چکیده
هپاتیت بیماری التهابی کبد است که ۵ نوع دارد: هپاتیت  A,B,C,D,E.  بسیاری از مردم حتی نمی دانند که مبتلا به هپاتیت هستند چراکه انواع خطرناک آن، تا زمانی که به مرحله پیشرفته نرسند، هیچ علامتی از خود نشان نمی دهند. گزینه های درمان بسته به نوع هپاتیت نوع شما متفاوت است اما برخی از اشکال هپاتیت از طریق ایمن سازی و اقدامات احتیاطی در مورد شیوه زندگی به راحتی قابل پیشگیری است.

تعداد کلمات : 1679 / تخمین زمان مطالعه : 8 دقیقه

هپاتیت چیست؟
هپاتیت به بیماری التهابی کبد گفته می شود که معمولا با عامل عفونت ویروسی ایجاد می شود، اما علل احتمالی دیگری نیز برای این بیماری شامل هپاتیت اتوایمیون و هپاتیت وجود دارد که نتیجه عوارض جانبی داروها، مواد مخدر، سموم و الکل می باشد. هپاتیت اتوایمیون بیماری ای است که در نتیجه تولید آنتی بادی بدن در برابر بافت کبد رخ می دهد. کبد شما در قسمت فوقانی سمت راست شکم شما واقع شده است که بسیاری از فعالیت های اصلی بدن که بر سوخت و ساز مؤثر هستند را انجام می دهد. از جمله:

•           تولید صفرا، که برای هضم ضروری است
•           فیلتر کردن سموم از بدن
•           دفع بیلی روبین (محصول تجزیه گلبول قرمز)، کلسترول، هورمون ها و داروها
•           تجزیه کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین ها
•           فعال کردن آنزیم هایی که در واقع پروتئین های تخصصی ضروری برای عملکرد بدن هستند.
•           ذخیره سازی گلیکوژن (نوعی قند)، مواد معدنی و ویتامین ها (A، D، E و K)
•           سنتز پروتئین های خون مانند آلبومین
•           سنتز عوامل لخته شدن

بر طبق آمار مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها (CDC)، حدود 4،4 میلیون آمریکایی در حال حاضر مبتلا به هپاتیت مزمن B و C هستند. بسیاری از مردم حتی نمی دانند که هپاتیت دارند. گزینه های درمان بسته به نوع هپاتیت نوع شما متفاوت است اما برخی از اشکال هپاتیت از طریق ایمن سازی و اقدامات احتیاطی در مورد شیوه زندگی به راحتی قابل پیشگیری است.
 5 نوع هپاتیت ویروسی وجود دارد:

 عفونت های ویروسی کبد که به عنوان هپاتیت طبقه بندی می شوند عبارتند از: هپاتیت A، B، C، D و E. در هر یک از انواع هپاتیت ، نوع خاصی از ویروس، مسئول انتقال آن است . هپاتیت A یک بیماری حاد و کوتاه مدت است، در حالی که هپاتیت B، C و D به طور مداوم و مزمن دیده می شوند. هپاتیت E معمولا حاد است اما می تواند در زنان باردار بسیار خطرناک باشد.

هپاتیت A
هپاتیت A بوسیله عفونت با ویروس هپاتیتA (HAV) ایجاد می شود. این نوع هپاتیت اغلب با مصرف مواد غذایی یا آب آلوده به مدفوع فرد مبتلا به هپاتیت A ، به فردی دیگر منتقل می شود.

 هپاتیت B
هپاتیت B از طریق تماس با مایعات عفونی بدن مانند خون، ترشحات واژینال یا مایع منی حاوی ویروس هپاتیتB (HBV) منتقل می شود. استفاده از داروهای تزریقی، داشتن رابطه جنسی با یک فرد آلوده و یا به اشتراک گذاشتن تیغ اصلاح با یک فرد آلوده، خطر ابتلا به ویروس هپاتیت B را افزایش می دهد. طبق آمار مرکز کنترل و پیشگیری بیماری ها، در حال حاضر 1.2 میلیون نفر در ایالات متحده و 350 میلیون نفر در سراسر جهان با این بیماری مزمن زندگی می کنند.
 
هپاتیت C
هپاتیت C از ویروس هپاتیتC (HCV) می آید. این بیماری از طریق تماس مستقیم با مایعات آلوده بدن از طریق تزریق مواد مخدر و تماس جنسی منتقل می شودHCV. یکی از رایج ترین عفونت های ویروسی خون در ایالات متحده است و تقریبا 2.7 تا 3.9 میلیون آمریکایی در حال حاضر با شکل مزمن این عفونت زندگی می کنند.

