این فیلم، زندگی فرانک را، که در ابتدا از ایده زندگی با یک روبات وحشت زده بود، دنبال می کند آن چنان که او به تدریج شروع به دیدن این روبات به گونه ای می کند که هم از نظر عملکرد مفید است و هم از نظر اجتماعی قابل همراهی است. این فیلم با پیوند واضحی بین انسان و ماشین به پایان می رسد، به گونه ای که هنگامی که هر دو آنها دچار مشکلی می شوند، فرانک از روبات محافظت می کند.
تصویر: یک روبات و یک مرد مسن روی میز مچ اندازی می کنند.'روبات' و فرانک در طول فیلم با یک دیگر رابطه دوستی برقرار می کنند. ساموئل گلدوین فیلم / اَلامی
همان طور که می آفرینیم، همزمان خلق می شویم.این البته یک داستان خیالی است، اما ما را به چالش می کشد که انواع مختلف پیوندهای بین انسان و روبات را کشف کنیم. تحقیقات اخیر ما در مورد روابط انسان و روبات، این موضوع را با جزئیات مورد بررسی قرار می دهد، و فراتر از روبات های جنسی و کارهای عاشقانه روباتی، به بررسی عمیق ترین و معنی دارترین روابط، یعنی دوستی، می پردازد.
ما و همکارانمان برخی از خطرات احتمالی را شناسایی کردیم - مانند کنار گذاشتن دوستان انسانی به نفع دوستی روباتیک - اما چندین سناریو را نیز یافتیم که در آن همراهی روباتیک می تواند کیفیت زندگی افراد را به طرز سازنده ای ارتقاء دهد و منجر به ایجاد دوستی ای شود که مستقیماً با روابط انسان با انسان قابل مقایسه باشد.
فلسفه دوستی
جان داناهر، فیلسوف روباتیک، معیار بسیار خوبی برای معنای دوستی تعیین کرده است. نقطه شروع او دوستی "واقعی" است که اولین بار توسط ارسطو، فیلسوف یونانی توصیف شد، و یک دوستی ایده آل را حسن نیت متقابل، تحسین و ارزش های مشترک می دانست. در این اصطلاح، دوستی، موضوعی در رابطه با مشارکتی برابر است.ساخت روباتی که بتواند معیارهای ارسطو را برآورده کند، همان طور که خود داناهر اعتراف می کند، یک چالش فنی اساسی است و راه قابل توجهی برای رسیدن به آن باقی مانده است. روبات هایی که به نظر می رسد در حال نزدیک شدن به آن هستند، مانند سوفیا از هنسون روباتیکس، رفتار خود را بر اساس کتابخانه ای از پاسخ های از پیش آماده شده بنا می کنند: یک چت روبات انسان نما، نه یک مکالمه کننده در موقعیتی برابر. هر کسی که یک آزمایش رفت و برگشتی با الکسا یا سیری داشته باشد، خواهد دانست که هوش مصنوعی هنوز در این زمینه راه برای پیمودن در پیش دارد.
ارسطو همچنین در مورد اَشکال دیگر دوستی "ناقص" - مانند دوستی "منفعت طلبانه" و "لذت" صحبت کرد - که از دوستی واقعی پایین تر به حساب می آیند زیرا به پیوند متقارن احتیاج ندارند و اغلب به گونه ای نابرابر به نفع یک طرف است. این شکل از دوستی، معیار نسبی بسیار پایینی را قرار می دهد که برخی از روبات ها - مانند "روبات های جنسی" و "حیوانات خانگی روباتیک" - به وضوح قبلاً واجد آن معیار شده اند.
ابزار ما فقط تکیه کاه ها و کمک های خارجی نیست، بلکه آنها بخش های عمیق و جدایی ناپذیری از سیستم های حل مسئله هستند که اکنون آنها را به عنوان هوش انسانی شناسایی می کنیم.
