مثل خطاط
یک خطاط چرا زیبا می نویسد؟

چرا دست خط من و شما آن زیبایی را ندارد؟ چرا هزاران دست اگر دست به دست هم بدهند، هرگز نمی توانند مثل یک خطاط بنویسند؟

چون دست او هدایت شده و دست ما هدایت نشده است.

چرا یک نقاش این قدر زیبا نقاشی می کند؟ چرا اگر هزاران نفر دست به دست هم بدهند، نمی توانند مثل او نقشی بر صفحه ی کاغذ پدید آورند؟

چون دست او هدایت شده و دست ما هدایت نشده است.

این است که در سوره ی حمد می گوییم:

«اهدِنَا الصِّرَاطَ المُستَقِیمَ.»[1]

یعنی: خدایا! ما را به راه راست هدایت کن.

چشم ما را هدایت کن تا هر چیز را نبیند. گوش ما را هدایت کن تا حرف های زیبا را بشنود. دل ما را هدایت تا جایگاه خوبی ها باشد. قلم مان را هدایت کن تا درست و منصفانه بنویسد.

نویسنده: محمدرضا رنجبر

پی نوشت:
1. سوره ی حمد، آیه ی6.
نسخه چاپی