ثبت اختراع اپل بر روی قرار دادن واقعیت مجازی در ماشین به گونه‌ای متمرکز است که می‌تواند به جلو گیری از بیماری حرکتی کمک کند، یا بر روی آن نظارت داشته باشد و سپس سعی در کاهش آن داشته باشد. هر کسی که تا به حال در صندلی عقب اتومبیل احساس ناخوشی کرده باشد ، ممکن است با فکر صرف استفاده از یک هد ست واقعیت مجازی احساس تهوع کند – فناوری‌ای که خودش در به استفراغ انداختن مردم شهرت دارد.
برای درک ایده موجود در ثبت اختراع، ابتدا به ریشه‌های ناخوشایند آنچه باعث بیماری حرکتی می‌شود، می‌پردازیم. توضیحات اصلی به عنوان نظریه تضاد حسی شناخته می‌شود: اگر چشمان شما بگوید که حرکت نمی‌کنید، اما گوش داخلی شما احساس کند که در حال حرکت هستید، ممکن است ناخوش شوید.
دکتر استیون روچ، پزشک و مدیر بخش وستیبولار در بیمارستان چشم و گوش ماساچوست می‌گوید: "احساس تعادل با تمام حس‌های دیگر شما متفاوت است." مثلاً احساس بوی شما از بینی شما ناشی می‌شود. اما احساس تعادل شما ناشی از کار ترکیبی از اندام‌ها در گوش شما است که نظارت دارد بر نحوه حرکت سر شما، و آن چه که چشمانتان به شما در مورد آن چه در اطراف شماست می‌گوید، و آن چه که عضلات و مفاصل شما از محیط شما می‌گیرد (مانند آن چه که وقتی روی عرشه کشتی در حال حرکت هستید احساس می‌کنید).
بیماری حرکتی می‌تواند هنگامی که آن دسته از ورودی‌های مختلف با تعادل شما موافق نیستند، افراد را تحت تأثیر قرار دهد. نشستن در قسمت پشتی وسیله نقلیه در حال حرکت و خواندن کتاب می‌تواند حالت تهوع ایجاد کند زیرا چشمان شما شاهد حرکت نیستند، اما بقیه بدن شما آن را احساس می‌کند.
جلو گیری از در گیری حسی ایده‌ای در مورد برنامه ثبت اختراع اپل است. نویسندگان، این تئوری را تصور می‌کنند که اگر شخصی که سوار بر اتومبیلِ خود راننده می‌شود در هنگام سوار شدن بر روی رایانه خود کار کند یا کتابی بخواند، و یا اگر به لپ تاپ بی تحرک خیره شود، می‌تواند احساس بیماری کند. در یک سناریو، شرکت پیشنهاد می‌کند که چیزها ممکن است به نظر برسد که گویا جلوی وسیله نقلیه هستند، "به طوری که محتوای مجازی به عنوان یک جسم دور تثبیت شده به نظر برسد،" اما در عین حال "اشاره‌های بصری محیط واقعی در میدن دید مسافر در حال حرکت باشند. " این راه حل ایده آل می‌تواند بیماری حرکتی را کاهش دهد.
تصویری از کاربرد اختراع اپل
در یک مثال حتی مفرط‌تر ، کاربرد اختراع پیشنهاد می‌کند که اگر همه افراد حاضر در یک اتومبیل خودران مسافر هستند، اصولاً چه نیازی به پنجره است؟ به این معنا، این خودرو بیشتر شبیه یک زیر دریایی است و یک سیستم واقعیت مجازی به جای پنجره می‌تواند به مسافران آن چه که خارج است یا یک ورژن شبیه سازی شده وابسته به آن را نشان دهد تا از بیماری حرکتی جلوگیری کند - یا حتی باعث شود مسافر احساس کند که وسیله نقلیه‌ای که سوار شده است بزرگتر است از آنچه در واقع وجود دارد. از این‌ها گذشته، اگر روزی همه ما در غلافهای خود راننده سوار شویم و به اطراف سفر کنیم، شاید بستن یک هدست واقعیت مجازی بتواند صحنه های مجازی را با حرکات واقعی غلاف مطابقت دهد، بتواند به جلو گیری از بیماری کمک کند، و حتی ممکن است سفر را سرگرم کننده‌تر سازد.
اما برای داشتن چنین سیستمی که عملاً بتواند از بروز حالت تهوع جلو گیری کند، بسیار مهم است که فناوری واقعیت مجازی با حرکت خودرو به گونه‌ای یکپارچه عمل کند. او می‌گوید: "این سیستم تنها وقتی کمک کننده است که به آنها نشان دهد که بدن آنها چه احساسی دارد." به عبارت دیگر، اگر مسافرتی که مسافر در دنیای مجازی می‌بیند مطابقت با آنچه بدن او تجربه می‌کند نداشته باشد، ممکن است کیسه‌های استفراغ بیشتر پر شوند.
اما برنامه ثبت اختراع همچنین برخی از فرصتهای واقعی خلاقانه را نشان می‌دهد که وقتی واقعیت مجازی را به سیستم ماشین وصل می‌کنید ظهور پیدا می‌کنند. به عنوان مثال، سیستم تهویه خودرو می تواند باد را در یک محیط مجازی شبیه سازی کند. یا مسافر می‌تواند احساس کند که گویا در حال پرواز است و یا در یک رودخانه شناور است. احساس تعادل شما ناشی از کار ترکیبی از اندام‌ها در گوش شما است که نظارت دارد بر نحوه حرکت سر شما، و آن چه که چشمانتان به شما در مورد آن چه در اطراف شماست می‌گوید، و آن چه که عضلات و مفاصل شما از محیط شما می‌گیرد. بر اساس این اختراع، سیستم واقعیت مجازی حتی می‌تواند "رانندگی در بیابان‌های پس از آخر الزمان با حمله زامبی‌ها" را شبیه سازی کند. همه این‌ها در حالی است که طبق این اختراع، ماشین سواری واقعی از میان یک شهر معمولی قدیمی خسته کننده انجام می‌شود. به گونه‌ای دیگر، به جای زامبی‌ها، منظره شهری بیرون می‌تواند با مناظر شهری لندن جا به جا شود. در همه موارد، حرکت اتومبیل می‌تواند چیزی را به تجربه مجازی اضافه کند که یک مبل بی حرکت در اتاق نشیمن شما نمی‌تواند.
والتر گرین لایف، یک متخصص علوم عصبی رفتاری و محقق بازدید کننده در آزمایشگاه تعامل انسانی مجازی دانشگاه استنفورد می‌گوید: "فکر می‌کنم ما تمایل داریم وقت زیادی را صرف استفاده از سیستم‌های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده در اتومبیل‌های هوشمند خود کنیم، زیرا در غیر این صورت مسافرت با آنها بسیار کسل کننده است." وی می‌افزاید: "این واقعاً یک فضای کامل است."
وی می‌افزاید: "فکر می‌کنم این یک رویکرد عالی است." "اما من تصور می‌کنم که کارهای بیشتری باید انجام شود تا درک کنیم چگونه می‌توان به بهترین شکل ممکن از آن استفاده کرد."
یک راه حل بیماری حرکت که قطعاً به فناوری احتیاج ندارد، چه در اتومبیل باشید و چه در کشتی، این است که از پنجره یا شیشه جلوی اتومبیل به بیرون یا افق اقیانوس نگاه کنید و کتاب یا اسباب دیجیتالی‌تان را بگذارید زمین.
منبع: راب ورگر – POPULAR SCIENCE