 هپاتیت D
هپاتیت D که با نام هپاتیت دلتا نیز شناخته می شود، بیماری خطرناک کبدی ناشی از ویروس هپاتیت D (HDV) است. HDV از طریق تماس مستقیم با خون آلوده منتقل می شود. این بیماری یک نوع نادر هپاتیت است که فقط در اثر ترکیب با عفونت هپاتیت B اتفاق می افتد. ویروس هپاتیت D بدون وجود هپاتیت B نمی تواند شکل بگیرد و طبق آمار، گفته می شود که این بیماری در آمریکا شایع نیست.

 هپاتیت E
هپاتیت E یک بیماری در آب است که توسط ویروس هپاتیت E (HEV) ایجاد می شود. هپاتیت E به طور عمده در مناطقی که دارای  سطح بهداشت و سلامت ضعیف هستند دیده می شود و به طور معمول از خوردن آب آلوده به مدفوع مبتلا به این ویروس، حاصل می شود. این بیماری در آمریکا چندان شایع نیست. با این حال، مواردی از هپاتیت E در خاورمیانه، آسیا، آمریکای مرکزی و آفریقا گزارش شده است.
عوامل ایجاد هپاتیت غیر عفونی

الکل و دیگر سموم
 مصرف بیش از حد الکل می تواند باعث آسیب کبدی و التهاب آن شود. این عارضه گاهی اوقات به عنوان هپاتیت الکل شناخته می شود. الکل به طور مستقیم سلولهای کبد شما را تخریب می کند و به مرور زمان، می تواند باعث آسیب دائمی شده و منجر به از کار افتادن کبد و سیروز، ضخیم شدن و زخم شدن کبد شود. سایر موارد سمی هپاتیت شامل مصرف بیش از حد یا مصرف دوز بالای داروها و قرار گرفتن در معرض سموم است.

پاسخ سیستم ایمنی خودکار بدن
در برخی موارد، سیستم ایمنی کبد را به عنوان یک شیء مضر اشتباه گرفته و شروع به حمله به آن می کند. این امر باعث التهاب مداوم می شود که می تواند خفیف یا شدید باشد و اغلب مانع عملکرد کبد می شود. این عرضه در زنان سه برابر بیشتر از مردان دیده می شود.

علائم شایع هپاتیت
اگر شما مبتلا به نوع عفونی و مزمن هپاتیت هستید، مانند هپاتیت B و C، ممکن است در ابتدا هیچ علائمی مشاهده نکنید زیرا ممکن است علائم تا زمان تخریب کبد ظاهر نشوند.
علائم و نشانه های هپاتیت حاد به سرعت ظاهر می شود که این علائم عبارتند از:

•           خستگی مفرطهپاتیت به بیماری التهابی کبد گفته می شود که معمولا با عامل عفونت ویروسی ایجاد می شود، اما علل احتمالی دیگری نیز برای این بیماری شامل هپاتیت اتوایمیون و هپاتیت وجود دارد که نتیجه عوارض جانبی داروها، مواد مخدر، سموم و الکل می باشد. هپاتیت اتوایمیون بیماری ای است که در نتیجه تولید آنتی بادی بدن در برابر بافت کبد رخ می دهد. کبد شما در قسمت فوقانی سمت راست شکم شما واقع شده است که بسیاری از فعالیت های اصلی بدن که بر سوخت و ساز مؤثر هستند را انجام می دهد.
•           علائمی شبیه آنفولانزا
•           ادرار تیره
•           مدفوع بی رنگ
•           درد شکمی
•           بی اشتهایی
•           کاهش وزن بی دلیل
•           چشم و پوست زرد ، که ممکن است علائم زردی (یرقان) باشد

هپاتیت مزمن به آرامی پیشرفت می کند، بنابراین این علائم و نشانه ها ممکن است بسیار نا محسوس باشند.
هپاتیت چگونه درمان می شود؟
روش های درمان هپاتیت بسته به نوع آن و مزمن یا حاد بودن عفونت، متفاوت است.

هپاتیت A
هپاتیت A معمولا به درمان نیاز ندارد، زیرا این یک بیماری کوتاه مدت است. اگر علائم باعث ناراحتی زیادی می شود، می توان با استراحت کردن علائم را کاهش داد. اگر دچار استفراغ یا اسهال هستید، به توصیه پزشک خود برای نوشیدن آب بیشتر و تغذیه مناسب، عمل کنید.
واکسن هپاتیت A برای پیشگیری از این عفونت در بازار موجود است. اکثر کودکان بین سنین 12 تا 18 ماهگی در برابر این ویروس واکسینه می شوند که شامل ۲ گروه واکسن است. واکسن هپاتیت A برای بزرگسالان نیز در دسترس است و می تواند با واکسن هپاتیت B ترکیب شود.

