تصور کنید اکنون سال 2035 است ، و شما به سینما می روید. در حالی که می خواهید از در خارج شوید ، به جای رفتن سراغ کلیدهای ماشین خود به سمت تلفن خود می روید، زیرا ماشین ندارید. در عوض ، به سواری خود دستور داده اید که به سمت شما بیاید.
اتومبیلی که وارد می شود هیچ راننده یا فرمانی ندارد. وقتی سوار آن می شوید ، موتور الکتریکی به آرامی روشن می شود و ماشین به شتاب شما را به درون یک گروه آیرودینامیکی وسایل نقلیه می برد و بدون توقف از ترافیک های ضربدری تقاطع ها عبور می دهد.
این چشم انداز اتوپیایی، پیش بینی مشترک برای قطع حمل و نقل جاده ای امروز است. این آینده از وسایل نقلیه الکتریکی خودگردانِ بر اساس تقاضا، عطش افزاست. این نوید دهنده یک راه حل راحت برای مشکلات مختلف حمل و نقل است.
اعتقاد غالب این است که سیستم اتومبیلرانی خودران بسیاری از مشکلات زیست محیطی و اجتماعی را برطرف می کند بدون این که نیازی به نگرانی در مورد چیزهای آشفته مانند سیاست ، فعالیت حاد و شدید و یا تغییر عادات سفر خود داشته باشیم.
متأسفانه ، این آینده تقریباً هرگز به نتیجه نخواهد رسید. اتومبیل های خودران ، که به سمت شیوه های خود رها شده اند ، احتمالاً ضرر بیشتری دارند تا خوبی بیشتر. برای جلوگیری از پیش آمدن این نتیجه ، ما باید سیستم راننده اتوماتیک را خاموش کنیم و سیستم تحرک خودمختار را شکل دهیم تا به بهترین نحو نیازهای ما و همچنین نیازهای سیاره ما تأمین شود.
جاده های بیشتر ، اتومبیل های بیشتر
Futurama، یک شهر فرنگ تحت حمایت جنرال موتورز در نمایشگاه جهانی نیویورک در سال 1939 ، قول مشابهی داد: بزرگراه های سریع و کارآمد تراکم و تصادفات را به چیزی از گذشته تبدیل می کند.با وجود این که این بزرگراه ها واقعاً ساخته شدند ، اما تقاضای القا شده به سرعت آنها را گرفتار کرد ، زیرا مردم از جاده های جدید استفاده کردند تا سفرهای جدیدی را انجام دهند که قبلاً انجام نمی دادند.
تصویر: نمایشگاه Futurama در سال 1939 ، مانند پیش بینی های امروز در مورد وسایل نقلیه خودمختار ، نوید راه حل فنی آسان برای مشکلات حمل و نقل بود. (ریچارد گریسون / ویکی مدیا)
وسایل نقلیه خودمختار در مورد نسخه خطرناک تری از همین پدیده خطر می کنند. نه تنها بزرگراه های مستقل کارآمد ، مردم را به سمت رانندگی بیشتر وسوسه می کنند ، بلکه توانایی کار - یا حتی خوابیدن – در حالی که مسافرت های سریع انجام می شود باعث می شود مردم به بسیار بیشتر به مسافرت های کمتر از دو ساعته فکر کنند.
همچنین ممکن است اتومبیل ها با توجه به تغییراتی که در جهت پاسخگویی به خواسته های کاربران در خود ایجاد می کنند ، از نظر مصرف انرژی دارای کارآیی کمتری شوند. مسافران ممکن است آنها را با سرعت بالاتری برانند زیرا مطمئن تر هستند ، که این باعث می شود به دلیل مقاومت آیرودینامیکی انرژی بیشتری مصرف کنند. بزرگراه ها واقعاً ساخته شدند ، اما تقاضای القا شده به سرعت آنها را گرفتار کرد ، زیرا مردم از جاده های جدید استفاده کردند تا سفرهای جدیدی را انجام دهند که قبلاً انجام نمی دادند. تولیدکنندگان خودرو همچنین ممکن است شروع به طراحی وسایل نقلیه بزرگتر برای قرار دادن دفاتر سیار و اتاق خواب در آنها بکنند.
