اختلال اضطراب اجتماعی
این که قبل از یک ارائه یا یک سخنرانی عمومی استرس داشته باشید، چیزی طبیعی است. با این حال، افرادی وجود دارند که به راحتی حتی با فکر کردن به این که در جمع ظاهر شوند، احساس نگرانی می‌کنند. گفته می‌شود که چنین افرادی دارای ترس اجتماعی هستند. افراد مبتلا به این شرایط روانی از مواجهه و رویارویی با افراد غریبه دچار ترس می‌شوند. آن‌ها فکر می‌کنند که دیگران دائما در حال قضاوت کردن آن‌ها هستند یا این که ممکن است آن‌ها برخی شرایط خجالت‌آور را برای خودشان در مقابل دیگران ایجاد کنند. آن‌ها به حدی نگران و مضطرب می‌شوند که اضطراب آن‌ها به بروز حملات ترس منجر می‌شود.
 

دلایل

اختلال اضطراب اجتماعی دارای یک دلیل به خصوص نیست. با این حال، ادعا شده است که عوامل خاص بیولوژیکی، روانی و محیطی می‌توانند مسئول ایجاد این اختلال باشند. گفته شده است که این اختلال به دلیل عدم تعادل یک انتقال دهنده عصبی که اطلاعات را از یک سلول عصبی به سلول دیگری در مغز ارسال می‌کند، ایجاد می‌شود. اعتقاد بر این است که این وضعیت روانی همچنین می‌تواند یک بیماری ارثی باشد. این اختلال را همچنین می‌توان در افرادی که در دوران کودکی بیش از حد تحت محافظت قرار گرفته‌اند یا این که یک تجربه شدیدا تحقیر آمیز در گذشته داشته‌اند، مشاهده کرد.
 

علائم

نشانه اصلی این حالت روانی، فردی است که به طور کلی از شرایط اجتماعی دوری می‌کند. این فرد شروع می‌کند به عذر خواهی برای ارائه دادن یا ملاقات با افراد غریبه. این در مقابل انظار قرار گرفتن در چنین شرایطی برایشان بسیار ترسناک است، که همین مورد بر زندگی روزانه و عادی فرد بسیار تأثیر می‌گذارد. برخی از علائم فیزیکی که شامل لرز، تنش عضلانی، اسهال، عرق کردن بیش از حد، لکنت، دستان سرد و لرزان، عدم برقراری تماس چشمی و غیره هستند نیز مشاهده می‌شوند.
 

تشخیص و درمان

افرادی که به این مشکل دچار هستند، باید با یک پزشک مشورت کنند. این وضعیت اگر بدون درمان باقی بماند، می‌تواند اثر سوء بر زندگی آن‌ها داشته باشد. در واقع، هیچ گونه تست پزشکی برای تعیین این که چرا فرد از این اختلال رنج می‌برد، وجود ندارد. پزشک، با این حال، ممکن است از بیمار سؤالات به خصوصی بپرسد و تست‌های روان شناسی خاصی را انجام دهد تا بسنجد که آیا فرد تحت تأثیر این اختلال روانی قرار دارد یا خیر.
 
به محض این که این شرایط تشخیص داده شود، می‌توان آن را با شیوه‌ی درمانی مناسبی درمان کرد. موثرترین درمان، درمان شناختی - رفتاری همراه با درمان دارویی است. درمانگری که با فرد کار می‌کند باید او را تشویق کند تا به شیوه‌ای مثبت فکر کند و به او کمک کند تا با شرایط زندگی واقعی مواجه شود. گاهی اوقات داروهای ضد افسردگی به بیمار داده می‌شود تا علائم فیزیکی کنترل شوند. فرد ممکن است همچنین مجبور شود تا در جلسات مشاوره شرکت کند تا مشاور به او در افزایش اعتماد به نفسش کمک کند.
 
