اتفاقات روز سوم محرم الحرام سال ۶۱ هجری قمری
روز سوم محرم الحرام روزی بود که عمر بن سعد ابی وقاص با چهار هزار سوار از کوفه وارد کربلا شد. در این روز امام حسین (ع) قسمتى از زمین کربلا را که قبر ایشان در آن واقع شده است از اهل نینوا خریداری کردند.


ورود عمر بن سعد به کربلا

عمربن سعد در روز جمعه سوم محرم الحرام سال 61 قمری به همراه چهارهزار نیروی جنگی وارد کربلا شد و فرماندهی آنان را بر عهده گرفت. برخی نوشته‌اند: قبیله عمر بن سعد (بنی زهره) نزد او آمده و او را سوگند دادند تا از این کار «داوطلب جنگ با امام حسین (ع) شدن» بر حذر باشد تا باعث دشمنی میان آن‌ها و بنی‌هاشم نگردد. عمر بن سعد به خاطر دستیابی به حکومت ری که هرگز به آن نایل نیامد، فرماندهی سپاه یزید را پذیرفت و مرتکب جنایات بزرگ غیر انسانی در واقعه عاشورا شد.

عمر سعد عروه بن قیس احمسی را نزد حضرت فرستاد تا از علت آمدنش به این سرزمین جویا شود. عروه از کسانی بود که نامه دعوت به حسین (ع) نوشته بود، از این رو از او خجالت داشت و به این ماموریت نرفت. این ماموریت را به هر کدام از فرماندهانی که به حسین (ع) نامه نوشته بودند عرضه کرد، همه امتناع کردند و بد داشتند. سرانجام «قره بن قیس حنظلی» این ماموریت را پذیرفت. حضرت در پاسخ او فرمود: « مردم شهر شما به من نامه نوشته و مرا دعوت کرده‌اند و اگر از آمدنم ناخشنودید باز خواهم گشت!»


نامه عمربن سعد به عبیدالله بن زیاد

حسان بن فائد مى‌‏گوید: من نزد عبیدالله بودم که نامه عمر بن سعد را آوردند و در آن نامه چنین آمده بود: چون من با سپاهیانم در برابر حسین و یارانش پیاده شدم، قاصدى نزد او فرستاده و از علت آمدنش جویا شدم، او در جواب گفت: اهالى این شهر براى من نامه نوشته و نمایندگان خود را نزد من فرستاده و از من دعوت کرده‏‌ا‌ند، اگر آمدنم را خوش نمى‏دارید، باز خواهم گشت.

عبیدالله به عمر بن سعد نوشت: نامه تو رسید و از مضمون آن اطلاع یافتم، از حسین بن على بخواه تا او و تمام یارانش با یزید بیعت کنند، اگر چنین کرد ما نظر خود را خواهیم نوشت! چون این نامه به دست عمر بن سعد رسید، گفت: مى‏‌پندارم که عبیدالله بن زیاد خواهان عافیت و صلح نیست. 

عمربن سعد، نامه عبیدالله بن زیاد را به اطلاع امام حسین نرساند، زیرا مى‌‏دانست که آن حضرت با یزید هرگز بیعت نخواهد کرد.


خریداری قسمتی از زمین کربلا توسط امام حسین(ع)

از وقایع روز سوم محرم الحرام که در تاریخ ذکر شده، این است که امام علیه‌‏السلام قسمتى از زمین کربلا را که قبر ایشان در آن واقع شده است، از اهل نینوا و غاضریه به شصت هزار درهم خریدارى کرد و با آنها شرط کرد که مردم را براى زیارت قبرش راهنمایى نموده و زوار او را تا سه روز میهمانى نمایند.

حضرت سیدالشهدا (ع) زمین کربلا را پس از خریدن دوباره به قبیله بنی اسد برگرداند ولی شرط کرد: کسانی که به این سرزمین می‌آیند از آنها پذیرایی کنید. به عبارت دیگر امام (ع) این سرزمین را وقف نکرد بلکه آن را در اختیار اهالی آن منطقه نهاد. حجت الاسلام قرائتی هم در فلسفه خرید کربلا می‌گوید: امام حسین وقتی کربلا آمد، زمین کربلا را به دلیل مسائل فقهی خرید. فرمود: زمین مردم است. من در زمین مردم می‌خواهم شهید نشوم. خون من در زمین غصبی ریخته نشود. زوارها که زیارت من می‌آیند، پا در زمین مردم نگذارند.


منبع: سایت ستاره
نسخه چاپی