روماتیسم یا آرتریت روماتوئید یا RA یک بیماری خودایمنی است. در این بیماری سلول‌های ایمنی فرد علیه بافت‌های غضروفی عمل می کنند.

همان‌طور که بارها نام بیماری‌های خود ایمن یا آتو-ایمیون (autoimmune) به گوشتان رسیده است و از ظاهر این نام مشخص است، بیماری‌های خود ایمن به گونه‌ای از بیماری‌ها و ناهنجاری‌ها گفته می‌شود که در آن سلول‌های ایمنی فرد، به‌اشتباه علیه اعضای سالم او عمل کرده و مشکلاتی جدی را در رابطه با عملکرد اندام‌های هدف خود پدید می‌آورند.

شاید شناخته شده ترین بیماری خود ایمن بیماری مالتیپل اسکلروزیس یا همان M.S باشد که در آن سلول‌های ایمنی فرد به‌اشتباه به فعالیت علیه سلول‌های شوآن سیستم عصبی به فعالیت می‌پردازند. یکی دیگر از بیماری‌های بسیار شایع خود ایمن، بیماری آرتریت روماتوئید یا RA است. در این بیماری که عموماً در بین مردم بانام التهاب مزمن روماتیسم نیز شناخته می‌شود، سلول‌های ایمنی فرد علیه بافت‌های غضروفی عمل می کنند.

آرتریت روماتوئید یا روماتیسم مفصلی (RA)

یکی دیگر از انواع آرتریت روماتیسم مفصلی است که طی آن بدن به بافت سالم مفصلی حمله می کند. بر اساس برآورد بنیاد آرتریت (Arthritis Foundation) حدود ۱٫۵ میلیون بزرگسال آمریکایی روماتیسم مفصلی دارند. همچنین، زنان تقریباً سه برابر بیشتر از مردان به آرتریت روماتوئید دچارند.

در ابتدا این التهاب‌ها موجب تورم نواحی غضروفی به‌خصوص مفاصل شده و در مراحل بعد موجب ایجاد محدودیت‌های حرکتی و ساییدگی استخوان‌ها در نواحی مفصلی می‌گردند. در واقع اندام‌های تحت تأثیر این ضایعه بسیار وسیع است. در برخی افراد التهاب‌ها می‌توانند نواحی گسترده‌ای از قبیل پوست، چشم، قلب، ریه و حتی عروق را دچار خطر کنند. معمولاً سندروم شوگرن با روماتیسم مفصلی همراه است. این وضع سبب خشکی شدید دهان و چشم ها می شود. علائم آن عبارتند از:

* مشکلات خواب
* وجود گره های روماتیسمی که زیر پوست و نزدیک مفاصلی مثل آرنج قرار دارند. این گره ها از سلول های متورم و التهابی تشکیل شده و هنگام لمس محکم و سفت اند.
* احساس کرختی و بی حسی،گرما، سوزش و سوزن سوزن شدن دست و پاها

یکی از ویژگی‌های شایان توجه در بیماران روماتیسم، تقارن اندام‌های مورد حمله است و این موضوع یکی از راه‌های تشخیص این بیماری از سایر ضایعه‌های اندامی است؛ به این صورت که اگر مفصل مابین ساعد و بازوی سمت چپ بدن فرد مورد حمله قرار بگیرد، این حمله عیناً در همان ناحیه در سمت راست فرد بیمار نیز مشاهده می‌شود.

آرتروز یا آرتریت استخوانی ( OA)

بیماری آرتروز یا «آرتریت استخوانی» که به آن «آرتریت دژنراتیو یا پیشرونده» نیز می‌گویند، شایع ترین نوع آرتریت است. متخصصان مؤسسه ی آرتریت (Arthritis Foundation) تخمین می زنند حدود ۲۷ میلیون آمریکایی به این نوع آرتریت دچار باشند.

در این بیماری غضروف مفاصل تحلیل می رود. سپس، استخوان ها به هم سائیده و مفاصل دردناک و ملتهب می شوند. آرتروز به استخوان صدمه می زند و گاهی سبب تشکیل استخوان اضافه (خار استخوان) می شود.

