مردم اقدام به بازیافت خواهند کرد اگر بدانند با این کار می توانند درآمد کسب کنند. در جایی که برای قوطی کنسرو و بطری خالی پول نقد داده می شود، مسلماً بازیافت فلز و شیشه موفقیت بزرگی در بر دارد. متأسفانه، انگیزه ها برای بازیافت پلاستیک ضعیف تر شده اند. از سال 2015، تنها 9 درصد از زباله های پلاستیکی بازیافت می شود. بقیه آنها، محل های دفن زباله یا محیط زیست را آلوده می کنند.
اما اکنون چندین فناوری به بلوغ رسیده است که به افراد امکان می دهد با کسری از هزینه معمول خود، ضایعات پلاستیکی را مستقیماً با چاپ سه بعدی آنها در محصولات ارزشمند، بازیافت کنند. مردم از پلاستیک بازیافتی خود برای ساختن تزیینات و هدایا، محصولات خانه و باغ، لوازم جانبی و کفش، اسباب بازی و وسایل بازی، وسایل ورزشی و گَجت ها در میلیون ها طرح رایگان استفاده خواهند کرد. این روش، بازیافتِ توزیع شده و تولید افزودنی یا به اختصار DRAM (distributed recycling and additive manufacturing) نامیده می شود.
به عنوان استاد مهندسی مواد در خط مقدم این فناوری، می توانیم در این زمینه توضیح دهیم - و ایده هایی را برای کارهایی که می توانید برای استفاده از این روند انجام دهید ارائه دهیم.
DRAM چگونه کار می کند
روش DRAM با ضایعات پلاستیکی - از بسته بندی های دست دوم گرفته تا محصولات شکسته - شروع می شود.
تصویر: نموداری که مسیرهای مختلف زباله های پلاستیکی را برای تبدیل شدن به محصولات بازیافتی پلاستیکی سفارشی نشان می دهد. از سطل زباله به گنجینه - نمودار جریان DRAM. جوشوا ام پیرس ، CC BY
اولین قدم این است که پلاستیک های ضایعاتی را دسته بندی کرده و با آب و صابون بشویید یا حتی آنها را در ماشین ظرفشویی بشویید. بعد، پلاستیک باید به ذرات ریز خرد شود. برای مقادیر کم، دستگاه خرد کن کاغذ / CD به خوبی برای منظور خرد کردن کار می کند. برای مقادیر بیشتر، برنامه های منبع باز برای تولید گرانول پلاستیک زباله های صنعتی به صورت آنلاین در دسترس هستند.
بعد شما چند انتخاب دارید. با استفاده از یک (بازیافت زباله) recyclebot می توانید ذرات را به رشته های پرینتر سه بعدی تبدیل کنید، و این دستگاهی است که پلاستیک های چرخ شده را به رشته های اسپاگتی مانند تبدیل می کند که در اکثر پرینترهای سه بعدی ارزان قیمت قابل استفاده هستند.
مدیریت غیر رسمی زباله نمایانگر جنبه ای از اقتصاد سبز جدید است که در آن رشد اقتصادی همراه با تضمین پایداری اکولوژیکی دنبال می شود.رشته ای که با دستگاه بازیافت قابل چاپ سه بعدی ساخته می شود بسیار ارزان است و در مقایسه با رشته تجاری که حدود 10 دلار برای هر پوند یا بیشتر هزینه در بر دارد، کمتر از یک نیکل در هر پوند هزینه در بر دارد. با وقوع همه گیری در زنجیره های عرضه جهانی، تولید محصولات در خانه از زباله، جذابیت بیشتری پیدا کرده است.