اختلال اضطراب اجتماعی یک مشکل جدی است. شخصی که این اختلال در او تشخیص داده می‌شود می‌تواند توسط دیگران طرد شود و این وضعیت ادامه یابد تا این اختلال بر او غلبه کند. تنهایی حاصله ممکن است به روی آوردن فرد به اعتیاد و یا افسردگی و دیگر مشکلات جبران ناپذیر منجر شود. اختلال اضطراب اجتماعی یک مشکل جدی است. اگر یکی از اعضای خانواده یا دوستان از این اختلال رنج می‌برند، شما باید هر چه در توان دارید برای او انجام دهید تا از او حمایت کنید و او را از این وضعیت نجات دهید. شما باید سعی کنید به آن‌ها بفهمانید که اگر چه زندگی سرشار از چالش است اما بسیار زیبا و ارزشمند است!
 

اضطراب اجتماعی در چه کسانی رخ می‌دهد؟

افراد در هر سنی، حتی کودکی، مبتلا به استرس می‌شوند. اضطراب اجتماعی به تدریج ظاهر می‌شود و علایم اولیه آن بیشتر بین کودکی و میان سالی رخ می‌دهد. اختلال اضطراب اجتماعی در زنان دو برابر مردان رخ می‌دهد.
 

چه عاملی باعث ایجاد اختلال اضطراب اجتماعی می‌شود؟

این افراد هنگام تعاملات اجتماعی از این می ترسند که کاری انجام دهند یا علائم اضطرابی‌شان را به گونه ای بروز دهند که باعث قضاوت منفی دیگران شوند. یعنی نگران این هستند که اشتباهی کنند و شرمنده شوند یا مورد تمسخر واقع شده و طرد شوند و مورد اهانت قرار گیرند و این ترس و اضطراب به صورت قابل توجهی بیشتر از آن چیزی است که از موقعیت اجتماعی مذکور و زمینه فرهنگی- اجتماعی فرد انتظار می‌رود.
 

موقعیت‌هایی که می‌توانند بیشترین ترس و اضطراب را ایجاد کنند

در مطالعه‌هایی که در این زمینه انجام شده، بیشترین موقعیت‌هایی که می‌توانستند ترس را به وجود آورند به این شکل مشخص شده است:
* صحبت کردن در مقابل یک جمع ناآشنا یا غریبه
* پاسخ دادن به سوالات در کلاس
* صحبت کردن در مقابل بزرگ‌ترها و افراد مهم
* گزارش دادن شفاهی یا بلند روخوانی کردن
* مهمانی های شبانه
 

اضطراب اجتماعی با خجالتی بودن چه تفاوتی دارد؟

گرچه برخی بر این عقیده‌اند که خجالتی بودن ممکن است با اضطراب اجتماعی همراه باشد، اما داده‌های اخیر نشان می‌دهد که فقط 12 درصد از نوجوانان خجالتی معیارهای اضطراب اجتماعی را دارند. از طرفی حدود 70 درصد از نوجوانان مبتلا به اضطراب اجتماعی به اشتباه، خود را به صورت خجالتی شناسایی می‌کنند.
 

اضطراب اجتماعی: علائم عاطفی

نشانه اصلی اختلال اضطراب اجتماعی تنش و اضطراب دائمی و بیش از حد است. شاید نتوانید بگویید که چرا احساس تنش می کنید یا شاید در مورد مسائل عادی مثل درآمد، روابط خانوادگی یا سلامتی خود بیش از حد نگران باشید.
 
همه این علائم استرس زا، در خواب و در توانایی درست فکر کردن اختلال ایجاد می کند. شاید به دلیل بد خوابی یا همین بیماری اضطراب اجتماعی احساس ناخوشایندی داشته باشید.
 

اضطراب اجتماعی: علائم جسمانی

بیماری‌های جسمی‌ای وجود دارند که معمولا با اضطراب زیاد می‌آیند که عبارتند از:
* انقباض یا درد ماهیچه
* سردرد
* تهوع یا اسهال
* لرزش یا کشش عضلات
 
منبع: Buzzle
نسخه چاپی