چه موقع همه گیری تمام می شود؟ در تمام این ماه ها، با ده ها میلیون مورد ابتلا به COVID-19 و چند میلیون مرگ و میر در جهان در اثر این ویرس، ممکن است این سؤال را داشته باشید که با افزایش خشم این ویروس، تا کی این وضعیت ادامه دارد.
از ابتدای شیوع همه گیری، متخصصان اپیدمیولوژی و متخصصان بهداشت عمومی برای جلو گیری از شیوع ویروس کرونا از مدل های ریاضی برای پیش بینی آینده استفاده کرده اند. اما مدل سازی بیماری های عفونی مشکل است. متخصصان اپیدمیولوژی هشدار می دهند که"مدل ها گلوله های بلوری نیستند" ، و حتی مدل های پیشرفته، مانند نمونه هایی که پیش بینی ها را ترکیب می کنند یا از یاد گیری ماشین استفاده می کنند، لزوماً نمی توانند زمان پایان همه گیری یا تعداد مرگ و میر ناشی از آن را نشان دهند.
هر زمان که یک پاتوژن جدید ظاهر شود، چیزهای زیادی برای یاد گیری وجود دارد.به عنوان یک مورخ که بیماری ها و بهداشت عمومی را مطالعه می کند، پیشنهاد می کنم به جای این که منتظر سر نخ باشید، می توانید به عقب برگردید تا ببینید چه چیزی به شیوع های گذشته خاتمه داد - یا نداد.
اکنون در جریان همه گیری در چه نقطه ای هستیم
در روزهای ابتدایی همه گیری، بسیاری از مردم امیدوار بودند که ویروس کرونا به سادگی از بین برود. برخی معتقد بودند که با گرمای تابستان خود به خود از بین می رود. دیگران ادعا می کردند که ایمنی گله ای به محض ابتلای تعداد کافی انسان به این ویروس، این همه گیری را از بین خواهد برد. اما هیچ یک از آنها اتفاق نیفتاد.اثبات شده است که ترکیبی از تلاش های بهداشت عمومی برای مهار و کاهش بیماری همه گیر - از آزمایش دقیق و رد یابی تماس گرفته تا فاصله اجتماعی و پوشیدن ماسک - به شما در این زمینه کمک می کند. با توجه به این که ویروس تقریباً در همه جای دنیا شیوع یافته است، با این حال، چنین اقداماتی به تنهایی نمی توانند همه گیری را پایان دهند. اکنون همه نگاه ها به سمت تولید واکسن معطوف شده است که با سرعت بی سابقه ای دنبال می شود.
با این وجود متخصصان به ما می گویند که حتی با داشتن یک واکسن موفق و درمان مؤثر، COVID-19 ممکن است هرگز از بین نرود. حتی اگر همه گیری در یک قسمت از جهان مهار شود، احتمالاً در جاهای دیگر همچنان ادامه خواهد داشت و باعث عفونت در مکان های دیگر می شود. و حتی اگر دیگر تهدیدی فوری در سطحی همه گیر نباشد، ویروس کرونا احتمالاً بومی می شود - به این معنی که انتقال آهسته و پایدار آن ادامه خواهد یافت. و به این ترتیب، ویروس کرونا مانند آنفلوانزای فصلی همچنان شیوع کمتری خواهد داشت.
این وظیفه اپیدمیولوژیست بیماری عفونی است که با شیوع بیماری مقابله کند.تاریخچه بیماری های همه گیر پر از نمونه های نا امید کننده‌ای این چنینی است.
تصویر: دانش آموزان مدرسه ابتدایی PS 11 در چلسی برای جلو گیری از شیوع ویروس کرونا، در برنامه یاد گیری در فضای بازThe High Line در شهر نیویورک شرکت می کنند. نوام گالای / گتی ایماژ
بیماری ها وقتی ظاهر می شوند، به ندرت ما را ترک می کنند
تقریباً هر عامل بیماری زایی که در طی چند هزار سال گذشته افراد را تحت تأثیر قرار داده است، اعم از باکتریایی، ویروسی یا انگلی، هنوز با ماست، زیرا ریشه کنی کامل آنها تقریباً غیرممکن است.تنها بیماری‌ای که از طریق واکسیناسیون ریشه کن شده است، آبله است. کمپین های واکسیناسیون دسته جمعی به رهبری سازمان بهداشت جهانی در دهه های 1960 و 1970 موفقیت آمیز بود و در سال 1980، بیماری آبله اولین - و هنوز هم ، تنها - بیماری بشر بود که به طور کامل ریشه کن شد.