سن، چاقی مفرط، جراحات، سابقه‌ی خانوادگی و استفاده ی بیش از حد از مفصل، ریسک پیشرفت بیماری را افزایش می دهد. موارد زیر از علائم شایع آرتروز است:

* درد مفصل
* سفتی صبحگاهی مفاصل
* عدم هماهنگی حرکات بدن
* ناتوانی پیش رونده

پزشک برای تشخیص این بیماری، ضمن معاینه ی شما سابقه ی پزشکی تان را بررسی می کند. شاید نیز آزمایش های عکسبرداری و پرتوبرداری با اشعه ی ایکس را برایتان تجویز کند. همچنین، احتمال دارد برای بررسی عفونت مفصلی با استفاده از سرنگ و سوزن از مایع مفصلی شما نمونه برداری کند.

نشانه‌های روماتیسم

علائم گسترده بیماری می‌تواند در افراد مختلف تا حد زیادی متفاوت باشد. این علائم در ابتدایی‌ترین مرحله از ابتلا به بیماری می‌تواند شامل گرمی، تورم و سختی مفاصل باشد که معمولاً در زمان صبح‌ها و استراحت‌های طولانی مدت احساس می‌شود. دیگر نشانه‌های اولیه این بیماری خستگی مزمن، تب‌های طولانی مدت و کاهش وزن‌های بدون دلیل است.

این نشانه‌ها در ابتدا به مفاصل کوچک بدن همانند انگشتان دست محدود می‌شوند. در مراحل بعدی پیشرفت بیماری، شاهد بروز محدودیت‌ها در نواحی بزرگ‌تر همچون دست‌ها و پاها هستیم تا جایی که این دردها و محدودیت‌ها در مفاصل ستون فقرات نیز مشاهده می‌شوند. در ۴۰ درصد موارد ابتلا به این عارضه، نشانه‌ها تنها به مفاصل مرتبط نبوده و اندام‌هایی از قبیل رگ‌ها، قلب، ریه، کلیه‌ها، چشم و … را نیز درگیر می‌نماید.

این علائم در افراد مختلف می‌تواند متفاوت باشد. آنچه در همه افراد مبتلا یکسان است، وجود دوره‌های متناوب بهبود و عود است که به دوره‌های افت و خیز روماتیسم مشهور است. در دوره‌های بهبود که می‌تواند تا سال‌ها ادامه دار باشد، درد و تورم مفاصل کاهش یافته و اثرات ناشی از آن نیز می‌تواند بهبود یابد. در مرحله بیماری نیز این حملات دردناک بار دیگر فرد را دچار ناراحتی خواهد کرد. همچنین طول دوره‌های بهبود و عود این بیماری در افراد مختلف نیز متفاوت است.

تشخیص روماتیسم

تشخیص قطعی آرتریت روماتوئید می‌تواند زمان بر باشد. در طول دوره تشخیص بیماری ممکن است پزشک روماتولوژی طیف گسترده‌ای ازمایش‌های مختلف را برای فرد مشکوک تجویز نماید.

اولین گام برای تشخیص این بیماری بررسی سابقه پزشکی فرد مورد نظر و همچنین بررسی عملکردی و ظاهری مفاصل وی است. همچنین در طول دوره تشخیص، آزمایش‌های متناوبی جهت بررسی سطح آنتی‌بادی‌های خون فرد گرفته می‌شود. در صورتی که فرد کلیه شواهد مربوط به این بیماری را تا به این مرحله داشته باشد، برای تشخیص نهایی تصویر برداری‌های اشعه X و MRI تجویز می‌گردد.

مواردی که در طی آزمایش خون برای پزشکان روماتولوژی و ایمنیولوژی شایان توجه هستند عبارت‌اند از:

* سطح آنتی‌بادی‌های anti-CCP
* میزان آنتی‌بادی‌های ضد هسته‌ای
* میزان رسوب دهی اریتروسیتی
* آزمایش واکنش پذیری پروتئین C

عوامل

همان‌طور که گفته شد، این بیماری تحت تأثیر اشتباهات سلول‌های ایمنی و حمله آن‌ها به غشای سطح غضروفی مفاصل ایجاد می‌شود. در نتیجه این حملات التهابات موضعی ایجاد شده که در نهایت این التهابات می‌تواند موجب تخریب گسترده بافت غضروفی و استخوانی شود.