رفقای مصنوعی
برای برخی، ارتباط با روبات ها فقط امتداد طبیعی رابطه با چیزهای دیگر دنیای ما است – چیزهایی مانند افراد، حیوانات خانگی و دارایی ها. روان شناسان حتی مشاهده کرده اند که مردم چگونه به طور طبیعی و اجتماعی در برابر مصنوعات رسانه ای مانند رایانه ها و تلویزیون ها واکنش نشان می دهند. روبات های انسان نما که در مورد آنها اندیشیده اید شخصی تر از کامپیوتر شخصی خانگی تان هستند.با این حال، حوزه "اخلاق روبات" در مورد این که آیا می توانیم - یا باید - هر نوع دوستی با روبات ها را توسعه دهیم، دارای اتفاق نظر نیست. برای یک گروه با نفوذ از محققان انگلستان که مجموعه ای از "اصول اخلاقی روباتیک" را ترسیم کرده اند، "همنشینی" روبات - انسان یک جمع نقیضَین است، و بده بستان با روبات ها به صورتی که گویا دارای توانایی های اجتماعی هستند غیر صادقانه است و باید با احتیاط - اگر نه نگران کننده – با آنها رفتار شود. از نظر این محققان، هدر دادن انرژی عاطفی بر روی موجوداتی که فقط می توانند احساسات را شبیه سازی کنند، همیشه پاداش کمتری در مقایسه با ایجاد پیوندهای انسان با انسان در بر خواهد داشت.
اما مردم در حال حاضر در حال توسعه پیوند با روبات هایی اساسی هستند - مانند دستگاه های تمیز کاری با وکیوم و ماشین های اصلاح چمن که می توانند با قیمتی کمتر از قیمت یک ماشین ظرفشویی خریداری شوند. تعداد زیادی از افراد به طرزی شگفت انگیز به این روبات ها نام های حیوانات خانگی را می دهند - کاری که آنها با ماشین ظرفشویی خود انجام نمی دهند. برخی حتی روبات های نظافتچی خود را همراه خود به سفر تعطیلات می برند.
از دیگر شواهد پیوندهای عاطفی با روبات ها می توان به مراسم برکت Shinto برای سگ های روبات سونی Aibo که به قطعات یدکی متلاشی و پیاده سازی شدند، و به گروه نظامیان آمریکایی که با سلام نظامی و شلیک 21 توپ، و اعطای مدال، به یک روبات دفع کننده بمب به نام"Boomer"، بعد از این که در عمل منهدم شد، احترام گذاشتند، اشاره کرد.
تصویر: یک روبات روی چرخ توسط یک سرباز با لباس رزمی شرکت می کند. یک روبات دفع بمب نظامی مشابه با 'Boomer'. عکس تفنگداران دریایی ایالات متحده توسط Lance Cpl بابی جی سگوویا / ویکی مدیا عوام
موج جدید ورود عروسک ها و روبات ها در ایجاد انگیزه در و برانگیختن سؤالات بیشتر در مورد این که ما به عنوان انسان چه کسی هستیم، مؤثر است. این گزارش ها و شواهد روان شناختی که تاکنون داشته ایم، روشن می سازد که ما می توانیم ارتباطات عاطفی را در چیزهایی که برای ما بسیار متفاوت است گسترش دهیم، حتی اگر بدانیم که آنها مصنوع و از قبل برنامه ریزی شده اند. اما آیا این ارتباطاتِ دوستی، قابل مقایسه با دوستیِ مشترک بین انسان هاست؟
دوستی واقعی؟
ما و یک همکار، اخیراً نوشتجات گسترده ای را در مورد روابط انسان با انسان مرور کردیم تا بفهمیم که چگونه، اگر اصلاً ممکن باشد، مفاهیمی که یافتیم می تواند در پیوندهایی که ممکن است با روبات ها ایجاد شود، صدق نماید. ما شواهدی یافتیم که نشان می دهد بسیاری از دوستی های انسان و انسان که آرزو می شوند در واقع مطابق با ایده آل ارسطو نیستند.ما به طیف گسترده ای از روابط انسان با انسان، از اقوام و دوستداران گرفته تا والدین، مراقبان، ارائه دهندگان خدمات و روابط شدید (اما متأسفانه یک طرفه) که با قهرمانان مشهور خود برقرار می کنیم، اشاره کردیم. تعداد کمی از این روابط را می توان کاملاً برابر توصیف کرد و مهم تر از همه این که قرار است همه آنها با گذشت زمان تکامل یابند.
همه این ها بدان معنی است که انتظارِ این که روبات ها پیوندهای ارسطویی با ما تشکیل دهند تعیین استانداردی است که حتی روابط انسانی نیز نمی توانند به آن دست یابند. ما همچنین اَشکالی از پیوستگی اجتماعی را مشاهده کردیم که پاداش آور و راضی کننده است و در عین حال با دوستی ایده آلی که فیلسوف یونانی ترسیم کرده است فاصله دارند.
