ایشاع، همسر حضرت زكریا، مادر حضرت یحیی و خاله‌ی حضرت مریم است. وی، زنی صالح، نجیب، صابر، خاشع و خداترس بود.
ایشان 98 سال سن داشت كه همسرش زكریا، روبه درگاه خداوند كرد و گفت: «پروردگارا! استخوانم سست شده و شعله‌ی پیری تمام سرم را فرا گرفته است... و من از بستگانم بعد از خود بیمناكم و همسرم نازا است، تو به قدرتت «جانشینی» به من ببخش كه وارث من و آل یعقوب باشد. (1)
خداوند نیز دعایش را مستجاب كرد و ایشاع را برای آوردن فرزند، اصلاح كرد و یحیی را به آنان بخشید (2) و علت این كار را این گونه بیان فرمود: «إِنَّهُمْ كَانُوا یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَ یَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِینَ
» (3)؛ چرا كه این خانواده در نیكی‌ها و كارهای خیر، سرعت می‌گرفتند و به خاطر عشق (به رحمت) و ترس (از عذاب) ما را می‌خواندند و برای ما خاشع بودند.
زكریا و ایشاع، هرگز گرفتار غفلت‌ها و غرورهایی كه هنگام وصول به نعمت، دامن افراد كم ظرفیت و ضعیف الایمان را می‌گیرد، نمی‌شدند. در همه حال نیازمندان را فراموش نمی‌كردند؛ در حال نیاز و بی نیازی، فقر و غنا، بیماری و سلامت، همواره متوجه خدا بودند و همین باعث شد كه «ایشاع» در سن 98 سالگی حامله شود و در شكم خود فرزندی را پرورش دهد كه قبل از تولد با مادر سخن بگوید و آن گاه كه حضرت مریم بر ایشاع وارد می‌شود، فرزند در رحم سجده كند (4) و پس از تولد نیز مورد لطف خدای مهربان قرار گیرد و به وی مقام نبوت داده شود.
همین برای ایشاع بس كه هم همسر پیامبر (زكریا) بود و هم در دامان پاك او فرزندی زاهد به نام یحیی پرورش یافت كه برنامه‌های الهی زكریا را تعقیب كرد و كارهای تبلیغی پدرش را به اتمام رساند.

پی‌نوشت‌ها:

1. مریم (19) آیه‌های 4-6.
2. انبیاء (21) آیه‌ی 90.
3. انبیاء (21) آیه‌ی 90.
4. ریاحین الشریعه، ج5، ص 139.

منبع مقاله :
شیرازی، علی؛ (1394)؛ زنان نمونه، قم: مؤسسه بوستان كتاب (مركز چاپ و نشر تبلیغات اسلامی)، چاپ هشتم.