هپاتیت B
هپاتیتB حاد نیاز به درمان خاصی ندارد.
هپاتیت B مزمن با داروهای ضد ویروسی درمان می شود. این فرم درمان می تواند پر هزینه باشد، زیرا باید برای چندین ماه یا چندین سال ادامه یابد. درمان هپاتیت B مزمن نیز به بررسی های منظم و نظارت نیاز دارد تا مشخص شودکه آیا ویروس به درمان پاسخ می دهد یا خیر.

این بیماری را می توان با واکسیناسیون پیشگیری کرد. مرکز کنترل و پیشگیری بیماریها  توصیه می کند واکسیناسیون هپاتیت B برای همه نوزادان انجام شود. مجموعه ای از سه واکسن به طور معمول در شش ماه اول دوران کودکی به کودکان تزریق می شود. این واکسن تمامی کارکنان مراکز درمانی نیز توصیه می شود.

هپاتیت C
داروهای ضد ویروسی برای درمان هر دو نوع حاد و مزمن هپاتیت C مورد استفاده قرار می گیرند. افرادی که مبتلا به هپاتیت C مزمن هستند، معمولا با ترکیبی از داروهای ضد ویروسی درمان می شوند. همچنین ممکن است آنها نیاز به آزمایش بیشتری برای تعیین بهترین روش درمان داشته باشند.
افراد مبتلا به سیروز (زخم کبد) یا مشکلات کبدی ناشی از هپاتیت C مزمن ممکن است نیازمند پیوند کبد باشند.
در حال حاضر واکسنی برای پیشگیری از هپاتیت C وجود ندارد.

هپاتیت D
در حال حاضر داروهای ضد ویروس برای درمان هپاتیت D وجود ندارد. براساس تحقیقی که در سال 2013 انجام گرفت، دارویی به نام آلفا اینترفرون برای درمان هپاتیت D کشف شد، اما این دارو تنها در 25 تا 30 درصد افراد نتیجه مثبت داشته است. از آنجا که عفونت ناشی از هپاتیت B زمینه ساز هپاتیت D است، هپاتیت D را می توان از طریق واکسیناسیون هپاتیت B پیشگیری کرد.

هپاتیت E
در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای هپاتیت E وجود ندارد. از آنجا که عفونت اغلب حاد است، به طور معمول به خودی خود درمان می شود. توصیه می شود افراد مبتلا به این نوع عفونت استراحت کافی داشته باشند، مایعات زیاد بنوشند، مواد مغذی کافی مصرف کنند و از الکل دوری کنند. با این حال، زنان باردار که به این عفونت مبتلا هستند، میبایست تحت کنتر و مراقبت دقیق قرار بگیرند.
 

هپاتیت اتوایمیون یا خود ایمن
کورتیکواستروئیدها، مانند پردنیزون یا بونزونید، در ابتدای درمان هپاتیت اتوایمیون بسیار مهم هستند. این دارو ها تقریباً در 80 درصد افراد مبتلا به این بیماری موثر هستند.
آزاتیوپرین (Imuran)، داروئی که سیستم ایمنی را متوقف می کند، اغلب در درمان این بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. می توان آن را با استروئید یا بدون آن استفاده کرد.
دیگر داروهای متوقف کننده سیستم ایمنی مانند مایکوفنولات (CellCept)، تاکرولیموس (Prograf) و سیکلوسپورین (Neoral) نیز می توانند به عنوان جایگزین برای آزاتیوپرین برای درمان استفاده شوند.

نکاتی برای پیشگیری از هپاتیت
بهداشت
رعایت بهداشت یکی از راه های کلیدی برای پیشگیری از هپاتیت A و E است. اگر قصد سفر به کشورهای در حال توسعه را دارید، باید از مصرف این موارد بشدت خودداری کنید:
•  آب محلی
• یخ
• غذاهای دریایی خام یا کم پخته شده
• میوه و سبزی خام

هپاتیت B، C و D که از طریق خون آلوده ایجاد می شوند، با رعایت این نکات قابل پیشگیری هستند:
• سرنگ های مواد مخدر را بصورت اشتراکی استفاده نکنید.
• از تیغ اصلاح دیگران استفاده نکنید
• از مسواک شخص دیگری استفاده نکنید
• به خون کسی دست نزنید