از این رو داستان های موفقیتی مانند غلبه بر آبله استثنایی هستند. بیشتر این یک قاعده است که بیماری ها باقی می مانند، و ریشه کنی کامل بیماری ها بیشتر یک استثناء است.
به عنوان مثال، عوامل بیماری زایی مانند مالاریا را در نظر بگیرید. قدمت این بیماری که از طریق انگل منتقل می شود، تقریباً به قدمت بشریت است و بشر امروزه همچنان بار سنگین بیماری را تحمل می کند: در سال 2018 حدود 228 میلیون مورد بیماری مالاریا و 405000 مورد مرگ در اثر آن در سراسر جهان وجود داشته است. از سال 1955، برنامه های جهانی برای از بین بردن مالاریا، با کمک DDT و کلروکین، موفقیت هایی به ارمغان آورد، اما این بیماری هنوز بومی بسیاری از کشورهای نیم کره جنوبی است.
به همین ترتیب، بیماری هایی مانند سل، جذام و سرخک از چندین هزار سال پیش با ما بوده اند، و با وجود همه تلاش ها، ریشه کنی فوری هنوز برای آنها متصور نیست.
به این ترکیب باید پاتوژن های نسبتاً جوان تری مانند ویروس HIV و ابولا، همراه با ویروس آنفلوانزا و ویروس کرونا شامل SARS ، MERS و SARS-CoV-2 که باعث COVID-19 می شود، اضافه شود تا تصویر کلی اپیدمیولوژیک روشن شود. تحقیقات در مورد بار جهانی بیماری ها نشان می دهد که مرگ و میر سالانه ناشی از بیماری های عفونی - که بیشتر آنها در کشورهای در حال توسعه رخ می دهد - تقریباً یک سوم از کل مرگ و میرها در جهان است.
امروزه، در عصر سفرهای هوایی جهانی، تغییرات آب و هوایی و اختلالات اکولوژیکی، ما دائماً در معرض تهدید بیماری های عفونی در حال ظهور هستیم در حالی که همچنان از بیماری های بسیار قدیمی که زنده و فعال هستند رنج می بریم.
مرگ و میر سالانه ناشی از بیماری های عفونی - که بیشتر آنها در کشورهای در حال توسعه رخ می دهد - تقریباً یک سوم از کل مرگ و میرها در جهان است.هنگامی که به فهرست نمایش عوامل بیماری زا که جوامع انسانی را تحت تأثیر قرار می دهند، اضافه می شود، باید توجه داشته باشیم که بیشتر این بیماری های عفونی برای ماندن به این جا آمده اند.
تصویر: تنها بیماری‌ای که تاکنون از طریق واکسیناسیون ریشه کن شده است، آبله است.
Santosh BASAK / Gamma-Rapho از طریق گتی ایماژ
طاعون یکی از بیماری های همه گیر گذشته بوده است و هنوز هم ظاهر می شود
حتی عفونت هایی که اکنون واکسن ها و روش های درمانی مؤثری دارند، همچنان جان افراد را می گیرند. شاید هیچ بیماری‌ای بهتر از طاعون، که کشنده ترین بیماری عفونی در تاریخ بشر بوده است، نتواند به توضیح این نکته کمک کند. نام آن حتی امروزه مترادف با وحشت است.طاعون توسط باکتری Yersinia pestis ایجاد می شود. در طی 5000 سال گذشته شیوع های محلی بی شمار و حداقل سه مورد همه گیری جهانی طاعون ثبت شده است که باعث کشته شدن صدها میلیون نفر شده است. مشهورترین بیماری همه گیر طاعون، مرگ سیاه در اواسط قرن 14 بود.