رویکرد دوم جدیدتر است: شما می توانید مرحله ساخت رشته را نا دیده بگیرید و از ساخت ذرات ذوب شده برای تولید مستقیم پلاستیک زباله دانه بندی شده چاپ سه بعدی استفاده کنید. این روش بیشتر مورد توجه محصولات بزرگ چاپگرهای بزرگ تر مانند چاپگر منبع باز تجاری GigabotX است، اما در چاپگرهای رومیزی نیز می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
ضایعات پلاستیکی گرانول را می توان مستقیماً با چاپگر سرنگ (یا چاپگر تزریقی) نیز چاپ کرد، اگر چه این روش محبوبیت کمتری دارد زیرا حجم چاپ به دلیل نیاز به بارگیری مجدد سرنگ محدود می شود.
گروه تحقیقاتی ما، به همراه ده ها آزمایشگاه و شرکت در سراسر جهان، مجموعه گسترده ای از محصولات منبع آزاد را تولید کرده اند که DRAM را امکان پذیر می سازد، از جمله خردکن، روبات های بازیافتی و چاپگرهای سه بعدی رشته ای فیوژن ذره ای ذوب شده.
نشان داده شده است که این دستگاه ها نه تنها با دو پلاستیک پرطرفدار پرینت سه بعدی، ABS و PLA، کار می کنند، بلکه با لیست طولانی پلاستیک هایی که احتمالاً هر روز استفاده می کنید، از جمله پلاستیک بطری های آب PET، نیز کار می کنند. اکنون امکان تبدیل هرگونه زباله پلاستیکی که علامت بازیافت روی آن وجود دارد به محصولات با ارزش وجود دارد.
علاوه بر این، یک ابتکار عمل "چاپ زیست محیطی" نشان داده است که DRAM می تواند در جوامع منزوی، که دارای برق و سیستم بازیافت نیستند، با استفاده از سیستم های خورشیدی کار کند. این باعث می شود DRAM در هر مکانی که انسان زندگی می کند، زباله های پلاستیکی فراوان است، و خورشید می درخشد، قابل استفاده باشد - که تقریباً همه جا این شرایط را دارد.
به سمت یک اقتصاد دَوَرانی
تحقیقات نشان داده است که این روش برای بازیافت و تولید نه تنها برای محیط زیست بهتر است، بلکه برای کاربران شخصی که محصولات خود را تولید می کنند و همچنین برای مشاغل کوچک و متوسط بسیار سود آور است. ساخت محصولات شخصیتان با استفاده از طرح های منبع باز، صرفه جویی در هزینه هایتان را به همراه دارد.
تصویر: مجموعه ای از عکس ها که نشان می دهد چگونه زباله های پلاستیکی ابتدا رشته ای می شوند و سپس می توان از آنها برای چاپ سه بعدی حباب دوربین در چاپگر سه بعدی رومیزی استفاده کرد. از زباله گرفته تا رشته تا سه پایه دوربین. جوشوا ام پیرس ، CC BY
DRAM اجازه می دهد محصولات سفارشی با هزینه ای کمتر از مالیات بر فروش محصولات متداول مصرفی ساخته شوند. در حال حاضر میلیون ها طرح رایگان قابل چاپ سه بعدی برای تولید همه چیز، از وسایل کمکی برای بچه ها گرفته تا محصولات خانگی و تا وسایل تطبیقی برای مبتلایان به آرتروز ، وجود دارد. فروشندگان در حال چاپ سه بعدی این محصولات هستند و در مجموع میلیون ها دلار صرفه جویی می کنند.
یک مطالعه دریافت که کاربران MyMiniFactory فقط در یک ماه در سال 2017 بیش از 4 میلیون دلار صرفه جویی کردند، فقط با این عمل که به جای این که اسباب بازی ها را خریداری کنند آنها را (با چاپ سه بعدی از بازیافت ضایعات) ساختند. مصرف کنندگان می توانند در چاپگر سه بعدیِ رومیزی با حدود 250 دلار آمریکا سرمایه گذاری کنند و با ساخت محصولات خود بازدهی بیش از 100٪ را به دست آورند. اگر آنها از پلاستیک بازیافتی استفاده کنند، بازگشت سرمایه بیشتر می شود. به عنوان مثال، استفاده از یک روبات بازیافتی روی پلاستیک ضایعات رایانه ای امکان چاپ 300 هود لنز دوربین را با همان قیمت تولید یک واحد از همان هود در آمازون فراهم می کند.