به‌مرور زمان اندام‌ها و بافت‌های تحت تأثیر این حملات، قدرت و قابلیت خود را از دست داده و دچار تغییر شکل و بد شکلی می‌شوند. پزشکان هنوز نتوانسته‌اند دلیل قانع کننده‌ای را برای این بیماری معرفی کنند، اما وراثت را یکی از عوامل تأثیر گذار و نه قطعی معرفی کرده‌اند. محققان معتقدند که اگرچه وراثت مستقیماً نمی‌تواند بر ابتلا به روماتیسم مؤثر باشد، اما می‌تواند حساسیت و یا مقاومت فرد در برابر ویروس‌ها و یا باکتری‌های محرک را تعیین کند.

آرتریت کودکان و نوجوانان (JA)

به گفته ی بنیاد آرتریت، حدود ۳۰۰ هزار کودک آمریکایی به آرتریت کودکان و نوجوانان دچارند. آرتریت کودکان و نوجوانان اصطلاح جامعی است که برای اشاره به انواع آرتریت های کودکان به کار می رود. رایج ترین نوع آن آرتریت ایدیوپاتیک (با منشأ ناشناخته) کودکان و نوجوانان (JIA) است که اغلب به نام روماتیسم مفصلی کودکان و نوجوانان شناخته می شود. علت بروز این بیماری گروهی از اختلالات خودایمنی است که بر مفاصل کودکان اثر می گذارد.

آرتروز ناشناخته ی کودکان و نوجوانان، افراد کمتر از ۱۶ سال را مبتلا می کند و با علائم زیر همراه است:
* گرفتگی و انقباض بافت های نرم و ماهیچه ها
* تخریب استخوان ها
* تغییر الگوهای رشد
* بدشکلی مفاصل

در برخی موارد این نوع آرتریت موجب درد چند ماهه مفاصل، التهاب و تورم، سفتی، خستگی و تب هم می شود.

اسپوندیلو آرتروپاتی (اختلالات مفاصل ستون فقرات)

ابتدا لازم است تفاوت «آرتروپاتی» و «آرتریت» را بدانید. آرتریت نوعی از آرتروپاتی یا همان اختلالات مفصلی است. در آرتریت، مفاصل ملتهب می شوند، در حالی که برخی از اختلالات مفصلی بدون التهاب اند و در دسته‌ی کلی تری به نام آرتروپاتی یا اختلال مفصل جای می گیرند. اسپوندیلو آرتروپاتی اختلالات مفاصل ستون فقرات است. (التهابی و غیر التهابی)

اسپوندیلیت آنکیلوزان (AS) یا همان روماتیسم ستون فقرات و انواع دیگر اسپوندیلو آرتروپاتی، دسته ای از اختلالات خود ایمنی است که طی آن سیستم ایمنی بدن به محل اتصال تاندون ها و رباط‌ها به استخوان حمله می کند. احساس درد و سفتی (مخصوصاً در پایین کمر) از علائم این بیماری است. اگر به این بیماری مبتلا باشید، به احتمال زیاد ستون فقرات شما بیش از بخش های دیگر بدنتان، درگیر خواهد شد.

روماتیسم ستون فقرات،شایع ترین این اختلالات است. این بیماری عمدتاً بر ستون فقرات و لگن تأثیر می گذارد، اما ممکن است سایر مفاصل بدن را نیز درگیر کند.

انواع دیگر اسپوندیلو آرتروپاتی ها

دسته ی دیگری از اسپوندیلو آرتروپاتی ها، به مفاصل محیطی نظیر مفاصل دست و پا حمله می کنند. گاهی در بیماری روماتیسم ستون فقرات استخوان‌ ها ادغام می شوند و جوش می خورند. در نتیجه، ستون فقرات تغییر شکل می دهد و شانه و لگن مختل می شود.

روماتیسم ستون فقرات ارثی است. بیشتر افرادی که به روماتیسم ستون فقرات مبتلایند، ژن HLA-B27 را دارند. اگر روماتیسم ستون فقرات دارید و از نژاد قفقازی (ساکنان ناحیه ی‌ بین دریای خزر تا دریای سیاه شامل برخی نقاط کشورهای ارمنستان، جمهوری آذربایجان، گرجستان، ایران، روسیه و ترکیه) هستید، به احتمال زیاد این ژن را هم دارید. این بیماری در مردان بیش از زنان شایع است.