با این حال مرگ سیاه را نمی توان یک طغیان جداگانه به حساب آورد. طاعون هر دهه یا حتی با تکرر بیشتر بر می گشت و هر بار جوامعی را که قبلاً ضعیف شده بودند تحت تأثیر قرار می داد و حداقل در طی شش قرن اخیر تلفات خود را مرتباً می گرفت. حتی قبل از انقلاب بهداشتی قرن نوزدهم، هر شیوع آن تنها به تدریج در طی ماه ها و گاهی سال ها در اثر تغییر دما، رطوبت و میزان در دسترس بودن میزبان، ناقلین و تعداد کافی از افراد مستعد، تحلیل می رفت.
برخی جوامع به گونه ای نسبتاً سریع از خسارات ناشی از مرگ سیاه بهبود یافتند. برای دیگران هرگز چنین نبود. به عنوان مثال، مصر قرون وسطایی نتوانست به طور کامل از اثرات طولانی مدت این بیماری همه گیر، که به ویژه بخش کشاورزی آن را ویران کرد، بهبود یابد. اثرات انباشته کاهش جمعیت ها به حدی بود که جبران آن غیر ممکن بود. طاعون در کمتر از دو قرن منجر به انحطاط تدریجی سلطنت مملوک و فتح آن توسط عثمانی ها شد.
همان باکتریِ آفتِ ویرانگر دولت ها، حتی همین امروز نیز در بین ما باقی مانده است، و یاد آور ماندگاری و مقاومت بسیار طولانی عوامل بیماری زاست.
امیدواریم COVID-19 برای هزاره ها دوام نیاورد. اما تا زمانی که یک واکسن موفق وجود نداشته باشد، و احتمالاً حتی پس از آن، هیچ کس در امان نیست. سیاست در این جا بسیار مهم است: وقتی برنامه های واکسیناسیون ضعیف می شوند، عفونت ها می توانند دو باره خشمگینانه برگردند. در این زمینه فقط کافی است به سرخک و فلج اطفال نگاه کنید، که به محض شل شدن واکسیناسیون آنها، دو باره زنده می شوند.
از ابتدای شیوع همه گیری، متخصصان اپیدمیولوژی و متخصصان بهداشت عمومی برای جلو گیری از شیوع ویروس کرونا از مدل های ریاضی برای پیش بینی آینده استفاده کرده اند.با توجه به چنین سابقه های تاریخی و معاصر، بشریت فقط می تواند امیدوار باشد که ویروس کرونا که عامل COVID-19 است، یک بیماری زای قابل مهار و ریشه کن شدنی باشد. اما تاریخ همه گیری به ما می آموزد که احتمالاً باید انتظار دیگری داشته باشیم. در زمینه مبارزه با همه گیری ها نقش همه گیرشناسان بسیار پر رنگ است که در ادامه در مورد آنها توضیح می دهیم.
اپیدمیولوژیست ها "کارآگاهان بیماری" هستند که از سلامت عمومی محافظت می کنند
تصویر: همه گیرشناسی. ساندرین بلوزارد، ویروس شناس و محقق، در آزمایشگاه اپیدمیولوژی خود در مرکز عفونت و ایمنی در مؤسسه پاستور لیل درF ، eb کار می کند. 17 ، 2020 در لیل، فرانسه. این مؤسسه تحقیقاتی ژنوم ویروس کرونا را با استفاده از نمونه های خون گرفته شده از اولین موارد تایید شده در فرانسه، تعیین توالی کرد. سیلوین لوفر / گتی ایماژ
اگر چه آنها اغلب در پشت صحنه مشغول مطالعه بیماری ها هستند، اما وقتی شیوع ویروس وجود دارد، متخصصان اپیدمیولوژی به سرعت در خط اول قرار می گیرند و برای درک و کنترل شیوع آن در خط مقدم جبهه خدمت می کنند. و به ویژه وقتی بیماری جدید است، مانند مورد ویروس کرونا (SARS-CoV-2)، کار آنها حیاتی تر است.
بر اساس فرهنگ واژگان آکسفورد، این "کارآگاهان بیماری"، در اپیدمیولوژی، که شاخه ای از پزشکی است که با بروز، انتشار و کنترل بیماری ها و سایر مسائل مربوط به سلامتی سروکار دارد، فعالیت می کنند. این اصطلاح از واژه یونانی epidēmia گرفته شده است که به معنای شیوع بیماری است، که با افزودن "logy" در اشاره به مطالعه، در خلال قرن نوزدهم مورد استفاده قرار گرفت.