این موضوع جدیدی نیست که نقش بازیگران در اقتصاد غیر رسمی همواره نادیده گرفته شده است.افراد همچنین می توانند با چاپ سه بعدی برای دیگران سود کسب کنند. هزاران نفر خدمات خود را در بازارهایی مانند Makexyz ، 3D Hubs ، Ponoko یا Print a Thing ارائه می دهند.
تصویر: اسکیت بورد در رو به روی یک چاپگر سه بعدی بزرگ نگه داشته می شود. چاپگر Gigabot X 3D موارد بزرگ تری را تولید می کند. Samantha Snabes / re: 3D ، CC BY
شرکت های کوچک یا فب لب ها می توانند پرینترهای صنعتی مانند GigabotX را خریداری کرده و تجهیزات بزرگ ورزشی مانند کفش اسکی، کف اسکیت بورد و پارو کایاک را از ضایعات محلی چاپ کنند.
مقیاس بندی کردن
شرکت های بزرگی که محصولات پلاستیکی تولید می کنند، زباله های خود را از قبل بازیافت می کنند. اکنون، با استفاده از DRAM ، خانوارها نیز می توانند چنین کنند. اگر بسیاری از افراد بازیافت خود از پلاستیک را شروع کنند، این امر به جلوگیری از تأثیر منفی پلاستیک بر محیط زیست کمک می کند. به این ترتیب DRAM ممکن است راهی برای اقتصاد دایره ای فراهم کند، اما تا زمانی که در بین کاربران بیشتری مقیاس عملی پیدا نکند، نمی تواند مشکل پلاستیک را حل کند. خوشبختانه ما در این راه هستیم.رشته چاپگر سه بعدی اکنون به همراه سایر "موارد روزمره" در Amazon Basics برای فروش لیست شده است که نشان می دهد چاپگرهای سه بعدی پلاستیک به جریان اصلی زندگی تبدیل می شوند. بیشتر خانواده ها هنوز پرینتر سه بعدی در خانه ندارند، چه رسد به این که از یک reyclebot یا GigabotX استفاده کنند.
برای این که DRAM به راهی مناسب برای اقتصاد دایره ای تبدیل شود، می توان ابزارهای بزرگ تری را در شرکت های سطح محله مانند مشاغل کوچک محلی، تولیدکنندگان، آزمایشگاه های ساخت یا حتی مدارس قرار داد. فرانسه هم اکنون در حال ایجاد ایجاد مشاغل کوچکی است که زباله های پلاستیکی را در مدارس برای ساخت رشته های چاپ سه بعدی جمع می کنند.
با وقوع همه گیری در زنجیره های عرضه جهانی، تولید محصولات در خانه از زباله، جذابیت بیشتری پیدا کرده است. به یاد می آوریم که برای کمک به تأمین بودجه کلاس های مدرسه خود، تاپ های جعبه ای را جمع می کردم. دانش آموزان آینده ممکن است مواد پلاستیکی مانده را از خانه (پس از ساخت محصولات خود) برای کمک به تأمین بودجه مدارس خود با استفاده از DRAM به مدرسه بیاورند.
سیاست های بازیافت ، شبیه آنچه توضیح داده شد، و راه های استفاده مجدد از پسماند باید در مقیاس های بزرگ و کشوری عملی شود. در زیر به ارائه مثالی در این زمینه می پردازیم.