برخی بیماری های دیگر از دسته‌ی اسپوندیلوآرتریتیک نیز با ژنHLA-B27 مرتبط اند، از جمله:
* آرتریت واکنشی که قبلاً به «سندروم رایتر» معروف بود.
* آرتریت پسوریاتیک
* آرتروپاتی انتروپاتیک،که به دستگاه گوارش مرتبط است.
* التهاب حاد عنبیه
* روماتیسم ستون فقرات کودکان و نوجوانان
* لوپوس اریتماتوز (SLE)

یکی دیگر از انواع آرتریت لوپوس اریتماتوز سیستمیک، است که بر مفاصل و بسیاری از انواع بافت هم بندی (پوششی) بدن شما تأثیر می گذارد. همچنین، ممکن است به پوست، ریه، کلیه‌، قلب و مغز هم آسیب برساند.

این بیماری بیشتر در زنان شایع است، به ویژه، زنانی که نژاد آسیایی (مردم شرق دور، جنوب شرق آسیا و شبه قاره هند (یعنی کشورهای کمبوجیه، چین، هند، اندونزی، ژاپن، کره، مالزی، پاکستان، جزیره های فیلیپین، تایلند و ویتنام)) یا آفریقایی (مردم سیاه پوست) دارند. درد و التهاب مفصل از علائم رایج لوپوس اریتماتوز است. نشانه های دیگر آن عبارت اند از:

* درد قفسه ی سینه
* خستگی
* تب
* اضطراب
* ریزش مو
* زخم های کوچک در دهان
* دانه‌های (راش) قرمز صورت
* حساسیت به نور خورشید
* تورم گره های لنفاوی

وقتی بیماری پیشرفت می کند، ممکن است عوارض شدیدتری را تجربه کنید. عوارض لوپوس اریتماتوز در افراد مختلف، متفاوت است، اما درمان زودهنگام و همکاری با پزشک در کنترل و مدیریت این بیماری مؤثر است.

نقرس

نقرس نوع دیگری از آرتریت است که طی آن کریستال های اوره داخل مفاصل تجمع می کنند. سطح بالای اسید اوریک در جریان خون، ریسک ابتلای شما به نقرس را افزایش می دهد. متخصصان برآورد می کنند ۹/۳ درصد از بزرگسالان آمریکایی به نقرس مبتلا باشند. ۹/۵ درصد از این تعداد را مردان و ۲ درصد را زنان تشکیل می دهند.

سن، رژیم غذایی، مصرف الکل و سابقه ی خانوادگی خطر ابتلا به نقرس را افزایش می دهد. گاهی، نقرس به شدت، دردناک است. مفصل انگشت پا، بیشتر از مفاصل دیگر به نقرس دچار می شود، اما مفاصل دیگر نیز ممکن است به آن درگیر شوند. به همین دلیل، ممکن است قرمزی، تورم و درد شدید را در این اعضا نیز تجربه کنید:

* پنجه ی پا
* کف پا
* قوزک پا
* زانو
* دست ها
* مچ‌ دست

حمله ی شدید نقرس احتمال دارد چند ساعت در روز طول بکشد، اما درد تا روزها و هفته ها ادامه می یابد. همچنین، ممکن است نقرس با گذر زمان، تشدید شود.

آرتریت عفونی و واکنشی

در آرتریت عفونی مفاصل به دلیل عفونت ملتهب، دردناک یا تورم می شوند. برخلاف سایر انواع آرتریت معمولاً باکتری، ویروس‌، انگل یا قارچ عفونت را در آرتریت عفونی مفاصل آغاز می کند. عفونت ممکن است در جای دیگری از بدن آغاز شود و بعد تا مفاصل گسترش یابد. این نوع آرتریت اغلب با تب و لرز همراه است.

آرتریت واکنشی زمانی رخ می دهد که عفونت بخشی از بدن، سیستم ایمنی را مختل و مفصل بخش دیگری را ملتهب کند. این عفونت اغلب در دستگاه گوارش، مثانه و اندام های جنسی رخ می دهد.

