OSI از کلمات Open Systems Interconnect اقتباس و يک مدل مرجع در رابطه با نحوه ارسال پيام بين دو نقطه در يک شبکه مخابراتی و يا کامپيوتری است . هدف عمده مدل فوق، ارائه توصيه ها و راهنمائی های لازم به توليد کنندگان محصولات شبکه ای به منظور توليد محصولاتی سازگار با ساير توليد کنندگان است .
مدل OSI توسط کميته IEEE ايجاد شده است . با استفاده از مدل فوق ، محصولات توليد شده توسط توليد کنندگان مختلف امکان کار با يکديگر را پيدا خواهند کرد ( سازگاری بين محصولات ) . مشکل عدم سازگاری بين محصولات توليدشده توسط شرکت های بزرگ توليد کننده تجهيزات سخت افزاری ، زمانی آغاز گرديد که شرکت HP تصميم به توليد يک محصول شبکه ای نمود و اين محصول با محصولات مشابه ساير شرکت ها ( مثلا" IBM ) سازگار نبود . با توجه به مشکل فوق ، در صورتی که قصد تهيه چهل کارت شبکه برای سازمان خود را داشته باشيد ، می بايست ساير تجهيزات مورد نياز شبکه را نيز از همان توليد کننده تهيه می نموديد ( اطمينان از سازگاری بين آنان ) . مشکل فوق تا زمان ايجاد مدل مرجع OSI همچنان وجود داشت و به عنوان يک معظل بزرگ در اين زمينه مطرح بود .
مدل OSI دارای هفت لايه متفاوت است که هر يک از آنان به منظور انجام عملياتی خاص ، طراحی شده اند . بالاترين لايه ، لايه هفت و پائين ترين لايه ، لايه يک است . در زمان ارسال داده از يک کامپيوتر به کامپيوتر ديگر ، داده ها حرکت خود را از لايه هفتم آغاز نموده و پس از تبديل به سگمنت ، ديتاگرام ، بسته اطلاعاتی ( Packet ) و فريم ، در نهايت از طريق محيط انتقال ( مثلا" کابل ) برای کامپيوتر مقصد ارسال می گردند .
عملکرد هر يک از لايه های مدل مرجع OSI :

لايه Application ( لايه هفتم )

ارائه سرويس های شبکه به برنامه ها ( نظير پست الکترونيکی ، ارسال فايل ها و ... )

تشخيص زمان لازم به منظور دستيابی به شبکه

لايه Presentation ( لايه ششم )

ايجاد اطمينان لازم در رابطه با قابل استفاده بودن داده برای سيستم دريافت کننده

فرمت داده

ساختمان های داده

توافق در رابطه با گرامر انتقال داده برای لايه Application

رمزنگاری داده

لايه Session ( لايه پنجم )

ا يجاد ، مديريت و خاتمه ارتباط برقرار شده بين برنامه ها

لايه Transport ( لايه چهارم )

در ارتباط با رويکردهای متفاوت حمل داده بين کامپيوترهای ميزبان

حمل مطمئن داده

ايجاد ، مديريت و خاتمه مدارات مجازی

تشخيص و برطرف نمودن خطاء

تقسيم داده به فريم و نسبت دهی يک دنباله عددی مناسب به هر يک از آنان

پروتکل های TCP، UDP و SPX در اين لايه قرار دارند .

لايه Network ( لايه سوم )

ارائه ارتباط و مسير انتخابی برای دو سيستم

حوزه روتينگ

پاسخ به سوالات متعددی نظير نحوه ارتباط سيستم های موجود در سگمنت های متفاوت شبکه

آدرس های مبداء ، مقصد ، Subnet و تشخيص مسير لازم

پروتکل های IP و IPX در اين لايه استفاده می گردند .

لايه Datalink ( لايه دوم )

انتقال مطمئن داده از طريق محيط انتقال

آدرس دهی فيزيکی و يا سخت افزاری ( MAC ) ، توپولوژی شبکه

فريم ها در اين لايه قرار دارند.

لايه Physical ( لايه اول )

کابل ها ، کانکتورها ، ولتاژها ، نرخ انتقال داده

ارسال اطلاعات به صورت مجموعه ای از بيت ها ، سيگنال های الکتريکی و اينترفيس های سخت افزاری