هرآنچه که باید راجع به اختلال دوقطبی در کودکان بدانیم

اختلال دوقطبی در کودکان

اختلال دوقطبی در کودکان مانند بزرگسالان با تغییر حالت رفتاری از بیش فعالی یا شیدایی به افسردگی شدید همراه است. تشخیص این اختلال در کودکان مسئله‌ی بغرنجی است. برخی متخصصین باور دارند بروز این اختلال در کودکان بسیار نادر است و در این‌باره اغراق می‌شود، برخی دیگر خلاف این را باور دارند. تاکنون کارشناسان نتوانسته‌اند با اطمینان درباره‌ی میزان شیوع این اختلال در کودکان نظر بدهند.

تغییرات احساسی و رفتارهای ناهنجار برای هر کودک و نوجوانی طبیعی است. بیشتر وقت‌ها این موارد نشانه‌ی هیچ بیماری یا مشکل روانی که نیازمند درمان باشد، نیست. هر بچه‌ای ممکن است روزهای سختی را پشت سر بگذراند؛ احساس سرخوردگی، کسالت، عصبی‌بودن، خشم، بیش‌فعالی یا طغیان در دوره‌های مختلف امری طبیعی است، اما اگر این نشانه‌ها در کودک‌تان بروز شدیدتری دارد، ادامه‌دار است و مشکلاتی جدی ایجاد می‌کند، ممکن است مسئله‌ی مهم‌تری درمیان باشد.

در کودکان ۶ تا ۱۸ ساله همچنین ممکن است اختلال خلقی مخرب از هم‌ گسیخته (DMDD) بروز کند. این اختلال با کج‌ خلقی و خشم شدید و به صورت تکرارشونده همراه است که با تعریف رایج اختلال دوقطبی، هم‌خوانی ندارد. مسئله‌ی مهم این است که سریع نتیجه‌گیری نکنید.

اگر تشخیص داده شد کودک‌تان مبتلا به اختلال دوقطبی است، پیش از هر اقدام درمانی با یک متخصص دیگر هم مشورت کنید. باید نسبت به کسی که درمان کودک‌تان را به‌عهده دارد، اطمینان داشته و با او راحت باشید.1
 

نشانه‌های اختلال دوقطبی کودکان

نشانه‌های اختلال دوقطبی کودکان و نوسان‌های رفتاری عموما به صورت دوره ای بروز می‌یابد و در فاصله بین دوره‌ها رفتار کودک می‌تواند به حالت عادی بازگردد. برخی از نشانه‌های اختلال دو قطبی کودکان شامل موارد زیر است:

_رفتارهای سرخوشانه و بیش فعالی در بعضی روزها تا غمگینی، عصبانیت، تحریک پذیری و پرخاشگری کودک.

_تغییر و نوسان‌های رفتاری شدید که با تغییر رفتارهای عادی متفاوت است.

_رفتارهای پرخطر و بی پروا که با شخصیت و موقعیت هم خوانی ندارد.

_کج خلقی و افسردگی کودک در اکثر اوقات روز و ماه

_خودبزرگ بینی و اغراق در مورد توانایی‌های خود

_بی خوابی یا کاهش چشمگیر نیاز به خواب

_در کودکان بزرگتر یا نوجوانان افکار خودکشی یا اقداماتی در جهت آن ممکن است دیده شود. 2
 

تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان

تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان دشوار است؛ زیرا بسیاری از نشانه‌های آن مشابه نشانه‌های بیش‌فعالی-کم‌توجهی (ADHD)، اختلال سلوک (رفتاری که حقوق اساسی دیگران و هنجارهای اجتماعی متناسب با سن را نقض می‌کند) و حتی رفتارهای رایج کودکانه است.

یک مشکل عمده این است که داروهایی که برای درمان اختلال بیش‌فعالی-کم‌توجهی تجویز می‌شوند، معمولا محرک شیدایی در کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی هستند.

شیدایی در کودکان نسبت به بزرگسالان با آسیب‌های بیشتری همراه است؛ روان پریشی، دیدن یا شنیدن چیزهای غیرواقعی در حالت شیدایی کودکان بیشتر رخ می‌دهد. کودکان در دوره‌ی افسردگی بیشتر از نشانه‌های فیزیکی افسردگی مانند درد و تیرکشیدن شکایت می‌کنند.