آرتریت واکنشی را با آزمایش خون، ادرار و مایع داخل مفصل تشخیص می دهند.

آرتریت پسوریاتیک (PsA)

بررسی ها نشان می دهد، حدود ۳۰ درصد مبتلایان پسوریازیس، به آرتریت پسوریاتیک هم دچارند. بیماران معمولاً قبل از شروع آرتریت پسوریاتیک، به پسوریازیس مبتلا می شوند. در این بیماری انگشت ها بیشتر از اعضای دیگر درگیر می شوند، ولی این وضعیت دردناک، بر مفاصل دیگر نیز اثر می گذارد. در آرتریت پسوریاتیک انگشت ها به شکل سوسیس در می آیند و ناخن‌ ها فرورفته و ضعیف می شوند.

پیشرفت این بیماری ستون فقرات را نیز درگیر می کند و صدمات آن مشابه روماتیسم ستون فقرات (اسپوندیلیت انکیلوزان) است. اگر به پسوریازیس دچارید، احتمال دارد به آرتریت پسوریاتیک هم مبتلا شوید. پس، اگر علائم پسوریاتیک شروع شد، به سرعت نزد پزشک بروید تا درمان شوید.

اختلالات مفصلی دیگر و درد مفصل

بسیاری از اَشکال آرتریت و اختلالات دیگر نیز ممکن است موجب درد مفاصل شوند. چند نمونه از این موارد را توضیح می دهیم:

سندروم فیبرومیالژیا: اختلالی است که طی آن پردازش پیام درد در مغز مختل می شود، به طوری که درد مفاصل و ماهیچه ها را بیشتر حس می کنید.

اسکلرودرما: نوعی اختلال خود ایمنی است که طی آن پوست بافت های هم بند سفت و ملتهب می شود. در نتیجه، عضو آسیب می بیند.

اگر درد و سفتی مفصل یا علائم دیگر را دارید با پزشک خود مشورت کنید. پزشک علت مشکلات شما را تشخیص می دهد و به درمان شما کمک می کند. خبر خوب اینکه، به زودی با درمان های طبیعی و خانگی کنترل درد انواع آرتریت در این وبلاگ آشنا می شوید.

درمان

در واقع محققان هنوز نتوانسته‌اند روشی را برای درمان قطعی آرتریت روماتوئید پیشنهاد دهند. در حال حاضر کلیه درمان‌های مربوط به این بیماری روش‌هایی برای کاهش التهاب و درد مواضع درگیر بیماری است. به‌طور کلی بیماران مبتلا بایستی طیف گسترده‌ای از اعمال پیشگیرانه را مورد توجه قرار دهند.

پزشکان معمولاً در کنار تجویز داروهای مربوطه، بیماران را به تغییر رژیم غذایی، اصلاح الگوی خوابیدن، انجام ورزش‌های کمک کننده، درم آن‌های خانگی و همچنین پیشگیری از ابتلا به آنفلوانزا و سرماخوردگی توصیه می‌کنند. در بسیاری از موارد این اعمال می‌تواند تا حد زیادی زندگی فرد بیمار را به زندگی افراد سالم نزدیک کند.

عموماً داروهایی که توسط متخصصان روماتولوژی مورد تجویز قرار می‌گیرد، جز دسته داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی و یا از دسته داروهای DMARD است.

DMARD ها به‌طور کلی موجب انسداد مسیرهایی می‌شوند که موجب التهاب در اثر پاسخ ایمنی بدن انسان می‌شوند. همچنین نسل جدید داروهای مهار کننده JAK نیز موجب سرکوب التهاب‌های اندام‌های خاص می‌شوند.

انواع روش‌های درمان التهاب مفاصل

معمولا دکتر برای کمک به بیماران مبتلا به التهاب مفاصل، چند جلسه فیزیوتراپی توصیه می‌کند.

مهم‌ترین هدف در درمان بیماری التهاب مفاصل، کنترل درد،‌ کاهش آسیب به مفاصل و بهبود یا حفظ کیفیت زندگی فرد بیمار است.

