تو قلب­های مُرده را
همیشه زنده می­ کنی
و خانه ­ی دلِ مرا
پُر از پرنده می ­کنی
 
امید تازه می­ دهی
به چشمه زیرِ پای سنگ
به شاخه هدیه می­ دهی
هزار غُنچه ­ی قشنگ
 
دوباره من به یاد تو
بهار می­ شوم بهار
بیا و توی ذهنِ من
نهال­ های نو بکار

مرضیه تاجری