به راستی هیچ گاه بچه های دهه شصت و قبل از آن خانه های، شلوغ با خواهر و برادرهای زیاد را از یاد نمی برند، هر چند مشکلاتی هم وجود داشت، ولی شلوغی خانه زیبایی، شادابی و طراوات غیر قابل وصفی را به زندگی بخشیده بود، همه چیز عالی و زیبا بود، حتی دعوا های بچه گانه، خانه های پر از سر و صدا، به قولی خانه و کوچه و محله روح داشت، روح بچه های با نشاطی که منتظر بودند تکلیف نوشته یا ننوشته برای هفت سنگ بازی و وسطی و فوتبال وسط کوچه ها و زمین های خالی محله بازی کنند. ولی چندی نمی گذرد که ورق بر می گردد و یک سیاست استعماری و دیکته شده موجب می شود، کوچه و محله ها به یکباره خالی ازروح پر نشاط بچه های شلوغ شود.

با دقت و تأمل در آیات قرآن کریم به خوب به اهمیت و جایگاه فرزند آوری در زندگی می توان دست یافت، کما اینکه دعای برخی انبیاء و اولیای الهی در زندگی طلب فرزندان نیک سرشت بوده است: «رَبِّ هَبْ لی‏ مِنَ الصَّالِحینَ؛[1] پروردگارا! به من از صالحان [فرزندان صالح‏] ببخش!» و یا اینکه در برخی از آیات بهره مندی از فرزند نوعی هدیه الهی تلقی می شود.« هُنالِکَ دَعا زَکَرِیَّا رَبَّهُ قالَ رَبِّ هَبْ لی‏ مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمیعُ الدُّعاءِ؛[2] در آنجا بود که زکریا، (با مشاهده آن همه شایستگى در مریم،) پروردگار خویش را خواند و عرض کرد: «خداوندا! از طرف خود، فرزند پاکیزه‏اى (نیز) به من عطا فرما، که تو دعا را مى‏ شنوى!»

علیرغم جایگاه و اهمیت فرزند آوری در زندگی برخی خانواده ها با اقتباس از سبک زدگی غربی طعم شیرین بچه دار شدن در زندگی را از خود سلب می کنند. در ادامه به برخی عوامل کاهش فرزند آوری در زندگی اشاره خواهیم کرد: 

به راستی چه عاملی موجب شد متولیان کشور، سیاست کاهش جمعیت را در پیش بگیرند، و شعار «فرزند کمتر زندگی بهتر» را سر بدهند؟ آیا فشار اقتصادی و نظامی بود؟! و یا اینکه یک تدبیر از پیش طراحی شده از سوی اجانب برای از بین بردن سربازان توانایی که در سال های بعد قرار بود در عرصه های فرهنگی، اقتصادی، علمی و نظامی خوش بدرخشند و سکان حرکت انقلاب اسلامی را مدیریت و راهبری کنند؟! سؤال مهمی که آن روزها شاید اگر جواب درستی هم به آن داده می شد با یک ساده اندیشی کنار گذاشته می شد. در همان دورانی که برخی شعار کاهش جمعیت را سر می دادند، آقای خرازی نقل می کند: من با حضرت آیت الله خامنه ای ملاقاتی داشتم و ایشان فرمودند: فکر می کنم که این یک نقشه ی (برنامه کاهش جمعیت) خارجی باشد، من با این امر موافق نیستم. در ملاقاتی که با جناب حجت السلام رفسنجانی داشتم ایشان را راجع به خطر این امر گوشزد کردم؛ ایشان گفتند: این هم یک نظر است و دیگر گفتاری نداشت. در همان سال های ابتدایی کلید خوردن برنامه کاهش جمعیت مقام معظم رهبری با نگاهی مشکوک به آن می نگرند و آن را از جمله برنامه های جبهه صهیونیستی معرفی می کنند.[3]
در منابع روایی نقل شده است: «مردی به امام محمد باقر (ع)عرض کرد: فدایت شوم. من ثروت فراوان دارم ولی فرزندی ندارم آیا چاره ای برایم هست که دارای فرزند شوم؟ فرمودند: آری به مدت یک سال صد بار آخر هر شب استغفار کن و اگر شب آن را انجام ندادی در روز قضایش به جا بیاور زیرا خدای تعالی می فرمایند: اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ .»(سوره نوح ایات 10و11و12)