بیشتر این یک قاعده است که بیماری ها باقی می مانند، و ریشه کنی کامل بیماری ها بیشتر یک استثناء است.
آنها فرد، مکان و زمان شیوع بیماری را در نظر می گیرند و از ابزارهای کمّی (یا کمّیتی) برای توصیف آنها و بررسی عوامل در معرض خطر استفاده می کنند.
بنابراین، به عنوان مثال، با کرونا ویروس جدید – یا COVID-19، که بیماری‌ای است که آن ویروس باعث آن می شود - متخصصان اپیدمیولوژیک در تلاشند بفهمند که با چه میزان از آسانی، سرعت و با چه مکانیزمی این ویروس گسترش می یابد و همچنین میزان مرگ و میر ناشی از آن چقدر است. آنها همچنین با توصیه تاکتیک ها و مداخلات کنترلی درگیر هستند و وظیفه ارزیابی اثر بخشی را بر عهده دارند.
اپیدمیولوژیست چه کسی است؟
دو خط مطالعاتی برای اپیدمیولوژیست ها وجود دارد: بیماری های عفونی و بیماری های مزمن. اپیدمیولوژیست های بیماری مزمن شرایطی مانند بیماری های قلبی، دیابت، سرطان، آرتروز و سایر بیماری ها را مطالعه می کنند. طبق داده های مرکز کنترل و پیشگیری بیماری های ایالات متحده (CDC) ، آنها داده های مربوط به این بیماری ها را تفسیر می کنند و همچنین براساس یافته ها، توصیه های بهداشت عمومی را ارائه می دهند.متخصصان به ما می گویند که حتی با داشتن یک واکسن موفق و درمان مؤثر، COVID-19 ممکن است هرگز از بین نرود.اما این وظیفه اپیدمیولوژیست بیماری عفونی است که با شیوع بیماری مقابله کند. دکتر سعد بی. عمر، مدیر مؤسسه بهداشت جهانی ییل می گوید، آنها مدل سازهای ریاضیاتی هستند که "سعی می کنند بر حسب شرایط شیوع، جلوتر از موج اپیدمی واقع شوند و مداخلات بالقوه را مدل سازی کنند". آنها این کار را با بررسی عوامل مربوطه، و با روش هایی مشابه چگونگی اقدام روزنامه نگاران در مورد گزارش های خبری سخت، با پرسیدن پنج «چه» انجام می دهند:
* چه چیزی: تشخیص یا واقعه سلامتی
* چه کسی: شخص
* چه جایی: مکان
* چه زمانی: زمان
* چرا / چگونه: علل، عوامل خطر و حالت های انتقال
اپیدمیولوژیست های بیماری های عفونی از روش های کمّی برای یاد گیری نحوه انتقال بیماری و میزان عفونت آن استفاده می کنند. این رشته شامل مطالب بسیاری از ریاضیات و آمار است زیرا این "کارآگاهان" از داده ها استفاده می کنند و الگوها را بررسی می نمایند.
اپیدمیولوژیست ها شامل جمعیت متنوعی می شوند و در بر گیرنده افرادی از بسیاری از زمینه ها مانند زیست شناسی، فیزیک و بهداشت عمومی هستند. بسیاری از آنها دکترا دارند، اما برخی از آنها پزشکانی هستند که بیماران را نیز ویزیت می کنند.
برخی از اپیدمیولوژیست ها در مطب کار می کنند، اما ممکن است در یک آزمایشگاه یا در حال کار در زمینه های توسعه ای یا مداخلات آزمایشی باشند. نکته نهایی این که همه آنها به سلامت عمومی علاقه مند هستند.
تصویر: یک متخصص اپیدمیولوژی CDC در حالی که در مزرعه و مجهز به یک مکمل کامل از تجهیزات حفاظت شخصی (PPE) است، در حال انجام آزمایش سریع تشخیصی می باشد، که از آن در طی پاسخ ابولا استفاده می شد تا آزمایش سریع وجود ویروس ابولا انجام شود. مراکز کنترل بیماری.
