برگریز و درختان مخروطی و تمایز و تشخیص بین این دو کمک کنند.

1. برگ‌ها

چون درختان برگریز برگ‌های خود را هر ساله می‌ریزند نیاز دارند تا جایی که می‌توانند نور خورشید را در طول ماههایی که برگ دارند جذب کنند. بنابراین بیشتر درختان برگریز درختان پهن برگ هستند. برگ‌های پهن و صاف به جذب ماکزیمم نور خورشید که برای فوتو سنتز ضروری و لازم است کمک می‌کنند. این درختان عموماً در مناطق معتدل و استوایی دنیا یافت می‌شوند. آنها بدون گرما و آب نمی‌توانند زنده بمانند. این درختان در مناطقی که آب خیلی زیادی وجود دارد رشد می‌کنند. آنها برگ‌های خود را بسته به نوسانات بارش به طور فصلی می‌ریزند. در مناطق معتدل و قطبی، نور خورشید کمی، در طول زمستان موجود است. در نتیجه درختان برگ‌های خود را در طول زمستان می‌ریزند. در مناطق استوایی، زیر استوایی و خشک، این درختان برگ‌های خود را در طول فصل‌های خشک که آب کمیاب است از دست می‌دهند. آنها در زمان‌های سخت و دشوار می‌خوابند. وقتی برگ‌ها می‌ریزند، این درختان غذایی تولید نمی‌کنند در نتیجه در طول زمستان رشد نمی‌کنند. در طول فصل بهار با افزایش مداوم دما و بارش کافی، برگ‌های جدید پدیدار می‌شوند و درختان دوباره شروع به رشد می‌کنند.
درختان برگریز، مناطق برگی بیشتری دارند در حالی که درختان مخروطی برگ‌های بادوام‌تری دارند. برگ‌های درختان مخروطی یا سوزنی شکل بلند هستند و یا پولکی شکل پهن. آنها متراکم و نوک دار هستند. این سوزن‌های باریک و یا پولک‌های کوتاه چندین سال عمر دارند (برای مثال، سوزن‌های کاج میلاد می‌توانند تا یک دهه و سوزن‌های کاج دراز برگ می‌توانند تا 30 تا 40 سال عمر کنند). پوشش مومی روی برگ سوزنی و پوست از بخار شدن آبی که در داخل برگ‌های سوزنی ذخیره شده جلوگیری می‌کند. هم چنین این لایه در ارتفاعات بالاتر به انعکاس نور ماوررا بنفش نیز کمک می‌کند. هم چنین این پوشش باعث می‌شود که برگ‌‌ها بادوام‌تر شوند و کمتر به مذاق آفات، پرندگان و حیوانات خوش بیایند. از بین بردن برگ‌های سوزنی دشوارتر می‌شود و برای حشرات، خوشمزگی کمتری دارند. آنها نسبت به برگ‌های پهن درختان برگریز، بیشتر ضد آب و ضد باد هستند. برگ‌های سوزنی سبز تیره رنگ، ماکزیمم انرژی را از نور خورشید ضعیف، در طول زمستان جذب می‌کنند و درخت با وجود نرخ کاهش یافته، به فوتو سنتز خود ادامه می‌دهد. درختان مخروطی که در مناطق گرم‌تر رشد می‌کنند و نور خورشید فراوانی را دریافت می‌کنند معمولاً برگ‌های سبز - زردتری دارند.
شاخه‌ی نارون قرمز :
شاخه‌ی درخت کاج میلاد :

2. میوه‌ها، دانه‌ها و تکثیر

درختان برگریز حاوی میوه‌ها و یا کپسول‌هایی هستند که دربردارنده‌ی دانه‌اند. دانه‌ها که با یک پوسته‌ی سخت و یا میوه‌ی گوشتی حفاظت شده‌اند، وقتی میوه‌ها و یا دانه‌ها توسط حیوانات و پرندگان خورده می‌شوند بیرون می‌آیند. دانه‌های هضم نشده اغلب به دور از درخت والد از طریق فضولات حیوانات و پرندگان دفع می‌شوند. این کار رشد بذرهای گیاه را در منطقه‌ای که تحت شعاع درخت والد خود نیست افزایش می‌دهد.
مخروط‌ها گل و میوه تولید نمی‌کنند. درخت مخروطی از طریق مخروط‌هایش تکثیر می‌شود. با این که دانه‌ها لخت و عریان هستند اما توسط یک مخروط تیز دندانه حفاظت می‌شوند. وقتی مخروط پولک‌های خود را باز می‌کند دانه‌ها بیرون می‌ریزند. در نتیجه این درختان منسوب به باز دانه هستند و برخلاف گیاهان گلدار (نهان دانه) دانه‌های عریان و برهنه‌ای دارند. درختان همیشه سبز بلند پناهگاه و حفاظی برای گیاهان همیشه سبز کوچک‌تر فراهم می‌کنند و آنها را از سرما و خشکسالی حفاظت می‌کنند و به رشد آنها کمک می‌کنند.
مازو روی درخت بلوط :
مخروط‌های درختان مخروطی :

