«اُمّ حكیم»، دختر حارث و همسر عكرمه بود. عكرمه (پسرابوجهل) پس از آن كه مسلمان شد، در یكی از جنگ‌های سپاه اسلام با رومیان، به شهادت رسید.
اُمّ حكیم، پس از دوران عِدّه‌ی ازدواج، مورد علاقه‌ی یزید بن معاویه و خالدین سعید قرار گرفت و سرانجام خواستگاری خالد را قبول كرد.
خالدین سعید كه در سفر جنگ با رومیان بود، از امّ حكیم اجازه خواست تا عقد ازدواج را بخواند.
اُمّ حكیم گفت: «بگذار تا جنگ تمام شود.»
خالد گفت: «به قلبم افتاده است كه در این جنگ كشته می‌شوم!»
اُمّ حكیم گفت: «اگر چنین می‌بینی، مانعی ندارد.»
سرانجام خالدین سعید در كنار پلی كه در مسیرشان بود با «اُمّ حكیم» ازدواج كرد و صبح همان روز به مسلمانان طعام عروسی داد.
مسلمانان هنوز از طعام عروسی دست نكشیده بودند كه لشكر روم فرا رسید و جنگ آغاز شد. خالد كه مردی شجاع بود، قهرمانانه به جنگ با دشمنان پرداخت و دلاور مردانه به جنگ ادامه داد تا شربت شیرین شهادت نوشید.
پس از شهادت خالد، ام حكیم، ستون خیمه‌ای را كه در آن جشن عروسی او بر پا شده بود از جا كنده، آن را به دست گرفت و با رومیان جنگید و هفت نفر از آنها را كشت (1) و سرانجام پس از نبردی دلاورانه آغوش به روی شهادت گشود. (2)

پی‌نوشت‌ها:

1. طبقات ابن سعد، ج4، ص 71.
2. اعلام النساء، ج1، ص 281.

منبع مقاله :
شیرازی، علی؛ (1394)؛ زنان نمونه، قم: مؤسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر تبلیغات اسلامی)، چاپ هشتم.