مثل کوهنورد
کوهنوردها با طناب بالا می‌روند و تمام قسمت‌ها را هم باید محکم بگیرند. هرچه هم بالاتر می‌روند باید محکم‌تر بگیرند. اگر نودونُه قسمت را محکم بگیرند و فقط یک قسمت را شل و سست بگیرند یا نگیرند، از همان نقطه سقوط می‌کنند.خدا در قرآن می‌گوید که این قرآن، حبل است؛ یعنی ریسمان است و آمده تا شما را از پایین به بالا بکشد؛ پس چنگ بزنید و محکم بگیرید؛ یعنی طناب آیات را محکم بگیرید؛ این‌طور نباشد که بعضی از آیات را بگیری و بعضی را رها کنی.
اگر از میان 6666 آیه همه را بگیرید جز یکی، از همان‌جا سقوط می‌کنید.
می‌گوید: «یا همه یا هیچ»؛ یعنی یا به همه ایمان داشته باشید یا به هیچ‌کدام ایمان نداشته باشید.
قرآن دکه‌ی میوه‌فروشی نیست که سوا کنی و هرکدام میلت کشید برداری و هرکدام را نخواستی کنار بگذاری.
و می‌گوید: «کسانی که بعضی را می‌گیرند و بعضی را نه، هم در دنیا و هم در آخرت برای آن‌ها اتفاقاتی می‌افتد.»
اما در زندگی دنیا:
«إِلاَّ خِزْیٌ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ»، در دنیا خوار می‌شوند.
و در آخرت:
«یُرَدُّونَ إِلَى أَشَدِّ الْعَذَابِ1»؛ یعنی سخت‌ترین عذاب‌ها مربوط به آن‌هاست.
تقریبا این آیه شامل درصد بالایی از ما مسلمان‌ها خواهد بود. چرا؟ چون بعضی را محکم گرفته و بعضی را رها کرده‌ایم؛ مثلا من و شما هیچ وقت دزدی نمی‌کنیم؛ حتی خودکار دوست‌مان را هم برنمی‌داریم؛ اما غیبت می‌کنیم، درحالی‌که غیبت و دزدی هیچ فرقی با هم ندارند؛ هر دو بردن است؛ یکی بردن مال و دیگری بردن آبرو و اتفاقاً بردن آبرو خیلی بدتر است.
یادمان باشد همان قرآن که فرموده است: «دزدی نکن»، همان هم فرموده است: «غیبت نکن».
پس ما بعضی را گرفته و بعضی را رها کرده‌ایم.
مثل ساقه‌ی گل
گل را به هر رنگی می‌توان درآورد، به شرط آن‌که با ساقه چیده شود و پس از تشنگی کامل آن را در ظرف آبرنگ فروکنیم، اینجاست که آبرنگ را به خود جذب می‌کند و به همان رنگ درمی‌آید.
قرآن نیز مثل همان ظرف آبرنگ است؛ هم آب است، چون مایه‌ی حیات است و هم رنگ است؛ چون رنگ خدایی است.
«وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللّهِ صِبْغَةً2.» و از رنگ خدا زیباتر چیست؟
ما می‌توانیم آیات این کتاب را با تمام وجود هضم و جذب کنیم که تشنه نباشیم؛ یعنی خود را با آب‌های آلوده و گل‌آلود دیگران سیراب نکرده باشیم.
نویسنده: محمدرضا رنجبر
منابع:
سوره ی بقره، آیه ی85.
سوره ی بقره، آیه ی138.