مالتيپل اسکلروز(Multiple Sclerosis) يا ام اس بيماري عصبي با علت ناشناخته است که سيستم اعصاب مرکزي يعني مغز ونخاع را درگير مي‌کند.متاسفانه دانشمندان هنوز نتوانسته‌اند به علت واقعي اين بيماري پي ببرند و ازسوي ديگر درمان قطعي نيز براي اين بيماري وجود ندارد. اين دوموضوع درحال حاضر باعث شده است تا اين بيماران با مشکلات عمده‌اي مواجه باشند، اما متخصصان معتقدند که افزايش آگاهي بيماران مبتلا به MS وبه کارگيري راههاي درست درمان مي‌تواند تاحد قابل توجهي ازمشکلات پيش روي آنان کاسته وبهبود نسبي را براي اين بيماران ايجاد نمايد. بيماري MSيا مالتيپل اسکلروز بيماري است که سيستم عصبي مرکزي (CNS) را گرفتار مي‌کند و طي آن ميلين موجود برروي رشته‌هاي عصبي که نقش محافظتي دارند، ازبين مي‌رود ولذا هدايت جريان الکتريکي دچار اختلال شده وعلائم بيماري MS ظاهر مي‌شود. علت دقيق بيماري MS هنوز شناخته نشده است و دانشمندان هنوزنمي‌دانند که چه عواملي باعث حمله سيستم ايمني به بافتهاي سيستم عصبي مي‌شود.وي علائمي ازقبيل ضعف، کرخ‌شدن يا بي‌حسي برخي از اعضاي بدن نظير دست وپا، خستگي، عدم تعادل، دوبيني، مشکلات روده‌اي، اختلال درحافظه، حساسيت به گرما، لرزش و... را از مشخصه‌هاي بيماري MS عنوان مي‌کند و مي‌گويد: به دليل آن که ابتلا به اين بيماري درافراد مختلف به گونه‌اي متفاوت ظاهر مي‌شود بنابراين علائم بيماري نيز درافراد متفاوت است.باوجود آن که گفته مي‌شود بيش از 80درصد بيماران مبتلا به MS خويشاوندان نزديک مبتلا به MS ندارند بيماري MS يک بيماري ارثي نيست، اما چنانچه زمينه بيماري و استعداد خانوادگي نسبت به اين بيماري وجود داشته باشد، اين موضوع احتمال بروز بيماري در خويشاوندان نزديک را دوچندان مي‌کند. به گفته وي امروزه ثابت شده است که زنان بيش از مردان به بيماري MS مبتلا مي‌شوند.راههاي درمان اين بيماري هنوز درمان قطعي ندارد اما مي‌توان با درمان دارويي از شدت بيماري کاست. در واقع اين نوع درمان دراغلب موارد به منظور کاهش علائم ناشي ازبيماري MS که گاه بسيار آزاردهنده هستند به کاربرده مي‌شود و متاسفانه به دليل آن که بيماري MS با علائم گوناگوني ظاهر مي‌شود و بيماران دچار اختلال بينايي، مشکلات عضلاني وحتي ناراحتي‌هايي نظير يبوست ومشکلات مثانه‌اي و روده‌اي مي‌شوند بنابراين براي ازبين بردن هريک ازاين علائم ويا کاهش شدت آنها بايد درمان دارويي خاصي را به کاربرد ولي آنچه دراين بين اهميت دارد اين است که هريک ازبيماران مبتلا به MS بايد درخصوص مصرف داروها حتما با پزشک خود مشورت کنند وبه هيچ عنوان به درمان دارويي سرخود روي نياورند چراکه همان‌گونه که گفته شد اين بيماري به انواع گوناگون وبا علائم متفاوتي ظاهر مي‌شود که هريک درمان دارويي خاص خود را دارد وتنها پزشکان با کمک معاينات پزشکي مي‌توانند راه درمان را تشخيص بدهند.براساس آمار انجمن MS ايران ؛ 30هزاربيمار مبتلا به MS درکشور وجود دارد كه ازاين تعداد حدود 5هزار و500تن عضو انجمن MS هستند. بيماران مبتلا به MS اغلب جوان، باهوش واستعداد وتحصيل‌کرده هستند اما متاسفانه دربسياري ازموارد نيز فقر فيزيکي و فقر مالي به عنوان دومانع عمده، از حضور بيماران مبتلا به MSدر اجتماع وادامه تحصيل جلوگيري کرده است. بيماري MS نوعي بيماري درگيرکننده مغز ونخاع است که طي آن پوشش يا غلاف روي سلولهاي عصبي به دلايل ناشناخته‌اي خورده مي‌شود ولذا عبور پيامهاي عصبي توام با اختلال و دست‌انداز است، ازاين جهت است که مشکلات خاصي دراندامهاي مختلف بدن ايجاد مي‌شود وبه عنوان عواملي بازدارنده مانع ازتحرک شخص شده و اجازه فعاليتهاي اجتماعي وتحصيل را به وي نمي‌دهد. وي با اشاره به سير صعودي بيماري MS در کشور تاکيد مي‌کند: درحال حاضر تنها درخواست بيماران و انجمن MS، پيوستن بيماران MSبه مجمع بيماران خاص است چرا که تنها دراين صورت مي‌توان ازبارمالي درمان بيماري کم کرد بيماران مبتلا به MSدرحال حاضر درماه حدود 150 هزارتومان براي تهيه دارو هزينه مي‌کنند واغلب بيماران نيز تحت پوشش بيمه‌اي قرار ندارند. بيماران مبتلا به MS ازنظر درمان دارويي به سه گروه تقسيم مي‌شوند يک گروه بيماراني هستند که بيماري آنها جزئي است ونيازبه داروهاي علامتي ندارند وداروهاي سرپايي استفاده مي‌کنند اين گروه ماهانه 10الي 15هزارتومان هزينه دارو مي‌پردازند گروه دوم گروه حدوسط هستند که نياز شديدي به مصرف دارو دارند و پزشکان نيز تاکيد دارند که اين بيماران بدون هيچ وقفه‌اي بايد داروهاي خود را مصرف کنند به علاوه در شرايط نگهداري داروهاي اين گروه نيز اين‌گونه است که دارو حتما بايد در يخ حمل شده و دائما در يخچال نگهداري شود.گروه سوم نيز کساني هستند که به نوع پيشرفته بيماري دچار هستند و به طور مطلق بستري مي‌شوند و هيچگونه درمان دارويي درمورد اين بيماران پاسخگو نيست وبدليل آنکه ازمعلوليت شديد وازپاافتادگي رنج مي‌برند بايد مکاني براي نگهداري ازاين افراد نظير آسايشگاه و... وجود داشته باشد درحالي که با اين وضعيت درماه بالغ بر 250هزارتومان هزينه صرف نگهداري ازآنها خواهد شد وتنها با کمک دولت وخيرين مي‌توان جهت بهبود نسبي اين افراد اقدام نموده و آنان را به جامعه بازگرداند.
منبع: WWW.IRTEB.COM