غرب برای مصرف چه الگویی معرفی می کند؟استعمار همواره می کوشد تا برای نیل به مقاصد خود- که اسارت و بردگی کشورهای ضعیف به ویژه مسلمان است- الگوهایی در مصرف، به آن مردم ارائه دهد که به جای استفاده صحیح و عاقلانه از سرمایه زندگی خود، آنان را به راه هایی از مصرف بکشاند که جز فرسایش ثروت و امکانات زندگی آنها ره آورد دیگری برایشان ندارد و در واقع، ترویج و اشاعه نوعی زمینه فکری و فرهنگی در جامعه در جهت ایجاد احساس نیاز و ضرورت به مصرف کالاهای تجملی و کم فایده، گسترش روحیه اشراف منشی و مصرف گرایی و رقابت در مصرف و زندگی لوکس و تشریفاتی و القای این ذهنیت که اگر شخصی نتواند به طور فعال در این مسابقه بزرگ، برگ برنده داشته باشد و یا لااقل پا به پای دیگران حرکت کند، از قافله زندگی عقب مانده و باید به فکر جبران باشد، تمامی اینها از برنامه های شوم استعمار است که این اهداف را با شیوه های متنوع از قبیل تبلیغ و اشاعه مدگرایی، تنوع طلبی در مصرف و مهم تر از همه بزرگ نشان دادن و موفق جلوه دادن اشراف و دنیامداران و تجمل گرایان تعقیب می کند و در این راه از دولت ها، رادیو، تلویزیون، مجلات، روزنامه ها، سینماها، تأترها و سایر ابزار و وسایل ارتباط و نفوذ، بهره گیری می نماید و با ظرافت و برنامه ریزی حساب شده ای با نفوذ در این گونه دستگاه ها و با صبر و حوصله و سیاست گام به گام به سوی این هدف شوم به پیش می رود. از موضوعات ریز و قابل تحمل شروع می کند تا به مسائل بزرگ و اساسی می رسد و اصولًا خط و مشی استعمار در هر زمینه ای این گونه است.
بنا بر آنچه ذکر شد می توان گفت الگویی که غرب برای مصرف به ملت های تحت سلطه و نیز مردم خود، ارائه می دهد بر سه پایه استوار است:
الف) تمتّع و بهره وری هر چه بیشتر.
ب) رقابت و مسابقه در مصرف.
ج) تجمل گرایی و تشریفات زاید.
البته محتوای الگوی ارائه شده، در همه جا یکسان است؛ ولی نتیجه ای که استعمار از آن در بین ملت خود می گیرد، با آنچه از آن در میان ملت های غارت شده به دست می آورد، متفاوت است.
ثمره ای که استعمار از اجرای این طرح در کشورهای تحت نفوذ خود کسب می کند، عبارت است از: به یغما بردن تمامی امکانات و منابع مادی و معنوی آنها، بدون این که از ناحیه آنان کوچکترین مقاومت و حرکت اعتراض آمیزی صورت بگیرد و یا حتی به این خیانت و چپاولی که استعمار د ر مورد ذخایر آنها انجام می دهد، توجه و آگاهی نیز داشته باشند؛ ولی بهره ای که از آن در بین مردم خود بر می گیرد، راضی شدن آنان به این تجاوزها و همراه نمودن آنها با خود، در این حرکت ظالمانه است.
زیرا بدین وسیله به آنان تفهیم می کند که ادامه این برخورداری ها و بهره وری ها در گرو این دخالت ها و غصب و غارت هاست و اگر بخواهیم زورگویی را کنار گذاشته، تنها به آن چه خود داریم قناعت ورزیم، باید دست از این زندگی مرفّه و قارون گونه خود برداریم و از قله حاکمیت و سرنوشت جهان به زیر آییم.