3. رنگ‌های میوه‌ها و برگ‌ها

بیشتر درختان برگریز، درختان گلداری هستند. معمولاً آنها وقتی بدون برگ باشند گل می‌دهند و در غیاب برگ، فرآیند انتشار گرده را توسط باد بهبود می‌بخشند. وقتی هیچ برگی وجود نداشته باشد گل‌ها به وضوح توسط حشرات دیده می‌شوند. در نتیجه شرایط برای گیاهان گرده افشان توسط حشرات نیز، مفید خواهد بود. در طول پاییز، برگ‌های بیشتر درختان برگریز قبل از افتادن به زمین معمولاً زرد درخشان، نارنجی آتشین، زرد طلایی و قهوه‌ای قرمز مانند می‌شود. درختان مخروطی گل‌ها و برگ‌های رنگارنگ نمی‌دهند و در عوض مخروط تولید می‌کنند.

4. بیماری‌ها و آفات

درختان همیشه سبز و درختان برگریز ممکن است از بیماری‌ها و آفات مشترکی رنج ببرند اما آلودگی مداوم هوا، خاکستر و دیگر مواد سمی موجود در هوا احتمالاً به درختان همیشه سبز بیشتر از درختان برگریز آسیب وارد می‌کند.

5. چوب

چوبی که از درختان برگریز به دست می‌آید چوب سخت نامیده می‌شود و برای کارهایی مثل آتش سوزی، ساخت و ساز و حجاری به کار می‌رود. چوبی که از درختان مخروطی به دست می‌آید منسوب به چوب نرم است و عمدتاً برای الوار و تولید کاغذ به کار می‌رود.

6. شکل

درختان برگریز وقتی که رشد می‌کنند گسترش و انتشار می‌یابند. آنها برگ‌های خود را به طور گسترده منتشر می‌کنند تا نور خورشید را جذب کنند. آنها نسبت به درختان مخروطی شکل گردتری دارند. همان طور که از نام درختان مخروطی پیداست این درختان شکل مخروط را دارند که به ریختن برف کمک می‌کنند. چون این درختان به سمت بالا بیشتر از سمت کناره‌ها رشد می‌کنند شکل مثلثی کسب می‌کنند. این شکل مانع از این می‌شود که شاخه‌ها تحت فشار برف بشکنند.

7. خاک

بیشتر درختان برگریز در مناطقی رشد می‌کنند که خاک نسبتاً مغذی است؛ این برای آنها حیاتی و ضروری است چون این درختان به ارتقا دهنده‌ی مغذی بزرگی نیاز دارند تا هزاران برگ جدید را در فصل بهار تولید کنند. در طول پاییز برگ‌هایی که بالای ریشه‌ها می‌افتند خاک را بعد از کود دهی، دوباره با مواد مغذی پر می‌کنند. وقتی برگ‌ها می‌افتند بیشتر انرژی درخت، توسط ریشه‌هایش گرفته می‌شود. زیر درختان برگریز، خاک عموماً قلیایی‌تر می‌شود.
آشغال‌های برگ و سوزنی که توسط درختان مخروطی تولید می‌شوند نسبت کربن – نیتروژن بالاتری از آشغال‌های برگ درختان برگریز دارند. این باعث می‌شود که خاک اسیدی شود. معمولاً خاک اسیدی و رنگ روشن جنگل‌های مخروطی، پودزول خوانده می‌شود. آنها یک لایه‌ گیاخاک متراکم به نام مور دارند که شامل قارچ زیادی است. این خاک‌ها مقدار کمی از مواد معدنی، مواد آلی و حیوانات بی‌مهره‌ی کوچک مثل کرم‌های خاکی دارند. چون درختان مخروطی تمام برگ‌های سوزنی خود را به یک باره نمی‌ریزند به ارتقا دهنده‌ی مغذی بزرگی در فصل بهار نیاز ندارند. این درختان عموماً در مناطقی با خاک ضعیف و آب کم یافت می‌شوند. درختان مخروطی عموماً pH خاک را کاهش می‌دهند در حالی که درختان پهن برگ آن را افزایش می‌دهند.
برگ‌های تجزیه شده‌ی درختان برگریز، خاک را با مواد مغذی تقویت می‌کنند. چون خاک بیوم‌های درختان برگریز، خیلی حاصل خیز است و این بیوم فصل رشد طولانی 5 تا 6 ماهه دارد بسیاری از جنگل‌های درختان برگریز به مناطق کشاورزی تبدیل می‌شوند. درختان علاوه بر اکسیژن، غذا و دارو را نیز تأمین می‌کنند. از دست دادن بزرگ‌ترین گنجینه‌های زیستی زمین، سرانجام می‌تواند بر زندگی انسان تأثیر بگذارد.