مدیریت غیر رسمی زباله در لاگوس یک تجارت بزرگ است: لازم است که سیاست ها از تجارت حمایت کنند
تصویر: لاگوس باید در سیاست مدیریت پسماند خود تجدید نظر کند. شاتر استوک
جمعیت کلان شهر لاگوس 24 میلیون نفر تخمین زده می شود. و این جمعیت به طور مداوم در حال افزایش است، شهری که اکنون چالش های جدی آن را تحت فشار قرار می دهد. این چالش ها شامل ازدحام شدید ترافیک، جاری شدن سیل، آلودگی هوا و تولید مواد زائد جامد هستند.
صرفه جویی زباله در لاگوس بسیار زیاد است. این امر به خوبی با اقتصاد رسمی داخلی در ارتباط است و همچنین ارتباطاتی بین مرزی با کشورهای همسایه و دور را برقرار کرده است.
اما مدیریت پسماند جامد شهر همچنان یک مشکل حل نشدنی است. در حالی که برخی پیشرفت ها، به عنوان مثال در سیاست های پسماند جامد، شیوه های سرمایه گذاری و مدیریت وجود داشته است، اما اینها عمدتاً به سیستم رسمی پسماند سود می رسانده اند.
این تغییرات منجر به سرمایه گذاری مشترک دولتی و خصوصی در خرید 650 کامیون جمع آوری زباله و تأسیسات تبدیل زباله به کمپوست با هزینه بیش از 20 میلیون دلار شده است. ظرفیت دیگر ظرفیت تبدیل روزانه حدود 850 تن مواد زائد آلی به 250 کیسه کود آلی است.
آن چه در میان این تغییرات مثبت از دست رفته است، نقش اقتصاد پسماند غیر رسمی است. این موضوع جدیدی نیست که نقش بازیگران در اقتصاد غیر رسمی همواره نادیده گرفته شده است.
در این جا هدف ما بررسی بخش غیر رسمی زباله در لاگوس است. ما دریافتیم که این امر در پشت تجارت در حال رشد مواد قابل بازیافت در منطقه است. این شامل حجم زیادی از تجارت مواد قابل بازیافت بین شهرهای نیجریه و شهرهای غنا، کامرون و گینه استوایی است.
بازیافت یک فعالیت زیست محیطی محلی است اما جهانی شدن تقاضا برای مواد اولیه ثانویه تمایل را به سمت سیستم های بازیابی و بازیافت زباله های همه جا حاضر در شهرها سوق داده است.
بنا بر استدلال های ارائه شده، بخش زباله در غرب آفریقا با چالش های فقر و تغییرات آب و هوایی مرتبط است. اصلاح مدیریت پسماند جامد می تواند توسعه ای فراگیر را پیش ببرد که می تواند زندگی مردم را به طرق مختلفی از جمله از نظر اجتماعی و اکولوژیکی بهبود بخشد. تحقیقات نشان می دهد که این امر می تواند به افرادی که منابع و امکانات کافی ندارند کمک کند.
ما استدلال می کنیم که مدیریت غیر رسمی زباله نمایانگر جنبه ای از اقتصاد سبز جدید است که در آن رشد اقتصادی همراه با تضمین پایداری اکولوژیکی دنبال می شود.
در لاگوس، اقتصاد غیر رسمی زباله از دو منبع اصلی زباله - زباله های شهری و زباله های الکترونیکی حاصل می شود. تخمین زده می شود که هر روز 13000 تن زباله شهری تولید می شود. سازمان مدیریت پسماند ایالتی لاگوس روزانه حدود 7000 تن زباله جامد در چهار سایت دفن زباله در ایالت دفع می کند. تحقیقات اخیر در مورد زباله های الکترونیکی در لاگوس تولید ماهانه چندین تن زباله الکترونیکی را گزارش می کند.
گبنگا آدبولا، کارشناس مدیریت پسماند مستقر در لاگوس، تخمین می زند که حدود 50٪ از مواد بازیافت شده از جریان پسماند جامد شهری به عنوان مواد اولیه به صورت کاغذ، آلومینیوم، پلاستیک و فلز برای صنایع در لاگوس و نیجریه استفاده می شود. وی می گوید 50٪ باقی مانده برای مصارف صنعتی و شخصی به کشورهای آفریقایی دیگر مانند غنا، توگو، کامرون، مالی، جمهوری نیجر و سودان صادر می شود.
