حضرت مهدی علیه السلام و اهل البیت علیهم السلام در آیات و روایات (1)
آیات بیشماری از قرآن بیانگر امامت پیشوایان معصوم - علیهم السلام - به ویژه حضرت مهدی (علیه السلام) هستند که به بخشی از آنها اشاره می نماییم:
1. ( فلا أقسم بالخنس* الجوار الکنس ) (2)
سوگند به آن ستارگان که حرکت کرده و پنهان می شوند.
امام باقر (علیه السلام) فرمودند (3): «امامی است که در سال 260 (هجری قمری) پنهان خواهد شد؛ سپس همچون ستاره ای که در شب تار درخشان شود، ظاهر می گردد.» حضرت در ادامه به راوی فرمودند : «چنانچه زمان او را دریابی، دیده ات روشن باد. »(4)
2. ( و السماء ذات البروج ) (5)
سوگند به آسمان که دارای برج ها و کاخ های با عظمت است.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - فرمودند : « ذکر خداوند - عزوجل - عبادت است و یاد من عبادت است و یاد علی (علیه السلام) عبادت است، یاد امامان از فرزندانش عبادت است... .
شماره ی ایشان همان تعداد ماههاست که 12 ماه است و به شماره ی نقبای موسی بن عمران.» . آن گاه آیه ی فوق را تلاوت فرمود، سپس فرمود : « آسمان من هستم. و اما برجها، پس امامان بعد از من می باشند. اولینشان علی (علیه السلام) و آخرینشان مهدی - عجل الله تعالی فرجه - است. » (6)
3. ( و الفجر* و لیال عشر* و الشفع و الوتر* و اللیل اذا یسر) (7).
سوگند به فجر ( سپیده دم که جهان روی روشنایی می بیند) و شبهای ده گانه و سوگند به حق جفت و به حق فرد، و قسم به شب آنگاه که به روز روشن مبدل می شود.
امام صادق (علیه السلام) فرموند: «و الفجر» : فجر همان قائم (علیه السلام) است. «ولیال عشر» : امامان (علیه السلام ) از حسن مجتبی (علیه السلام) تا حسن عسکری علیه السلام اند. « و الشفع» : امیرالمؤمنین و فاطمه - علیهماالسلام- می باشند. «والوتر»: خداوند یکتاست که شریک ندارد. «و اللیل اذا یسر» شب، هنگامی که برود، مقصود از شب دولت حبتر (8) است که تا دولت قائم
(علیه السلام) ادامه پیدا می کند. (9)
4. (و الشمس و ضحاحا* و القمر اذا تلاها* و النهار اذا جلاها* و اللیل اذا یغشاها) (10)
سوگند به خورشید و هنگام اوج درخشندگی اش و سوگند به ماه که در پی آن تابان است. و سوگند به روز که تاریکی را می زداید و جهان را روشن می سازد. و سوگند به شب آن گاه که عالم را در پرده ی سیاهی کشد.
امام صادق - علیه السلام - فرمود : «خورشید، رسول خداست، و ماه از پی آن امیرالمؤمنین - علیه السلام - است».
سوگند به روز، فرمود: « آن ، امام از ذریه ی فاطمه نسل رسول الله - صلی الله علیه و آله و سلم - است که تاریکی جور و ظلم را می زداید و جهان را روشن می سازد. و (شب) امامان جور و ستم هستند. »(11)
گفتنی است که روایات فراوانی در مورد امامت ائمه معصومین - علیهم السلام - به ویژه امامت حضرت مهدی (علیه السلام) رسیده که در منابع شیعه و سنی موجود است.
ولی درباره ی امام زمان - علیه السلام - حدود [ 2 تا 3 ] هزار حدیث در کتب شیعه و سنی وجود دارد، که از این تعداد، چهارصد حدیث آن در کتب اهل سنت است. و از این چهارصد حدیث 270 مورد در کتب معتبر نزد اهل سنت موجود است. کتبی از قبیل: صحیح بخاری، صحیح مسلم، صحیح ترمذی، سنن ابی داوود، مسند حنبل و مستدرک صحیحین. برای کسب اطلاع بیشتر در این مورد به کتاب «منتخب الأثر» تألیف آیت الله صافی مراجعه شود.
آیت الله ناصری می گوید (12) : اهل تسنن 202 و شیعه 2000 کتاب درباره ی حضرت مهدی
(علیه السلام) نوشته اند، که در آنها آن حضرت را با اسم و رسم و پدر و مادر معرفی کرده اند، و 207 آیه از قرآن مجید درباره ی آن حضرت وارد شده است.
تصاویر زیبا و مرتبط با این مقاله
1. ( فلا أقسم بالخنس* الجوار الکنس ) (2)
سوگند به آن ستارگان که حرکت کرده و پنهان می شوند.