چگونه اپیدمیولوژیست ها بیماری های عفونی را رد یابی می کنند؟
به منظور انجام تجزیه و تحلیل کمّی و مدل سازی ریاضی، اپیدمیولوژیست ها به داده ها نیاز دارند.تنها بیماری‌ای که از طریق واکسیناسیون ریشه کن شده است، آبله است. دکتر بنیامین لوپمن، استاد اپیدمیولوژی در دانشکده بهداشت عمومی رولینز در دانشگاه ایموری آتلانتا می گوید: نظارت سنگ بنای اپیدمیولوژی است. متخصصان اپیدمیولوژی باید بدانند که چه تعداد از افراد به یک بیماری مبتلا می شوند، کجا هستند و چه کسانی هستند. به طور کلی، سازمان هایی مانند CDC یا آژانس های بهداشت عمومی محلی، ایالتی یا دولت فدرال، جمع آوری کننده داده های مورد استفاده اپیدمیولوژیست ها هستند.
لوپمن می گوید: "هر زمان که یک پاتوژن جدید ظاهر شود، چیزهای زیادی برای یاد گیری وجود دارد." درک میزان انتقال بیماری برای کنترل شیوع آن بسیار مهم است.
عوامل مختلفی بر انتقال تأثیر می گذارد، از جمله این که چقدر پاتوژن می تواند در سطوح زنده بماند و سرعتی که بیمار ممکن است بیمار شود یا بیماری را منتقل کند.
دکتر متیو فریمن، دانشیار اپیدمیولوژی در دانشکده بهداشت عمومی رولینز می گوید: "هنگامی که عفونت منجر به یک بیماری ناتوان کننده شود، تشخیص و پیگیری موارد آسان تر خواهد بود، و بنابراین این امر منجر به مهار راحت تری می شود." اما گاهی اوقات، افراد می توانند بدون علامت باشند، به این معنی که آنها ناقل علائم هستند.
بدون نظارت بهداشت عمومی، اپیدمیولوژیست ها نمی توانند شیوع بیماری را به درستی رد یابی کنند. آزمایش زود هنگام بخش مهمی از این معادله است.
چگونه اپیدمیولوژیست ها بیماری عفونی را کنترل می کنند؟
در اجرای یک استراتژی مهار در اسرع وقت، کشف ویروس یکی از اصلی ترین وظایف متخصص اپیدمیولوژیست است. CDC از یک پاسخ سه لایه برای کمک به بخش های بهداشت عمومی در صورت تأیید تهدیدی مانند ویروس کرونا استفاده می کند.* ردیف 1: ژن ها و میکروب هایی که هیچ گزینه درمانی برای آنها وجود ندارد یا ژن ها و میکروب هایی که، مگر به ندرت، هرگز شناسایی شده اند
* ردیف 2: ژن ها و میکروب هایی که معمولاً در یک منطقه جغرافیایی شناسایی نمی شوند
* ردیف 3: ژن ها و میکروب هایی که تهدیدهای شناخته شده در یک منطقه جغرافیایی هستند اما بومی نیستند
استراتژی مهار CDC شامل موارد زیر است:
* شناسایی سریع
* ارزیابی های کنترل عفونت
* غربالگری اسکان در صورت لزوم
* پاسخ هماهنگ شده بین امکانات
* ارزیابی ها و غربالگری های اسکان را تا زمان کنترلِ انتشار، ادامه دهید
ویروس کرونا احتمالاً بومی می شود - به این معنی که انتقال آهسته و پایدار آن ادامه خواهد یافت.ردیابی تماس روش دیگری است که متخصصان اپیدمیولوژیک به واسطه آن ویروس ها را کنترل می کنند. لوپمن در یک ایمیل پیگیری می گوید: "افرادی که از نزدیک با فردی که به ویروس آلوده است در تماس هستند بیشتر در معرض خطر مبتلا ساختن خود به ویروس و انتقال آن به دیگران هستند." "دیده بانی نزدیک این تماس ها پس از مواجهه می تواند به شما کمک کند تا بیماری به سرعت تشخیص داده شود، مراقبت لازم را صورت دهید و در صورت لزوم اقدام به قرنطینه نمایید، که این ها می تواند از انتقال بیشتر ویروس جلوگیری نماید."
منبع: نوخت وارلیک دانشیار تاریخ در دانشگاه کارولینای جنوبی، کری ویتنی