شنیدهام این درد بیدرمانِ انتظار و چشمبهراهی، درمانش سُرمهای است از جنس غُبار!
غُباری که بر گامهای پُرشکوه ظهورش نشسته و جلوهای از حضور مولایی است که قرنهاست تمام آفرینش، ظهور و اقتدارش را انتظار کشیده و لحظه شمردهاند.
حالا آن درمان متبرّک آسمانی، آرزوی آن چشمان منتظر است.
چه اشکها که گونههای تب‌دارشان را مثل کویرهای خشک ناامیدی، بارانوار، مهمان دعایی امیدوارانه و عاشقانه نکرده است! و چه سجّادهها که نزول پیشانیهای متواضع‌شان را بر خاک، به التماس حضور مولای‌شان، به نظاره ننشسته است!
چقدر دلم میخواست مثل آنها بودم!
حتماً آن امام مهربان، این چشمبهراه ماندنها و اشک ریختنها را میبیند و در آن روز موعود، آن درمان گران‌بها را برای این بیماران خوش‌بخت میفرستد!
خوش به حال دلهایی که برای او میتپند!
خوش به حال چشمهایی که دنبال او میگردند!
خوش به حال پاهایی که در مسیر رسیدن به او حرکت میکنند!
خوش به حال دستهایی که لیاقت بیعت با او را پیدا میکنند!
خوش به حال منتظران و عاشقان راستینش!
منبع: مجله باران