ما می دانیم که تعامل اجتماعی در نوع خود پاداش آور است و چیزی است که انسان ها به عنوان پستانداران اجتماعی به آن نیاز شدیدی دارند. محتمل به نظر می رسد که روابط با روبات ها بتواند کمک کند که اصرار عمیق ما برای ارتباط اجتماعی - مانند ایجاد آسایش جسمی، حمایت عاطفی و تبادلات اجتماعی لذت بخش - که در حال حاضر توسط انسان های دیگر فراهم می شود، نشانه گیری شود.
مقاله ما همچنین برخی از خطرات احتمالی را مورد بحث قرار داده است. این موارد به ویژه در محیط هایی به وجود می آیند که تعامل با یک روبات می تواند جایگزین تعامل با افراد شود، یا در مواردی که افراد از انتخاب این که با یک شخص یا یک روبات تعامل داشته باشند محروم می شوند - به عنوان مثال در یک محیط مراقبت.
این ها نگرانی های مهمی هستند، اما آنها احتمالات هستند نه اجتناب ناپذیرها. در نوشتجاتی که بررسی کردیم، واقعاً شواهدی از اثر مخالف یافتیم: روبات هایی که داربست هایی از تعاملات اجتماعی با دیگران می زنند، به عنوان صف شکن در گروه ها عمل می کنند و به مردم کمک می کنند تا مهارت های اجتماعی خود را بهبود بخشند یا عزت نفس خود را تقویت نمایند.
به نظر می رسد که هرچه زمان پیش می رود، بسیاری از ما به سادگی مسیر فرانک را به سمت پذیرش دنبال خواهیم کرد: ابتدا تمسخر می کنیم، و این قبل از آنی است که به این ایده بپردازیم که روبات ها می توانند به گونه ای شگفت آور، همراهان خوبی باشند. تحقیقات ما حاکی از آن است که این اتفاق قبلاً رخ داده است – هر چند شاید به آن گونه نباشد که ارسطو تعیین کرد.
اسباب بازی های روباتیک
تصویر: چرا ما به سمت اسباب بازی های فناورانه جذب شده ایم؟ Ars Electronica، CC BY-NC-ND
هنگامی که مردم فرم ها را می آفرینند، آنها در واقع در عمل انسان دوستانه باستانی ساخت ابزار شرکت می کنند.در مورد انتشار جدیدترین سگ روباتیک سونی هیاهوی زیادی وجود دارد. این اسباب بازی روباتیک، "aibo" نامیده می شود و به عنوان وسیله ای استفاده کننده از هوش مصنوعی برای پاسخ دادن به افرادی که به آن نگاه می کنند، با آن صحبت می کنند و آن را لمس می کنند تبلیغ می شود.
مشتریان ژاپنی قبلاً بیش از 20،000 واحد از ان را خریداری کرده اند و انتظار می رود به زودی با قیمتی نزدیک به 3000 دلار آمریکا به ایالات متحده بیاید.
چرا کسی این قدر برای یک سگ روباتیک هزینه می کند؟
تحقیقات مداوم ما نشان می دهد بخشی از جذابیت آن ممکن است از طریق ارتباط طولانی مدت بشریت با انواع مختلف عروسک ها، آیکون های مذهبی و سایر مجسمه ها، که ما آنها را "عروسک" می نامیم، توضیح داده شود.
به اعتقاد ما این عروسک ها در عمق زندگی اجتماعی و مذهبی ما نهفته اند.
عروسک های معنوی و اجتماعی
به عنوان بخشی از روند نوشتن "تاریخ معنوی عروسک ها"، ما به آن اسطوره های باستانی سنت های یهودی، مسیحی و مسلمان بازگشته ایم که در آن خداوند اولین انسان را از خاک زمین شکل داد و سپس در مخلوق گِلی، روح زندگی را دمید.از آن زمان، بشر سعی کرده است – به گونه ای استعاره ای، عرفانی و علمی - همین کار را - با در آوردن مواد اولیه به فرم ها و شکل هایی که شبیه آدم ها باشند - انجام دهد.
همان طور که ادریین مایور، فولکلوریست (عامه دان) در یک مطالعه اخیر خود با عنوان "خدایان اسطوره ای و روبات ها" توضیح داده است چنین موجودات مصنوعی ای از طرق مختلف به افسانه های چندین فرهنگ باستان راه پیدا می کنند.
فراتر از داستان ها، مردم این چهره ها را به صورتِ شمایل های مریم مقدس و اشیائی نذری با شکلی انسانی، بخشی از زندگی مذهبی خود قرار داده اند.
