تعیین دقیق میزان خواب، برای هر فردی، به عوامل گوناگونی بستگی دارد؛ این عوامل عبارت است از:

1- میزان فعالیتی که روزانه فرد انجام می دهد؛

2- نوع فعالیتی که انجام می دهد؛

3- شرایط سنی؛

4- شرایط اقلیمی؛

5- وضعیت سلامت روحی و جسمی و...

علاوه بر اینکه تفاوت های فردی نیز در میزان خواب مورد نیاز، مؤثر است.

با توجه به آنچه گفته شد، اگر بخواهیم میزان خواب مورد نیاز یک جوان را روی یک پیوستار (خط) نشان دهیم، باید گفت: این میزان بین 6 تا 8 ساعت در نوسان است؛ یعنی، حداقل خواب مورد نیاز یک جوان نباید کمتر از شش ساعت و حداکثر آن بیشتر از هشت ساعت نباید باشد. شاید بتوان گفت: حتی میزان خواب هر فردی نیز ممکن است دارای نوسان باشد؛ مثلًا در برخی از شب ها به دلیل فعالیت های روزانه، ممکن است جوان به شش ساعت خواب نیاز داشته باشد و در برخی از شب ها به هفت ساعت. البته این نوسان، نباید خیلی زیاد باشد؛ زیرا نوسان زیاد، موجب اختلال در چرخه خواب می شود و پیامدهای منفی دارد.

گفتنی است: از آنجا که خواب صرفاً استراحت نیست؛ بلکه ترمیم انرژی های از دست رفته نیز می باشد و در واقع بافت های بدن- به ویژه بافت های عصبی- باید در خلال خواب ترمیم شود و دوباره آماده فعالیت گردد، بهترین زمان برای خواب شب ها است و روان پزشکان و روان شناسان، تأکید می کنند که حداقل 85% خواب، باید در شب و فقط 15% آن در روز باشد؛ زیرا شب ها هم آلودگی صوتی به حداقل می رسد و هم نور طبیعی بسیار کم است و آرامشی که در شب فراهم می شود، در روز امکان پذیر نیست.

قرآن نیز به این حقیقت اشاره کرده، می فرماید: وَ جَعَلْنا نَوْمَکمْ سُباتاً * وَ جَعَلْنَا اللَّیلَ لِباساً[1]؛ «خواب را برای شما مایه آرامش قرار دادیم و شب را پوششی برای شما قرار دادیم». به نظر می رسد قرار گرفتن این دو آیه کنار هم، بیان گر این حقیقت باشد که بهترین زمان برای خواب و استراحت شب است.

شواهد علمی و تجربی نیز نشان می دهد افرادی که شب ها به اندازه کافی به خواب می روند، از سلامتی بهتری برخوردارند و افرادی که بیشتر روزها می خوابند، آسیب پذیرترند.


پی نوشت:
[1] . نبأ(78)، آیه 9 و 10.

منبع: حوزه نت