ضدقهرماني سيگار به لب با اره برقي که به دست او متصل شده و مقدار زيادي خشونت که در صحنه هاي سياه و سفيد با با رنگ قرمزخون متمايز مي شوند، اولين برداشت هر بيننده اي از بازي Madworld است (موضوع که با سياست هاي نينتندو در قبال کنسول هايش سازگاري ندارد). اما در پشت اين ظاهر خشن دنياي طنزآميز با ميني گيم هاي مختلف آشنا نهفته است که اين بار با ظاهري متفاوت به بازي Madworld آمده اند. از نام بازي به راحتي مي توان دنياي عجيب بازي را درک کرد. گروه مرموزي به نام The Organizers کنترل شهر واريگان (Varrigan) را به دست گرفته اند و تمام راه هاي ارتباطي آن به نقاط ديگر قطع شده است. اين گروه ويروسي را در سطح شهر پخش کرده و مردم شهر فقط 24 ساعت براي زندگي وقت دارند تا به تنها واکسن اين ويروس دست پيدا کنند. مردم شهر براي زنده ماندن شروع به کشتن هم مي کنند و در همين حين يک شبکه تلويزيوني به نام Shock Wave TV اين مبارزه مرگ آور را مستقيم براي دنيا پخش مي کند. در حالي که مردم شهر مشغول حذف کردن همديگر هستند، فردي به نام جک (Just Jack) با کشتن يکي از سران و قدرتمندان شهر وارد اين دنياي عجيب مي شود. فردي مرموز که خود را مأمور شماره 13 (Agent XIII) مي خواند به عنوان اسپانسر با جک قرارداد بسته و براي او مبلغ يک صد ميليون دلار تعيين مي کند و به اين شکل جک رسماً وارد رقابت مي شود.
داستان بازي شايد به ظاهر ساده باشد اما سازندگان بازي در Madworld نگاهي کنايه آميز همراه با طنز به جريانات موجود در دنياي واقعي ما دارند. از سياستمداراني که براي رسيدن به اهداف خود انسان ها قرباني مي کنند تا سرمايه داراني که از هر موقعيتي براي رسيدن به منافع اقتصادي تلاش مي کنند و رسانه هايي که براي رسيدن اهداف اين دو گروه مردم را سرگرم مي کنند. هر چند که ايده Madworld تازه نيست و بيشتر مولفه هاي خود را از فيلم ها (Running Man و Smash TV) و بازي هاي ديگر (Viewtiful Joe و GOd Hand) گرفته است اما سازندگان Madworld سعي کرده اند با به هجو کشيدن همه چيز (بيشتر از همه خشونت) از آنها براي سرگرمي استفاده کنند.
اساس گيم پلي Madworld بر روي مسابقات مرگ (Death Watch) و گرفتن امتيازهاي لازم براي بالا رفتن در رتبه بندي قرار دارد و ساختار آن ترکيبي است از فرمول قديمي بازي هاي beat em up دوبعدي و ميني گيم هاي مختلف. دنياي Madworld به چند منطقه تقسيم شده که هر منطقه حکم يک مرحله را دارد. بازيباز قبل از شروع بازي از روي نقشه اي که در دست دارد يکي از منطقه ها را انتخاب مي کند.
هر مرحله براي خود يک رئيس دارد که در بين بينندگان از امتياز (point) و رتبه بندي خاصي (Rank) برخوردار است. نقش بازيباز اين است که با از بين بردن دشمناني که تشنه به خون او هستند (با هر وسيله اي و روشي!) توجه بينندگان اين مسابقه مرگبار را به خود جلب و مجموع امتيازهاي خود را به حد نصاب خاصي برساند تا بتواند به مبارزه با رئيس منطقه (Boss Battle Challenge) بپردازد و با از پاي در آوردن او و با بالا بردن رتبه خود، اجازه ورود به منطقه هاي ديگر را به دست آورد. مکانيزم هاي متفاوتي براي مبارزه با دشمنان طراحي شده است. علاوه بر مشت و يک عدد اره برقي که به طور اتوماتيک جک قادر به استفاده از آن است (البته مأمور XIII يا همان اسپانسر شما با باز کردن نوعي سلاح خاص شما را ذوق زده خواهد کرد!) انواع و اقسام وسايل مختلف در محيط وجود دارد و شما با استفاده از محيط و اشيا مي توانيد حرکاتي به صورت چندگانه (Combo) روي دشمن اجرا کرده و امتيازهاي بيشتري را کسب کنيد. به عنوان مثال ابتدا دشمن را به درون يک تاير بيندازيد، تابلوي توقف ممنوع راه درون چشم او فرو کرده سپس دشمن نگون بخت را به ديواري پر از ميخ بکوبيد يا اين که او را جلوي قطار در حال حرکت بيندازيد!!.
اين مکانيزم ها در ابتدا بسيار سرگرم کننده هستند اما بعد از مدتي حس سرگرم کنندگي آنها به دليلي تکيه بيش از حد گيم پلي به شيوه از پاي درآوردن دشمنان که تنها کار شما در بازي است، از بين مي رود. اما کوتاهي بازي، وجود حمام خوني جديد در هر مرحله و همچنين طراحي دو مرحله موتور سواري نسبتاً جذاب موجب شده تا بازيباز تا قبل از پايان بازي زياد متوجه يکنواختي روند بازي نشود.