مقام معظم رهبری در بیان زیبا و روشن دیگری موضوع کاهش جمعیت را برنامه ای غربی معرفی کرده و این چنین بیان می دارند: «بعضی‌ از مسئولینِ ما در گوشه ‌وکنار کشور به نسخه‌ی بیگانگان اعتماد بیشتری دارند تا به نسخه‌ی داخلی! و این هم خطای بزرگی است. شما ملاحظه کنید همین سیاست جمعیّتی غربی‌ها که «فرزند کمتر، زندگی بهتر»، سیاست اروپایی است، سیاست غربی است؛ خودشان هم عمل کردند و امروز دچار مشکلند؛ دارند جایزه می دهند که خانواده‌ها فرزنددار بشوند؛ می خواهند جبران کنند عقب‌ماندگی را، فایده هم ندارد. این سیاست را، نسخه‌ی غربی را [بعضی‌ها] قبول کردند.»[4]
 

در برخی جوامع و کشورهای پرجمعیت سیاست مداران و متولیان امر برای مواجه نشدن با مشکلات و پیامدهای پیش روی پرجمعیتی، نسخه ای  با عنوان«فرزند کمتر زندگی بهتر» را تجویز می کنند تا اینکه، به نوعی با چالش بیکاری، فقر، کمبود مواد غذایی موجه نشوند این در حالی است که این رویکرد ناصحیح به نوعی پاک کردن صورت مسأله  است. مسأله فقر و بیکاری را نباید با قطع نسل و سقط جنین و یا خودداری از ازدواج و زندگی مشترک جبران کرد؛ چرا که بر اساس بینش اسلامی و قرآنی خدای متعال رازق بوده و هیچگاه از فراهم کردن معاش بندگان خود غافل نبوده است و کسانی که در مسیر قطع نسل گام برمی دارند را به شدت مورد نکوهش قرار می دهد: «وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَکُمْ مِنْ إِمْلاقٍ نَحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَ إِیَّاهُم‏؛[5] و فرزندانتان را از (ترس) فقر، نکشید! ما شما و آنها را روزى مى‏ دهیم...»یا اینکه در آیات دیگری خدای متعال به صراحت بعد از مطرح کردن بحث ازدواج موضوع نترسیدن از فقر و نداری و روزی رسان بودن خدای متعال را مطرح می فرماید: «وَ أَنْکِحُوا الْأَیامى‏ مِنْکُمْ وَ الصَّالِحینَ مِنْ عِبادِکُمْ وَ إِمائِکُمْ إِنْ یَکُونُوا فُقَراءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَ اللَّهُ واسِعٌ عَلیمٌ[6]مردان و زنان بى ‏همسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را؛ اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بى ‏نیاز مى‏ سازد؛ خداوند گشایش‏دهنده و آگاه است!» بر اساس فرهنگ روایات انسان با تن دادن به زندگی مشترک و به تبع فرزند آوری نه تنها فقیر نمی شود بلکه خود را مستعد دریافت رزق مضاعف نیز می نماید.[7]
 

