اغلب، زمانی كه كودك آشفته و بی قرار است، حس همكاری ندارد؛ ضربه می زند، فریاد می كشد، گریه می كند، نق می زند، بالا و پائین می پرد، دشنام می دهد و قادر به آرام نشستن نیست. این نشانه ها، بیانگر نیاز كودك به توجه شماست.
همچنین نشان می دهد كه او نمی داند چگونه احساس خود را كنترل كند، به همین علت برای نشان دادن آنچه درونش می گذرد از روش های فیزیكی استفاده می كند. شما باید با هوشیاری بفهمید درون فرزندتان چه می گذرد. برای این كار در مرحله اول باید توجه كافی و كامل به كودك داشته باشید. تشدید مشكلات به علت برقرار نشدن ارتباط صحیح بین والدین و كودك و یا به علت صرف نشدن وقت كافی برای درك احساس یا فكر كودك از سوی والدین است. زمانی كه كودك مضطرب و نگران است، نیازمند توجه شماست!
اگر گریه می كند یا فریاد می زند برای انجام چنین كارهایی دلیل دارد و اگر كسی متوجه دلیل او شود، دیگر احساس تنهایی نمی كند، اما باید توجه كنید كه نباید به طور مستقیم درباره علت رفتارش سؤال كنید، شما می توانید با حدس زدن به نتیجه برسید. برای مثال می توانید از فرزندتان بپرسید «به خاطر این كه نتونستی در پارك بازی كنی ناراحتی » یا «به خاطر این كه به سرویس مدرسه نرسیدی نگرانی » زمانی كه كودك نگران است به جای این كه به او بگویید «نمی خواهد درباره چیزی نگران باشی» می توانید با یك راه حل آرامش بخش كه به او حس همدردی می دهد این گونه شروع كنید: «انگار روز خوبی نداشتی.»احساس كودك خود را در شرایط متفاوت بررسی كنید.
هرگز او را مسخره نكنید و سربه سرش نگذارید. اگر نگران است به او بگویید «می دانم نگرانی، اشكالی ندارد، همه ما انسان ها تحت شرایطی نگران می شویم.» درباره احساسات كودك خود مطالعه كنید. كودكان باید بیاموزند كه داشتن چنین احساساتی كاملاً طبیعی است. شما به عنوان پدر و مادر، باید حس كنجكاوی آمیخته به هوشیاری و دقت داشته باشید و نقش یك مشاور دوست و معلم را بازی كنید و شیوه صحیح بروز احساسات را به كودكتان بیاموزید.
منبع: روزنامه ايران