مجال عروج
مجال عروج
مجال عروج

وقت نماز، خلــوت دل از خـدا پْر است
اين خــانــه از تبلــور دست دعـــا پْر است
از آفتاب،‌بگذر و بگــذارمـان به خويش
اينجــا زگــــرمي نَفَــس آشــــنا پـْر است
در پنج نوبتي كه مجــال عــروج ماست
هـــر گــوشــه اي زســاية بال هما پْر است
تا قبله گاه سينه، مصــلاي عشـق اوست
از مــا هميــشه مســجد آدينــه هـا پْر است
ما چشم دل به سمت تجلي گشوده ايم
اينجــا تمــام پنجــره هــا از صفــا پْر است
وقتي بلال مأذنــه ها، بــانــگ مي زند:
يعني تمـــام هستــي مــــا از خــدا پْر است
يــــارب دل شكســتة ما را قبــول كن!
هر چند كوچك است ولي از صفا پْر است
غلامرضا مرادي
منبع: www.salat.ir


نسخه چاپی