تغییر در سبک زندگی و طیف وسیعی از داروها می‌توانند به جلوگیری از آسیب‌دیدگی هرچه بیشترِ مفاصل درگیر در افراد بیمار کمک کنند.

درمان‌های گوناگون این بیماری به شرح ذیل است:

* استفاده از طیف وسیعی از داروها
* درمان‌های غیردارویی
* فیزیوتراپی و کاردرمانی
* آموزش و حمایت
* کاهش وزن
* عمل جراحی که شامل جایگزینی مفصل آسیب‌دیده می‌شود

درمان التهاب مفاصل با دارو

در درمان انواع غیرالتهابی آرتریت، همچون بیماری آرتروز، اغلب از داروهای کاهش‌دهنده‌ی درد و فیزیوتراپی استفاده می‌شود، همچنین توصیه می‌شود که بیماران دارای اضافه وزن، وزن خود را کاهش دهند و آموزش‌هایی برای کنترل هرچه بهتر بیماری دریافت نمایند.

این درمان‌ها برای نوع التهابیِ بیماری همچون روماتیسم مفصلی نیز کاربرد دارند و داروهای ضدالتهابی مانند کورتون‌ها و داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs)، داروی ضدروماتسیمی تعدیل‌کننده‌ی بیماری و مجموعه‌ای از داروهای نسبتا جدید همچون زیست‌داروها از داروهایی هستند که برای این نوع از بیماری تجویز می‌شوند.

تجویز هر کدام از داروها بستگی به نوع بیماری و نظر پزشک معالج دارد. در ادامه، به چند نمونه از داروهای پرمصرف برای درمان این بیماری اشاره می‌کنیم:

مُسکن‌ها

این داروها کاهش‌دهنده‌ی درد هستند، اما تأثیری بر التهاب مفاصل ندارند. استامینوفن‌ها (Tylenol)، ترامادول و مخدرهای حاوی اکسی‌کدون (Percocet, Oxycontin) یا هیدروکودون (Vicodin, Lortab) جزو این دسته از داروها هستند.

داروهای غیراستروئیدی غیرالتهابی (NSAIDs)

این داروها کاهنده‌ی درد و التهاب مفاصل هستند. از انواع مختلف این داروها می‌توان به ایبوپروفن (Advil, Motrin IB) و ناپروکسن سدیم (Aleve) اشاره کرد. برخی از انواع NSAIDs به‌صورت کِرم یا ژل نیز استفاده می‌شوند.

ضدتحریک (Counterirritants)

برخی از کِرم‌ها و پمادها حاوی موادی مانند منتول یا کپسایسین (capsaicin) که ماده‌ی مؤثر در تندی فلفل چیلی است، هستند. مالیدن این پمادها روی مفاصل دردناک، باعث متعادل شدن سیگنال‌های درد و درنتیجه کاهش التهاب و درد مفاصل آسیب‌دیده می‌شود.

داروهای ضدرماتیسمی تعدیل‌کننده‌ی بیماری (DMARDs)

این داروها برای درمان روماتیسم مفصلی استفاده می‌شوند. داروهای ضدرماتیسمی با کند یا متوقف کردن عملکرد سیستم ایمنی بدن از حمله به مفاصل جلوگیری می‌کنند. برخی از انواع این داروها عبارتند از: متوترکسات (Trexall) و هیدروکسی کلروکین (Plaquenil)

زیست‌داروها

این داروها در کنار داروهای ضدرماتیسمی تعدیل‌کننده‌ی بیماری (DMARDs) تجویز می‌شوند، اصلاح‌کننده‌های پاسخ بیولوژیکی، از داروهای مهندسی بیولوژیک هستند که انواع مولکول‌های پروتئینی را هدف قرار می‌دهند. داروهایی مانند اتانرسپت (etanercept) با نام تجاری (Enbrel) و اینفیلیکسیماب (infliximab) با نام تجاری Remicade ازجمله داروهای این گروه هستند.

کورتیکواستروئیدها

پردنیزون و کورتیزون با سرکوب عملکرد سیستم ایمنی بدن، التهاب مفاصل را کاهش می‌دهند.

عواملی که می‌تواند خطر ابتلا به روماتیسم را افزایش دهد

جنسیت: خطر ابتلا به آرتریت روماتوئید در زنان بیشتر از مردان است.