در جایی که برای قوطی کنسرو و بطری خالی پول نقد داده می شود، مسلماً بازیافت فلز و شیشه موفقیت بزرگی در بر دارد.از طرف دیگر، اقتصاد زباله الکترونیکی در لاگوس حدود هفت خوشه سازمان یافته است. این خوشه ها عبارتند از بازار وست مینستر، بازار آلابا، بازار لوانسون، دهکده کامپیوترIkeja ، بازار قراضه اوجوتا، محل انبار زباله Solous و محل تخلیه Olusosun. آنها منابع اصلی تولیدات الکتریکی و الکترونیکی منسوخ شده را نشان می دهند. اگر چه تلاش هایی برای باز یافت رسمی مانند دهکده بازیافت LAWMA و بانک های باز یافت نیز وجود دارد که گزارش می شود حدود 1200 تن زباله را تبدیل می کنند، اما تمرکز بر اقتصاد غیر رسمی و نقش آن در مدیریت پسماند در لاگوس و زیر منطقه است.
اقتصاد غیر رسمی زباله در لاگوس شامل بیش از 5،000 هل دهنده چرخ دستی و همچنین سازندگان چرخ دستی، جمع کنندگان زباله، بازرگانان منابع و بازیافت کنندگان است. هزاران کارگر زباله ارزش عظیم زباله را پس می گیرند. در سایت دفع اولوسوسون بیش از هزار جمع کننده زباله در سایت فعالیت می کنند اما فقط حدود 500 نفر در انجمن جمع کنندگان زباله ثبت شده اند.
کارگران زباله خود را در محل کار سازماندهی کرده اند، همان طور که در ساختارهای سلسله مراتبی ایجاد شده بر اساس روابط اقتصادی، تأمین مواد و قدرت آشکار است. این واقعیت که ساختارهایی ایجاد شده است، راه را برای سیاست گذاران باز می کند تا بتوانند با افراد درگیر در بخش، درگیرِ کار شوند.
از تحقیقات خود نتیجه می گیریم که نیاز به افزایش عملکرد اقتصاد زباله وجود دارد. اما این امر مستلزم آن است که شهر لاگوس در زمینه اصلاح قانون گذاری و سیاست گام بردارد.
برای حصول نتایج ملموس تر، دعوت به عمل کنید
یک تلاش برای بهبود زندگی و معیشت کارگران پسماند طرح رفاه کارگران جمع آوری زباله است. بنیانگذار این کار، آدگبویگا آدپیتان، هدف خود را تأمین رفاه جمع کنندگان زباله قرار داده است. وی جمع کنندگان زباله را قادر می سازد تا در آزاد سازی فروش محصولات خود صدای واحد گروهی داشته باشند.این طرح همچنین نمایانگر راهی برای مشارکت معنا دار جمع کننده های زباله در سیاست های شهری است. به دنبال ممنوعیت فعالیت خود در محل دفن زباله های ایالتی در طی بیماری همه گیر COVID-19 ، بسیاری از آنها از منابع معیشتی خود محروم شده اند.
سیاست گذاران لاگوس باید به نقش مثبتی که جمع کننده های غیر رسمی زباله دارند، توجه داشته باشند. و آنها باید این را در تدوین سیاست ها در نظر بگیرند. اقتصاد غیر رسمی مانعی برای رونق لاگوس نیست، بلکه نمایانگر یک دارایی عظیم است که باید برای توسعه بیشتر و مدیریت پایدار مواد زائد جامد مورد استفاده قرار گیرد.
منبع: جوشوا ام پیرس، چیدی نزیادایب، چایندو اونیشی، کریستین اِزِیب، پیتر مباه، Michigan Technological University، University of Nigeria