در اواخر قرن نوزدهم، عروسک هایی با دیسک گرامافون که می توانستند دعای ارباب را بخوانند، در مقیاسی گسترده تولید شدند. این، به صورت روشی بازی گوشانه برای آموزش تقوا به کودک در نظر گرفته می شد. اعتقاد مردم در جمهوری دموکراتیک کنگو بر این است که ارواح خاصی در مجسمه های ساخته شده توسط انسان زندگی می کنند.
در طول زمان و مکان، عروسک ها در امور انسانی نقش داشته اند. در جنوب آسیا، عروسک ها به اشکال مختلف در طول جشنواره الهه بزرگ Navaratri از اهمیت مناسبی برخوردار می شوند. عروسک های کاتسینا از مردم هوپی به آنها این امکان را می دهد تا شخصیت شخصی خود را ایجاد کنند. و در جاوانا و بالیان ویانگ مشهور – که نمایش های عروسکی سایه ای مشهوری است - مخاطبان توده ای در مورد گذشته ای افسانه ای و تأثیر آن بر زمان حال اطلاعات کسب می کنند.
در طول زمان و مکان، عروسک ها در امور انسانی نقش داشته اند.
انسان شدن ما
در بافت مدرن غربی، عروسک های باربی و جی آی جو ها تأثیر قابل توجهی در رشد کودکان دارند. نشان داده شده است که باربی بر تصاویر بدن دختران تأثیر منفی دارد، در حالی که جی آی جو بسیاری از پسران را به این باور رسانده است که آنها مهم، قدرتمند و قادر به انجام کارهایی بزرگ هستند.
تصویر: عروسک های باربی. Tinker Tailor loves Lalka, CC BY-NC
ریشه ارتباط ما با عروسک ها چیست؟
همان طور که در تحقیقات قبلی خود بحث کردیم، انسان ها رابطه ای عمیق و باستانی با اشیاء معمولی دارند. هنگامی که مردم فرم ها را می آفرینند، آنها در واقع در عمل انسان دوستانه باستانی ساخت ابزار شرکت می کنند. ابزارها کاربردهای کشاورزی، خانگی و ارتباطی دارند، اما همچنین به مردم کمک می کنند تا فکر کنند، احساس کنند، رفتار کنند و دعا کنند.
عروسک ها ابزاری اصلی هستند که بشر برای ابعاد معنوی و اجتماعی زندگی خود از آن استفاده کرده است.
آنها تأثیر عمیقی بر انسان می گذارند. آنها از جنبه اعتقادات عوام، به ایجاد ارتباطات مذهبی، مانند آموزش نماز به کودکان، کمک می کنند و وسیله ای هستند برای استجابت دعا، محافظت و التیام سریع.
آنها همچنین از نقش های جنسیتی الگو می گیرند و به مردم می آموزند که در جامعه چگونه رفتار کنند.
اسباب بازی های فناورانه و پیام ها
به اعتقاد ما،Aibo و سایر فناوری های شبیه آن، دارای نقشی مشابه هستند.انتظارِ این که روبات ها پیوندهای ارسطویی با ما تشکیل دهند تعیین استانداردی است که حتی روابط انسانی نیز نمی توانند به آن دست یابند.بخشی از افسون aibo این است که به نظر می رسد می بیند، می شنود و به لمس عکس العمل نشان می دهد. به عبارت دیگر، سگ مکانیکی از یک هوش مجسم برخوردار است، که غیر مشابه با هوش انسانی نیست. هر کسی می تواند به سرعت ویدئوهایی از افراد را بیابد که از نظر احساسی شیفته aibo شده اند، زیرا او چشمان بزرگی دارد که به مردم نگاه می کند، به نظر می رسد می شنود و سر خود را به طرف مخاطب کج می کند و وقتی "نوازش" می شود دم خود را تکان می دهد.
ثابت شده است که روبات دیگری از همین نوع،PARO ، ماشینی به شکل خوک آبی که خُرخُر می کند و هنگامی که لمس شود می لرزد، دارای اثرات مثبتی بر روی افراد مسن است، اثراتی مانند کاهش اضطراب، افزایش رفتارهای اجتماعی و مقابله با تنهایی.
عروسک ها می توانند تأثیر روان شناختی عمیق و پایداری بر جوانان داشته باشند. به عنوان مثال، روان درمانگر، لورل وایدر، نگران پیام های جنسیتی شد که پسرش در محیط های اجتماعی دریافت می کرد در مورد این که پسران گریه نمی کنند یا واقعاً احساسات زیادی نشان نمی دهند.