سن: اگرچه خطر وقوع این بیماری در همه سنین وجود دارد، اما به‌طور معمول سن پر خطر برای ابتلا به این بیماری در دوره سنین ۴۰ الی ۶۰ سال است.

سابقه خانوادگی: در صورت وجود یک مورد ابتلا، شانس ابتلای سایر افراد خانواده افزایش می‌یابد.

وزن: گفته شده است چاقی افراد به‌خصوص زنان می‌تواند یکی از عوامل مؤثر قلمداد شود.

محیط: اگرچه تأثیر این مورد هنوز اثبات نشده است، اما بررسی‌ها نشان داده است که وجود موادی همچون آزبست در محیط افراد می‌تواند در این روند مؤثر باشد.

سیگار: سیگار کشیدن خطر ابتلا به روماتیسم را افزایش می‌دهد. سیگار کشیدن همچنین می‌تواند شدت حملات این بیماری را در افراد مبتلا افزایش دهد.

شایان ذکر است که در طب سنتی ایرانی آورده شده است مصرف بی‌رویه غذاهای دارای طبع سرد نیز می‌تواند در ابتلا به این عارضه مؤثر باشد.

عوارض جانبی

علاوه بر موارد گفته شده، روماتیسم می‌تواند عوارض جانبی دیگری را از قبیل پوکی استخوان، خشکی چشم، ترکیب غیرطبیعی بدن، نارسایی‌های قلبی و کلیوی را ایجاد نماید.

تغذیه مناسب

به‌طور معمول مواد غذایی مفید که توسط پزشکان تغذیه برای بیماران روماتوئیدی تجویز می‌شوند، در چند دسته جای می‌گیرند:

غذاهایی که دارای اسیدهای چرب امگا 3 هستند عبارت‌اند از:
ماهی‌های چرب، از جمله ماهی قزل آلا، ماهی تن، شاه ماهی، دانه‌های کتان، گردو و آنتی‌اکسیدان‌ها مانند ویتامین A، C و E و سلنیوم

غذاهایی که دارای آنتی‌اکسیدان‌های بالایی هستند عبارت‌اند از:
انواع توت‌ها مانند زغال اخته، خربزه، توت گجایی و توت فرنگی، شکلات تیره، اسفناج، لوبیا، گردوی آمریکایی

غذاهایی حاوی فلاونوئیدها نیز می‌توانند برای مقابله با التهاب در بدن کمک کنند. آن‌ها عبارت‌اند از:
محصولات سویا مانند توفو و میسو، انواع توت ها، چای سبز، کلم بروکلی، انگور

در نهایت باید گفت که مهم‌ترین عامل در بهبود بیماران مبتلا به روماتیسم، پی بردن هرچه سریع‌تر خود او از ابتلا به روماتیسم و همچنین شناخت کافی نسبت به این بیماری است.

فیزیوتراپی برای درمان التهاب مفاصل

اغلب پزشکان، یک دوره‌ فیزیوتراپی را برای بیماران مبتلا به التهاب مفاصل توصیه می‌کنند. فیزیوتراپی به بیمار کمک می‌کند تا بهتر بر بیماری غلبه کند و از سفتی مفاصل که منجر به محدودیت‌های حرکتی می‌شود نیز جلوگیری نماید.

فیزیوتراپی با آب‌ گرم

ورزش در استخر آب گرم تأثیر مثبتی بر مفاصل دارد. شنا کردن در آب باعث می‌شود تا فشار کمتری بر مفاصل و ماهیچه‌ها وارد شود.

فیزیوتراپی

انجام حرکات ورزشی خاص متناسب با شدت بیماری، در هر فرد متفاوت است، گاهی برای کاهش درد در حین انجام حرکات ورزشی، از روش‌هایی مانند ماساژ با یخ یا آب‌ داغ استفاده می‌شود.

کاردرمانی

در این روش توصیه‌هایی عملی به فرد مبتلا به التهاب مفاصل داده می‌شود تا از آنها برای مدیریت کارهای روزمره، انتخاب ابزار و تجهیزات متناسب و جلوگیری از آسیب بیشتر مفاصل استفاده کند.

منبع: سایت دکتردکتر
سایت لافارر
سایت چطور