مبارزه با رئيس هر منطقه هم نوعي ميني گيم (تکان دادن کنترلر در زمان مناسب) به حساب مي آيد ولي با وجود اين که عمق کافي ندارد و نيازي به پيدا کردن استراتژي خاصي براي شکست آنها نيست، اما به خاطر طراحي هاي متفاوتشان در سبک مبارزه و شخصيت، سرگرم کننده هستند و تنها دليل عبور بازيباز از منطقه هاي تکراري رسيدن به آنها است. در حين پيشروي در مرحله ها انواع ميني گيم هاي آشنا هم وجود دارند که با ظاهري خشن طراحي شده اند. اين ميني گيم ها که از طرف Shock TV به نام حمام خون (Challenge Blood Bath) براي بازيباز در نظر گرفته شده است با يک معرفي کوتاه توسط مجري آن شروع مي شود. در اين ميني گيم ها وسيله بسيار خاصي به بازيباز معرفي مي شود و به بازيباز مهلت داده مي شود در طي زمان مشخصي هر تعداد دشمن را که مي تواند با اين وسيله نابود کند، از اين وسيله ها مي توان به موتور جت، توپ هاي آتش بازي، گلف با سر انسان يا پرتاب دارت که دشمنان را بايد براي گرفتن امتياز بيشتر به سمت هدف پرتاب کنيد يا بازي بولينگ که با پرتاب بمبي به سمت آنها بايد امتياز لازم را بگيريد اشاره کرد. اين ميني گيم ها جذابيت بيشتري به نسبت گيم پلي اصلي بازي دارند و باعث به حاشيه رفتن بخش اصلي بازي مي شوند. فيزيک بازي به لطف استفاده از موتور قدرتمند Havok گيم پلي بازي را کامل مي کند. کليه اجسام در اين بازي قابل تخريب هستند و دقيقاً در اثر برخورد اجسام مختلف به هم در همان زاويه واکنش نشان مي دهند (اين نکته نيز کاملاً براي دشمنان نيز صادق است) يعني دقيقاً هر نوع به دشمن ضربه وارد کنيد دقيقاً مطابق قانون سوم نيوتون (عمل و عکس العمل) واکنش را خواهيد ديد. در کل گيم پلي بازي با اختصاص دادن بخش عمده خود به کشتن دشمنان با شيوه هاي مختلف بيش از حد خطي و سر راست شده است، با توجه به اين که دنياي جالب توجه Madworld پتانسيل خوبي براي خلق يک گيم پلي چند لايه را داشت.
خوشبختانه کنترل بازي جزو بهترين ها درميان بازي ها wii است و استفاده هاي خوبي از حس گر حرکتي در ضربات تمام کننده و کل بازي شده است، گردش درست و حرکت صحيح wii mote و نابچاک کليد اصلي کنترل بازي است. نکته اي که در اين قسمت اهميت دارد حساسيت و همچنين هماهنگي کامل کنترل باعث مي شود تا حرکات جک و تمام کننده ها جذابيت بيشتري پيدا کنند. اما متأسفانه حرکت هاي بد دوربين در بيشتر مواقع ديد خوبي در اختيار بازيباز قرار نمي دهد و تا حدودي کنترل بازي را به دردسر مي اندازد. البته وجود قابليت قفل روي هدف (Lock on Target)، با مهار چرخش هاي ناگهاني دوربين از نابودي کنترل بازي جلوگيري مي کند. اما به جرأت مي توان ممتازترين بخش بازي را طراحي هنري و گرافيک منحصر به فرد بازي دانست. طراحي هنري بازي که به سبک کميک هاي فرانک ميلر و فيلم شهر گناه (Sin City) است به خوبي دنياي عجيب و سياه Madworld را به تصوير مي کشد. طراحي بسيار جالب شهر واريگان و دشمنان در کنار طراحي خاص رئيس هاي هر مرحله تجربه بصري خاصي به Madworld مي دهد ضمن اين که از نظر تکنيکي حتي با وجود مشکلات کوچک يکي از بهترين هاي کنسول wii است. البته ناگفته نماند که انتخاب اين سبک هنري در طراحي بازي باعث شده تا بازيبازهاي بسياري هم نتواند با Madworld ارتباط برقرار کنند. در کنار اين سبک بصري موسيقي جالبي که با فضاي بازي همخواني دارد ساخته شده است. آهنگ هاي Hip-Hop با ريتم تند و اوج و فرودهاي بسيار مناسب و هم چنين تناسب کامل با صحنه هاي مختلف بازي علاوه بر هيجان شديد که به بازيباز مي دهد. علاوه بر آن کيفيت خوب صداهاي انتخاب شده و افکت هاي صوتي بازي و هم چنين صداپيشگي خوب به خصوص صداي جک در ميان پرده هاي بازي تأثيرخوبي در هر چه جذاب تر شدن بازي داشته اند.
در کل بازي Madworld تجربه اي تازه از سوي Platinum Games بود که متأسفانه نتوانستند از تمام پتانسيل آن چيزي که خلق کرده بودند درست استفاده کنند. با اين حال Madworld بازي است که کمتر نظير آن را ديده ايد و مي تواند با وجود مشکلاتش سرگرم کننده باشد.
منبع: نشريه بازي رايانه،شماره 29
/س