این پر مصرفی انرژی ممکن است تا حدودی توسط وسایل نقلیه برقی کاهش یابد ، اما این برق هنوز هم ممکن است از سوخت های فسیلی حاصل شود. به علاوه ، وسایل نقلیه بزرگتر با باتری های بزرگتر تولید گازهای گلخانه ای بیشتری را به عنوان محصول جانبی ساخت آنها تولید می کنند.
از نظر تئوری ، این فرایندها می توانند کربن - خنثی باشند ، اما ممکن است به اندازه کافی سریع اتفاق نیفتند. شرط ایمن کاهش تعداد کیلومترهای طی شده است و نه افزایش آنها.
همچنین تهدید یک وسیله نقلیه خالی که کیلومترهای زیادی را طی می کند وجود دارد. چرا در حالی که می توانید ماشین خود را به خانه بفرستید باید دنبال جای پارک بگردید؟
محققانی که از مدل های رایانه ای و سایر تکنیک ها برای پیش بینی تأثیر محیطی وسایل نقلیه خود مختار استفاده کرده اند ، دریافتند که استفاده انبوه از اتومبیل های شخصی رانندگی خصوصی می تواند منجر به افزایش انتشار کربن تا 200 درصد شود.
رد تاکسی های روباتی
اغلب دیدگاه های اتوپیایی از اتومبیل های خود ران فرض می کنند که آنها به جای مالکیت خصوصی به اشتراک گذاشته می شوند. این یک گزینه پایدار تر است.متأسفانه مردم به ماشین های خود وابسته هستند. آنها دوست دارند وسیله نقلیه ای را داشته باشند که فوراً قابل اعزام باشد ، که بتوانند از آن به عنوان یک قفل ذخیره متحرک استفاده کنند و این موقعیت اجتماعی آنها را نشان می دهد.
وسایل نقلیه مشترک همچنین ممکن است ناراحت کننده باشند. به دلیل خطر خرابکاری و به هم ریختگی ایجاد شده توسط سرنشینان نظارت نشده، تاکسی های روباتی ممکن است مجهز به صندلی های پلاستیکی سخت و سبک اتوبوسی باشند ، نه فضای داخلی مخمل خواب دار که رانندگان به آن عادت دارند.
تصویر: یک اتومبیل خود ران Lyft در دسامبر سال 2019 در خیابانهای پالو آلتو ، کالیفرنیا رانندگی می کند. (Shutterstock)
بررسی ها نشان می دهد که اگر تاکسی خود گردان 1 دلار برای هر مایل هزینه داشته باشند ، تنها 10 درصد از پاسخ دهندگان، برای استفاده از آنها اتومبیل خود رها می کنند. حتی اگر آنها کاملاً رایگان باشند ، یک چهارم رانندگان همچنان اتومبیل های خود را نگه می دارند.
تاکسی های خود گردان به مراتب بیشتر احتمال دارد بر دوچرخه سواران ، پیاده ها و سواران ترانزیتی پیروز می شوند. اما این احتمالاً باعث می شود سفرهای آن افراد از پایداری کمتری برخوردار شود.
این امر به هیچ وجه کمک نمی کند که علاقه مندان به وسایل نقلیه خود گردان، آینده ای برای سیستم های جاده ای عاری از چراغ راهنمایی را پیش بینی کنند ، که حتی اگر به ندرت، باعث ایجاد فضایی امن برای دوچرخه سواران یا عابران پیاده می شود
اما اگر سفر خود گردان شما به تئاتر کمی متفاوت به نظر برسد، چه می شود؟
در مدلی که توسط بسیاری از محققان و آزمایش های اروپایی مورد کاوش قرار گرفته است، وسیله نقلیه خود گردان که شما را به سوی سالن سینما سوق می دهد، بیشتر شبیه یک وسیله نقلیه انتهای مسیر اصلی حمل و نقل عمومی است.
این حرکت به آهستگی اما راحت انجام می شود و چندین مسافر را در مسیر خود به سمت قطب ترانزیت محلی، جایی که می خواهید به یک خط ریلی سبک سریع و کارآمد سوار شوید، می برد. شما هنوز هم برای گذراندن وقت خود به فیلم می رسید.
منبع: کَمرون روبرتز - Carleton University