امام باقر (علیه السلام) فرمودند (3): «امامی است که در سال 260 (هجری قمری) پنهان خواهد شد؛ سپس همچون ستاره ای که در شب تار درخشان شود، ظاهر می گردد.» حضرت در ادامه به راوی فرمودند : «چنانچه زمان او را دریابی، دیده ات روشن باد. »(4)
2. ( و السماء ذات البروج ) (5)
سوگند به آسمان که دارای برج ها و کاخ های با عظمت است.
رسول خدا - صلی الله علیه و آله و سلم - فرمودند : « ذکر خداوند - عزوجل - عبادت است و یاد من عبادت است و یاد علی (علیه السلام) عبادت است، یاد امامان از فرزندانش عبادت است... .
شماره ی ایشان همان تعداد ماههاست که 12 ماه است و به شماره ی نقبای موسی بن عمران.» . آن گاه آیه ی فوق را تلاوت فرمود، سپس فرمود : « آسمان من هستم. و اما برجها، پس امامان بعد از من می باشند. اولینشان علی (علیه السلام) و آخرینشان مهدی - عجل الله تعالی فرجه - است. » (6)
3. ( و الفجر* و لیال عشر* و الشفع و الوتر* و اللیل اذا یسر) (7).
سوگند به فجر ( سپیده دم که جهان روی روشنایی می بیند) و شبهای ده گانه و سوگند به حق جفت و به حق فرد، و قسم به شب آنگاه که به روز روشن مبدل می شود.
امام صادق (علیه السلام) فرموند: «و الفجر» : فجر همان قائم (علیه السلام) است. «ولیال عشر» : امامان (علیه السلام ) از حسن مجتبی (علیه السلام) تا حسن عسکری علیه السلام اند. « و الشفع» : امیرالمؤمنین و فاطمه - علیهماالسلام- می باشند. «والوتر»: خداوند یکتاست که شریک ندارد. «و اللیل اذا یسر» شب، هنگامی که برود، مقصود از شب دولت حبتر (8) است که تا دولت قائم
(علیه السلام) ادامه پیدا می کند. (9)
4. (و الشمس و ضحاحا* و القمر اذا تلاها* و النهار اذا جلاها* و اللیل اذا یغشاها) (10)
سوگند به خورشید و هنگام اوج درخشندگی اش و سوگند به ماه که در پی آن تابان است. و سوگند به روز که تاریکی را می زداید و جهان را روشن می سازد. و سوگند به شب آن گاه که عالم را در پرده ی سیاهی کشد.
امام صادق - علیه السلام - فرمود : «خورشید، رسول خداست، و ماه از پی آن امیرالمؤمنین - علیه السلام - است».
سوگند به روز، فرمود: « آن ، امام از ذریه ی فاطمه نسل رسول الله - صلی الله علیه و آله و سلم - است که تاریکی جور و ظلم را می زداید و جهان را روشن می سازد. و (شب) امامان جور و ستم هستند. »(11)
گفتنی است که روایات فراوانی در مورد امامت ائمه معصومین - علیهم السلام - به ویژه امامت حضرت مهدی (علیه السلام) رسیده که در منابع شیعه و سنی موجود است.
ولی درباره ی امام زمان - علیه السلام - حدود [ 2 تا 3 ] هزار حدیث در کتب شیعه و سنی وجود دارد، که از این تعداد، چهارصد حدیث آن در کتب اهل سنت است. و از این چهارصد حدیث 270 مورد در کتب معتبر نزد اهل سنت موجود است. کتبی از قبیل: صحیح بخاری، صحیح مسلم، صحیح ترمذی، سنن ابی داوود، مسند حنبل و مستدرک صحیحین. برای کسب اطلاع بیشتر در این مورد به کتاب «منتخب الأثر» تألیف آیت الله صافی مراجعه شود.
آیت الله ناصری می گوید (12) : اهل تسنن 202 و شیعه 2000 کتاب درباره ی حضرت مهدی
(علیه السلام) نوشته اند، که در آنها آن حضرت را با اسم و رسم و پدر و مادر معرفی کرده اند، و 207 آیه از قرآن مجید درباره ی آن حضرت وارد شده است.
پی نوشت :
1-روایات این بخش از تفسر روایی «برهان» ، تألیف سید هاشم بحرانی رحمه الله نقل شده است.
2- تکویر : 15 و 16 .
3- «تفسیر برهان» 224/8ج 2.
4-تأویل آیه چنین است.
5- بروج: 1.
6- «تفسیر برهان 250/8» ج 1.
7- فجر : 1-4.
8- حبتر کنایه از نخستین غاصب خلافت اهل البیت - علیهم السلام - است.
9- «تفسیر برهان» 276/8 ج 1
10- شمس: 1-4.
11- « تفسیر برهان» 297/8 ج 1.
12- « مجله موعود» نشریه 36، سال 6.
تصاویر زیبا و مرتبط با این مقاله