یکی از تفاوت‌های عمده‌ی این اختلال در کودکان این است که چرخه‌های تغییر رفتار در کودکان مبتلا به دوقطبی بسیار سریع‌تر از بزرگسالان رخ می‌دهند. درحالی‌که دوره‌های شیدایی و افسردگی در بزرگسالان هفته‌ها، ماه‌ها و حتی سال‌ها طول می‌کشد، تغییر دوره‌ها در کودکان ممکن است به‌طور روزانه رخ بدهد!1
 

وظیفه والدین در برابر کودکان دوقطبی

برای والدین که رفتارهای اختلال دوقطبی خود را برای حداقل دو هفته در کودکان خود مشاهده کرده اند، توصیه می گردد آنها را به یک روانشناس یا مشاور برای بررسی بیاورید.

شروع اختلال دوقطبی یا با افسردگی یا حالت افسردگی می باشد.

تشخیص اختلال دوقطبی در کودکان می تواند دشوار و پیچیده باشد.

در بسیاری از موارد، علائم این بیماری نیز در سایر اختلالات روانپزشکی وجود دارد، یا بیماری باعث اختلالات دیگر می شود.

برای مثال، اضطراب و اختلال بیش فعالی کمبود توجه (ADHD).

علاوه بر این، برخی از علائم ظاهرا با اختلال دو قطبی ممکن است در نتیجه یک اختلال دیگر باشند.

برای مثال کودکان در معرض سوء استفاده فیزیکی، سوء استفاده جنسی و یا خشونت خانگی ممکن است نشانه هایی از تغییر سریع داشته باشند.

در این موارد، تشخیص اختلال استرس پس از ضربه ممکن است مناسب تر از تشخیص اختلال دوقطبی باشد.

کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی معمولا مثل بزرگسالان، معیارهای تشخیصی را به طور کامل رعایت نمی کنند و تشخیص مشکل است.

با این حال، وضعیت در کودکان ممکن است بسیار جدی تر و شدید تر از بزرگسالان باشد.

مشخصه اختلال دوقطبی در کودکان می تواند تغییر سریع و دائمی در حالت خلقی و وجود نشانه های مخلوط مانیا و افسردگی باشد.

اختلال دوقطبی اغلب باقی می ماند یا باقی می ماند یا ناشناخته است، که مستقل از سن و جنس است.

آمار نشان می دهد که اختلال در میان گروه های تحصیل کرده و در اجتماعات پیشرفته اجتماعی و اقتصادی بالاتر است.

البته دلیل آن ممکن است آگاهی بیشتر این گروه از اختلال و احتمال بیشتر پذیرش اختلالات روانی از آنها باشد.3
 

درمان اختلال دو قطبی کودکان

با توجه به اینکه زیربنای ایجاد اختلال دوقطبی عمدتا عوامل زیستی است، درمان اولیه و منتخب آن عموما درمان دارویی است. داروهای تثبیت کننده خلق مثل لیتیوم کربنات برای تعدیل نوسانات خلق در کودکان به کار می‌رود.

داروهای ضد روانپریشی مثل ریسپریدون برای رفتارهایی مثل پرخاشگری و تحریک پذیری مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر آن مداخلات رفتاری برای بهبود رفتارها و کاهش مشکلات رفتاری به طور موثری به کار می‌رود. استفاده از دارو‌ها حتما باید تحت نظر پزشک باشد و خوددرمانی در این زمینه می‌تواند خطرناک باشد.

به کار گیری روش‌های صحیح و اصولی فرزند پروری در مورد کودکان مبتلا به اختلال دوقطبی اهمیت بیشتری دارد. در این زمینه مقاله تربیت فرزند اطلاعات مفیدی را در اختیارتان قرار می‌دهد.2
 

تفاوت اختلال دوقطبی در کودکان و بزرگسالان

دوره‌های افسردگی کودکان نسبت به بزرگسالان بیشتر با شکایت از نشانه‌های جسمی مثل دلدرد، و سردرد همراه است. تفاوت دیگر اختلال دوقطبی کودکان و بزرگسالان این است که نوسان چرخه‌های افسردگی و مانیا در کودکان خیلی سریع‌تر از بزرگسالان اتفاق می‌افتد. دوره‌های افسردگی و مانیا در بزرگسالان ممکن است هفته‌ها طول بکشد، اما این دوره‌ها در کودکان می‌تواند طی چند روز یا در طول روز تغییر کند.2

پینوشتها
1.www.chetor.com
2.www.honarehzendegi.com
3.www.moshaveraneh.com
نسخه چاپی