وی سپس یک شرکت اسباب بازی جدید برای ایجاد عروسک هایی تأسیس کرد که می توانند به پرورش همدلی در پسران کمک کنند. همان طور که وایدر می گوید، این عروسک ها "همانند همتایی همسن، اما به اندازه کافی کوچک اندازه، و به اندازه کافی آسیب پذیر، در جایی که کودک همچنین دوست دارد از او مراقبت کند"، هستند.
برون سپاری زندگی اجتماعی؟
همه افراد از نفوذ این عروسک ها در زندگی ما انسان ها استقبال نمی کنند. منتقدان این عروسک ها معتقدند که آنها برخی از اساسی ترین مهارت های اجتماعی بشریت را برون سپاری می کنند. آنها استدلال می کنند که انسان ها به انسان های دیگری نیاز دارند تا در مورد هنجارهای جنسیتی به آنها بیاموزند و آنها را همراهی کنند - نه به عروسک ها و روبات ها.برای مثال ، Sherry Turkle ازMIT ، تا حدودی مخالف تعریف و تمجید از این تقلیدهای مکانیکی است.Turkle مدت هاست که در موضوع رابط انسان - ماشین کار می کند. با گذشت سال ها، او در مورد نقشی که ما به این ابزارهای مکانیکی اختصاص می دهیم بدبین تر شده است.
هنگامی که با بیمارانی که از PARO استفاده می کنند روبرو می شود، در جامعه ای که به ماشین ها به عنوان همراه خود پناه می برند، در حالی که انسان ها باید وقت بیشتری را با انسان های دیگر بگذرانند، خود را "عمیقاً افسرده" احساس می کند.
ما می توانیم ارتباطات عاطفی را در چیزهایی که برای ما بسیار متفاوت است گسترش دهیم، حتی اگر بدانیم که آنها مصنوع و از قبل برنامه ریزی شده اند.
تعلیم انسان بودن به ما؟
مخالفت با نگرانی های Turkle سخت است، اما مسئله این نیست. آن چه ما استدلال می کنیم این است که ما به عنوان انسان، ارتباط عمیقی با چنین عروسک هایی داریم. موج جدید ورود عروسک ها و روبات ها در ایجاد انگیزه در و برانگیختن سؤالات بیشتر در مورد این که ما به عنوان انسان چه کسی هستیم، مؤثر است.با توجه به پیشرفت های تکنولوژیکی، مردم می پرسند که آیا روبات ها "می توانند احساساتی داشته باشند"، "مذهبی باشند" یا "هنر ایجاد کنند".
تصویر: سؤالی که مطرح می شود این است که آیا روبات ها می توانند احساساتی داشته باشند؟ ellenm1 ، CC BY-NC
وقتی مردم سعی می کنند به این سؤالات پاسخ دهند، ابتدا باید در مورد معنی این که انسان احساسات داشته باشد، مذهبی باشد، و هنر ایجاد کند تأمل کنند.
تعداد زیادی از افراد به طرزی شگفت انگیز به این روبات ها نام های حیوانات خانگی را می دهند - کاری که آنها با ماشین ظرفشویی خود انجام نمی دهند.برخی از دانشگاهیان تا آن جا پیش می روند که استدلال می کنند انسان همیشه سایبورگ بوده و همیشه مخلوطی از بدن بیولوژیکی انسانی و قطعات فنی است.
همان طور که فیلسوفانی مانند اندی کلارک استدلال کرده اند، "ابزار ما فقط تکیه کاه ها و کمک های خارجی نیست، بلکه آنها بخش های عمیق و جدایی ناپذیری از سیستم های حل مسئله هستند که اکنون آنها را به عنوان هوش انسانی شناسایی می کنیم. "
فناوری ها در رقابت با انسان ها نیستند. در حقیقت، فناوری همان نفس الهی، و نیروی متحرک و دلگرم کننده هومو ساپینس (انسان امروزی) است. و از نظر ما عروسک ها ابزار حیاتی فناوری هستند که به زندگی عبادی، محل کار و فضاهای اجتماعی راه پیدا می کنند.
همراهی روباتیک می تواند کیفیت زندگی افراد را به طرز سازنده ای ارتقاء دهد و منجر به ایجاد دوستی ای شود که مستقیماً با روابط انسان با انسان قابل مقایسه باشد.همان طور که می آفرینیم، همزمان خلق می شویم.
منبع: تونی پرسکات، اس برنت رودریگز پلیت، University of Sheffield، Hamilton College