مرحله اول در گزینش همسر، مشورت با بزرگان و از جمله والدین است، آنانی که برای بارور شدن جوان زحمات زیادی کشیده اند، سزاوار نیست در امری که سالیان سال چشم به راه آن بوده اند، در حاشیه قرار گیرند. جوانها مشورت با آنها را اساس کار خود قرار دهند و در این راستا از تجربیات آنان بهره برند.

قال الصادق علیه السلام: لَیسَ مِنَّا مَنْ لَمْ یوَقِّرْ کبیرَنا وَ یرْحَمْ صَغیرَنا.[1]

از ما نیست کسی که بزرگان ما را احترام نگذارد و به اطفال ما رحم نکند.

و خود را از دعای خیر آنها محروم نسازند.

قال رسول الله صلی الله علیه و آله: ارْبَعَةٌ لا تُرَدُّ لَهُمْ دَعْوَةٌ... وَ والدٌ لِوَلَدِهِ.[2]

چهار دسته اند که دعای آنها رد نمی شود.. . یکی از آنها دعای پدر برای فرزند است.

مرحله دوم، جواز رؤیت است. کسی که می خواهد همسر آینده خود را انتخاب نماید، بعد از طی تمامی مراحل و قبل از تصمیم نهایی می تواند به صورت همسر احتمالی خود، نظر نماید.

امام صادق علیه السلام در پاسخ این سؤال که آیا مردی که قصد ازدواج دارد می تواند به صورت زن بنگرد و یا از پشت سر به وی نگاه کند؟ می فرمایند:

نِعَمْ لا بَأْسَ انْ ینْظُرَ الرَّجُلُ الی الْمَرئَةِ اذا ارادَ انْ یتَزَوَّجَها، ینْظُرَ الی خَلْفِها وَ الی وَجْهِها.[3]

بلی مانعی نیست در اینکه مردی که قصد ازدواج دارد به صورت زن و نیز از پشت سر به وی نگاه کند.


پی نوشت ها:
[1] اصول کافى، ج 2، ص 165.
[2] بحارالأنوار، ج 77، ص 47.
[3] وسائل الشیعة، ج 14، ص 59.


منبع: حوزه نت