اُمّ خلف، همسر «مسلم بن عوسجه»، به همراه شوهر و فرزند خویش در حماسه‌ی عاشورا شركت داشت.
پس از شهادت مسلم بن عوسجه، فرزندش نگاهی بر پیكر مطهر پدر انداخت. عشق به شهادت، شوری در او بر پا كرد و چونان شیر، آهنگ میدان كرد.
امام حسین علیه السلام فرمودند: «ای جوان! پدرت شهید شد. اگر تو نیز شهید بشوی، مادرت در این بیابان در پناه چه كسی باشد؟»
فرزند مسلم با شنیدن سخنان حضرت، خواست برگردد، امّا مادرش شتابان راه را بر او بست و گفت: «ای فرزند! آیا تو سلامتی خود را بر یاری پسر پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) ترجیح می‌دهی؟ هرگز از تو راضی نخواهم شد.»
لذا به میدان رفت و به دشمن یورش برد. اُم خلف در ترغیب وی فریاد زد: «آفرین بر تو! شادباش كه هم اكنون از دست ساقی كوثر سیراب خواهی شد.»
وی، مردانه به رزم پرداخت تا شربت شیرین شهادت نوشید و به پدرش، مسلم بن عوسجه اسدی، ملحق شد. كوفیان سر او را بریدند و به سوی مادرش پرتاب كردند.
مادر سر فرزند شهیدش را برداشت، آن را بوسید و چنان گریست كه همگان گریه كردند. (1)

پی‌نوشت‌ها:

1. ریاحین الشریعه، ج3، ص 305.

منبع مقاله :
شیرازی، علی؛ (1394)؛ زنان نمونه، قم: مؤسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر تبلیغات اسلامی)، چاپ هشتم.