چکیده:
در ترکیب مسئله دیانت مسیحی با عدالت، چه در سطح ملی و چه در سطح جهانی از محرومان، تهیدستان و استثمار شدگان دعوت میشد و می شود که از اعتراض و انقلاب چشم بپوشند و به مراحم کلیسا و مقامات دولتی و مذهبی امیدوار باشند.
 
تعداد کلمات: 1606 کلمه / تخمین زمان مطالعه: 8 دقیقه

نویسنده: شاپور رواسانی

 نظریه پردازان دوره روشنگری در اروپا، در دوران مبارزه با فئودالیسم و آغاز رشد تولید سرمایه داری در مخالفت با رهبری کلیسای کاتولیک، منشأ عدالت را از ادیان جدا می کردند و استقرار عدالت را منحصرا امری دنیوی میدانستند، ولی پس از استقرار و تحکیم نظام اقتصادی - اجتماعی سرمایه داری و سازش سرمایه با کلیسا (در چارچوب کلنیالیسم و امپریالیسم سرمایه داری درباره مسائل اجتماعی و اقتصادی و با آغاز و ادامه یافتن بهره برداری سرمایه از حمایت و همکاری کلیسا، سرمایه داری استعماری بار دیگر مسئله عدالت در جوامع سرمایه داری در رابطه با دیانت (و البته فقط مسیحیت) مطرح گردید و نظریه پردازان خواستار آن شدند که جامعه ای با تکیه بر مسیحیت جدید همکاری دین و دولت سازمان یابد و با پشتیبانی کلیسا از ضعفا و پرولتاریای جامعه، افرادی با حقوق مساوی ساخته شود و گفته شد که تنها از راه مسیحیت می توان به عدالت رسید و فقط در چارچوب مسیحیت می توان از استقرار عدالت سخن گفت؛ زیرا چنان که حضرت عیسی مسیح فرموده است: «اگر اموال مشترک شود عدالت هم برقرار خواهد شد. اما در عمل، نظری که به حضرت مسیح نسبت داده میشود فراموش میگردد. در ترکیب مسئله دیانت مسیحی با عدالت، چه در سطح ملی و چه در سطح جهانی از محرومان، تهیدستان و استثمار شدگان دعوت میشد و می شود که از اعتراض و انقلاب چشم بپوشند و به مراحم کلیسا و مقامات دولتی و مذهبی امیدوار باشند. بر پایه این تعالیم، برای دفاع از حق حیات و حرمت انسانی، محرومان و ستمدیدگان نباید و حق ندارند به فکر تشکیل سازمانهای سیاسی و پاره کردن زنجیر اسارت خود از راه اعتراض یا قیام باشند، بلکه باید با توسل به دعا و طرح بدبختیها و محرومیتهای خود از وابستگان طبقات حاکم چه در جامعه خود و چه از استعمارگران خارجی بخواهند در جهت رفع محرومیتها کارهایی را که لازم و مفید می دانند انجام دهند.
 
در بسیاری از اعلامیه های سازمانهای سیاسی و بین المللی به شیوه های گوناگون درباره استقرار عدالت سخن گفته می شود اما با بررسی دقیق تر موضوع آشکار می شود که هدف اصلی تهیه کنندگی این اعلامیه ها حفظ نظام امپریالیسم و شیوه تولید سرمایه داری است.
 
گفته می شود عدالت زمانی مستقر می گردد که در جامعه آزادی و برابری واقعی برقرار شود اما این حقیقت نا گفته می ماند که برای رسیدن به چنین جامعه ای مالکیت و حاکمیت باید به صورت همبسته درک و اجرا شود و جامعه بتواند با استفاده از حق حاکمیت خود بر مالکیت خود نظارت کند.