جستاری در ابعاد شخصیتی امام خمینی^(قدس)
 

 

آنان که امام را قله کمال حوزه ها میدانند باید با شخصیت امام راحل بیشتر آشنا شوند چرا که تا قله را نشناسی در دامنه حرکت نخواهی کرد.
 
دغدغه مندی و عمل میدانی
از دیگر خصوصیات امام خمینی^(قدس) این بود که بعد از نظریه‌پردازی خود به میدان می‌آمد و حرکت را آغاز می‌نمود؛ اینگونه نبود که نظریه ولایت فقیه را تألیف کند و سپس خود به گوشه حجره رفته و منتظر بماند تا کسی به این نظریه جامه عمل بپوشاند؛ از بعد از ارتحال آیت الله العظمی بروجردی ایشان با سخنرانی‌های آتشین و تقابل مستقیم با شخص شاه به میدان مبارزه آمد و کار را به جایی رساند که شاه برای فرار از رویارویی با امام مجبور به دستگیری و تبعید شبانه وی شد؛ امام در مورد روحیه عملیاتی خود می‌فرماید:
اگر مجبور شوم تا از این فرودگاه به آن فرودگاه و از این کشور به آن کشور بروم، باز دست از آرمان خویش نخواهم کشید...
من از آن آخوندها نیستم که در اینجا بنشینم و تسبیح دست بگیرم؛ من پاپ نیستم که فقط روزهای یکشنبه مراسمی انجام دهم و بقیه اوقات برای خودم سلطانی باشم و به امور دیگر کاری نداشته باشم.

توجه به تربیت نیرو
یکی از نکات مهم در شخصیت امام راحل توجه به تربیت نیروی تواند برای حرکت‌های اسلامی بود، امام‌خمینی(قدس) در برهه‌های مختلف و در مورد شخصیت‌های گوناگون از جمله حاصل عمر استفاده فرمودند به عنوان مثال در مورد شهید مطهری فرمودند:

من فرزند بسیار عزیزی را از دست دادم و در سوگ او نشستم که از شخصیتهایی بود که حاصل عمرم محسوب می‌شد.[1]

این نشان می‌دهد که امام راحل با توجه به کار بزرگی که در نظر داشتند تلاش می‌نمودند تا انسان‌های بزرگی را برای این مسیر تربیت کنند چیزی که دیگر بزرگان مبارز مثل شیخ فضل الله نوری و یا آیت الله مدرس یا از آن غفلت نموده و یا فرصت آن را پیدا نکردند.
من از آن آخوندها نیستم که در اینجا بنشینم و تسبیح دست بگیرم؛ من پاپ نیستم که فقط روزهای یکشنبه مراسمی انجام دهم و بقیه اوقات برای خودم سلطانی باشم و به امور دیگر کاری نداشته باشم.
شجاعت در عمل
یکی از خصوصیات ویژه امام راحل این بود که هیچ مانعی را برای خود در راه انجام تکلیف توجیه نمی‌کرد آن مرد الهی اگر به این نتیجه می‌رسید که کاری باید انجام شود هرگز درنگ نمی‌کرد و اقدام مینمود در سال 1342 و در طلیعه انقلاب زمانی که دید کشور در آستانه تاراجی عظیم است سخنرانی آتشین خود را در فیضیه انجام داد و ترسی به خود راه نداد و آن زمان که به نتیجه رسید باید قطعنامه 598 سازمان ملل را بپذیرد لحظه ای درنگ نکرد همین شجاعت در اقدام باعث شد که زمانی که از امام پرسیدند که جواب این خونها را چه کسی خواهد داد امام فرمود آنکه جواب خونهای کربلا را داد جواب این خونها را نیز خواهد داد.
 

ادامه دارد...

---