چکیده
مقاله فوق به بحث تشکیل ناتوی عربی با حمایت آمریکا در منطقه خاورمیانه پرداخته است که تاکنون با عدم واکنش جدی ایران مواجه بوده است. به اعتقاد نویسنده، قدرت منطقه ای ایران، صرفا ناشی از رفتار استراتژیک ایران نبوده است، بلکه محاسبات اشتباه رقبای این کشور از جمله آمریکا در این امر نیز موثر بوده است. اکنون در دولت ترامپ با اتخاذ استراتژی رهبری از راه دور، سعی دارد سیاست های آمریکا را دنبال کند که تشکیل ناتوی عربی نیز در همین راستا می باشد. این در حالی است که ایران تلاش آمریکا در ذیل منطق شیردوشی تفسیر می کند که ترامپ صرفا به دنبال دلارهای عربی می باشد. وجود اختلافات در اعضای اتحادیه استراتژیک عربی، از جمله دلایلی است که تهران نسبت به ناتوی عربی نگرانی ندارد. در مقابل، ایجاد اختلافات فرقه ای و مذهبی، تلاش برای خودمختاری و غیرمشروع سازی دولت های هشتگانه عضو و بیرون ماندن ترکیه و تلاش ایران برای تقویت محور مقاومت، از جمله پیامدهای ایجاد ناتوی عربی می باشد که تنش بیشتر منطقه ای و خاورمیانه بی ثبات، را به همراه خواهد داشت.

تعداد کلمات : 1634 / تخمین زمان مطالعه : 8 دقیقه

 

 

به شرطی که این فاصله ها به لحاظ سیاسی پر شود، آمریکا همچنین باید شرکای خود را به لحاظ نظامی و امنیتی نزدیک تر کند که کار سختی به نظر برسد. آمریکا سپس باید آموزش و صادرات تسلیحات نظامی را شروع کند تا نیروی نظامی جدیدی را شکل دهد و در نهایت، با تهران و متحدانش در سرتاسر منطقه مقابله کند. تصور کنید که فشار ترامپ، ماموریت غیرممکن را ممکن بسازد، یک نفر می تواند تصور کرد که ایران و محور مقاومت به طور مشابه آمادگی هرگونه مواجهه ای خواهد داشت. بدین ترتیب مشخص نیست دقیقا چه مقدار اتحادیه استراتژیک عربی می تواند به منطقه بی ثبات که از قبل بوده، اضافه شود.

بنابراین متمایل شدن به یک گروه از اختلافات فرقه ای، حمایت از رژیم های استبدادی و به حاشیه راندن بازیگران عمده، مولفه های سیاست محتاطانه برای کاهش تنش ها و ایجاد یک خاورمیانه باثبات نمی باشد. در عوض، این چنین موضعی فقط منجر به وضعیتی کاملا معکوس می گردد که به طور خاص از تنش بیشتر، بی ثباتی بیشتر و دستیابی تثبیت شده ایرانیان در سرتاسر منطقه به صورت شدیدتر، می توان نام برد.