برخی افراد با دلایل واهی این چنین وانمود می کنند که داشتن فرزند چیزی جز گسترده شدن مشکلات و سختی ها و تنش ها در خانه و خانواده  نیست، این دسته افراد با این استدال بی پایه و اساس خود را از داشتن فرزندانی زیبا و با عاطفه محروم می کنند، چالش بزرگی که زندگی غربی ها برای جبران آن به حیوان پروری روی آورده اند، این در حالی است که نیاز غریزی به فرزند آوری و ابراز محبت به آنان چیزی نیست که با پرورش حیوانات قابل حل و فصل باشد. در واقع اگر والدین به جای قطع نسل به فکر برنامه ریزی و تربیت صحیح فرزندان خود باشند نه تنها ناآرامی و تنش با وجود فرزندان به وجود نخواهد بلکه وجود فرزند صالح مایه نشاط و چشم روشنی آنها نیز خواهد شد؛ کما اینکه اولیای الهی این چنین به درگاه الهی دست به دعا نگه می دارند: «وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا؛[8] و کسانی‌‏اند که می‌‏گویند پروردگارا به ما از همسران و فرزندانمان آن ده که مایه روشنى چشمان [ما] باشد و ما را پیشواى پرهیزگاران گردان».

باری به هر جهت گاهی اوقات والدین همه از تبعات و عواقب زندگی بدون فرزند آگاهی دارند ولی با این وجود از داشتن فرزند محروم مانده اند. با جستجو و تتبع در آیات و روایات به خوبی می توان نسخه ای شفا بخش برای این دسته پیدا کرد که ان شالله در صورت مصلحت الهی و نبود مانع آنان نیز صاحب فرزند خواهند شد: در منابع روایی نقل شده است: «سَأَلَ رَجُلٌ أَبَا جَعْفَرٍ ع وَ أَنَا عِنْدَهُ فَقَالَ لَهُ جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنِّی کَثِیرُ الْمَالِ لَیْسَ یُولَدُ لِی وَلَدٌ فَهَلْ مِنْ حِیلَةٍ قَالَ نَعَمْ اسْتَغْفِرْ رَبَّکَ سَنَةً فِی آخِرِ اللَّیْلِ مِائَةَ مَرَّةٍ فَإِنْ ضَیَّعْتَ ذَلِکَ بِاللَّیْلِ فَاقْضِهِ بِالنَّهَارِ فَإِنَّ اللَّهَ یَقُولُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کانَ غَفَّاراً یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یُمْدِدْکُمْ بِأَمْوالٍ وَ بَنِینَ؛[9]مردی به امام محمد باقر (ع)عرض کرد: فدایت شوم. من ثروت فراوان دارم ولی فرزندی ندارم آیا چاره ای برایم هست که دارای فرزند شوم؟ فرمودند: آری به مدت یک سال صد بار آخر هر شب استغفار کن و اگر شب آن را انجام ندادی در روز قضایش به جا بیاور زیرا خدای تعالی می فرمایند: اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا یُرْسِلِ السَّمَاء عَلَیْکُم مِّدْرَارًا بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ .»(سوره نوح ایات 10و11و12)

 
پی نوشت ها:
[1]. سوره صافات؛ آیه 100.
[2]. سوره آل عمران: آیه 38.
[3]. سید محمد حسین حسینی طهرانی، کاهش جمعیت ضربه ای سهمگین بر پیکر اسلامی، ص159.
[4].  بیانات در اجتماع زائران و مجاوران حرم مطهر رضوی: 01/۰۱/ ۱۳۹۷.
[5]. سوره انعام: آیه151.
[6]. سوره نور آیه 32.
[7]. وسائل الشیعة ؛ ج‏20 ؛ ص43. «جَاءَ رَجُلٌ إِلَى النَّبِیِّ ص فَشَکَا إِلَیْهِ الْحَاجَةَ فَقَالَ تَزَوَّجْ فَتَزَوَّجَ فَوُسِّعَ عَلَیْهِ؛مردى نزد پیامبر صلى الله علیه و آله آمد و از تنگ‏دستى، به او شکایت کرد. پس پیامبر صلى الله علیه و آله فرمود: «ازدواج کن». آن مرد ازدواج کرد و به گشایش رسید.»
[8]. سوره فرقان، آیه 74.
[9]. بحار الأنوار، ج‏84، ص221، ح20.