از علت تا درمان صرع غایب

صرع غایب

صرع غایب شامل از دست دادن ناگهانی و کوتاه هوشیاری است که این نوع از صرع در کودکان شایع تر از بزرگسالان است. اشخاصی که دچار صرع غایب می شوند ممکن است به نظر برسد که برای چند ثانیه به فضای خالی خیره شده اند. سپس فرد یک بازگشت سریع به هوشیاری عادی خواهد داشت.

این نوع تشنج معمولاً منجر به بروز هیچ گونه آسیب جسمی نمی شود. صرع غایب معمولاً با داروهای ضد تشنج قابل کنترل خواهد بود. یکی از نکات در مورد این بیماری این است که بعضی از کودکان مبتلا به صرع غایب ممکن است دچار انواع دیگر صرع نیز بشوند. بسیاری از کودکان صرع غیابی آن ها در دوران نوجوانی بهبود می یابد.1
 

علل صرع غایب

به نظر می رسد بسیاری از کودکان دارای زمینه ژنتیکی هستند.

به طور کلی، تشنج ناشی از ایمپالس الکتریکی غیر طبیعی سلول های عصبی (نورون ها) در مغز است. سلول های عصبی مغز به طور معمول سیگنال های الکتریکی و شیمیایی را در سراسر سیناپس ها ارسال می کنند.

در افراد مبتلا به تشنج، فعالیت الکتریکی معمول مغز تغییر می کند. در طول تشنج غایب ، این سیگنال های الکتریکی بیش از یک بار در یک الگوی سه ثانیه تکرار می شوند.

افرادی که تشنج دارند ممکن است سطوح پیام های شیمیایی (انتقال دهنده های عصبی) را تغییر داده باشند.2
 

علائم صرع غایب

علائم شامل خیره شدن به فضای خالی ، که ممکن است مدت زمانی حدود ۱۰ تا ۲۰ ثانیه طول بکشد در حالی که سردرگمی، سردرد یا خواب آلودگی بعد از آن وجود ندارد . علائم و نشانه های صرع غایب عبارتند از :

لبخند زدن

فلج پلک ها

مالش انگشت

حرکات کوچک هر دو دست

پس از آن، خاطره ای از این حادثه وجود ندارد. برخی از افراد روزانه تعداد زیادی از این تشنج دارند که در مدرسه یا فعالیتهای روزانه ایجاد می شود.2

از علت تا درمان صرع غایب

نحوه تشخیص صرع غایب

اینکه افراد متوجه علائم تشنج غایب در کودک خود شوند، ممکن است کمی زمان برد. ممکن است کودک متوجه وقوع آن نشود، یا مراقبین و والدین نیز ممکن است آن را به عنوان نشانه هایی از رویاپردازی یا عدم توجه به آنها درک کنند.

ارائه یک گزارش جامع از علائم و شرایط تشنج به متخصص بهداشت و درمان، به تشخیص بیماری صرع غایب کمک می کند.

والدین، معلمان و مراقبان باید گزارشی دقیق از شرح آنچه قبل از تشنج بروز داده، هنگام و بعد از آن رخ می دهد را بازگو نمایند.

پزشکان برای تشخیص علائم صرع غایب ممکن است از آزمایش الکتروانسفالوگرام جهت بررسی الگوهای غیر معمول در فعالیت مغز استفاده کنند.

همچنین ممکن است از آزمایشات دیگری برای بررسی شرایط احتمالی و تائید تشخیص صرع غایب استفاده نمایند.

برخی آزمایشات برای تشخیص تشنج غایب عبارتند از:

آزمایش خون

آزمایش کبد و کلیه

اسکن تصویر برداری از مغز، مانند اسکن MRA

مایع مغزی نخاعی.3
 

عوارض

بیشتر تشنج های غایب، پیش از احساس بهبودی فرد، چند ثانیه به طول می انجامند. بعضی از کودکان در طول روز 50 تا 100 مورد حملات تشنج غایب را تجربه می کنند.

اگر چه خود تشنج باعث آسیب جسمی پایداری نمی شود، اما تجربه تشنج مکرر آزار دهنده و مخل است.

صرع غایب باعث کاهش لحظه ای آگاهی می شود. تجربه چندین حمله تشنجی در طول روز گیج کننده بوده و مشکلاتی را در مدرسه یا هنگام معاشرت با دوستان ایجاد می کند.

این مشکلات با گذشت زمان، بر عملکرد تحصیلی یا رشد اجتماعی کودک تاثیر می گذارند.3
 

عوامل خطر صرع غایب

برخی از مواردی که می تواند علت بروز صرع غایب در کودکان باشد، شامل موارد زیر می شود:
 
سن
صرع غایب در کودکان بین 4 تا 14 سال بیشتر از کودکان دیگر سنین دیده می شود.
 
جنسیت
صرع غایب در دختران شایع تر از پسران هم سن آن ها است.
 
ابتلای یکی از اعضای خانواده
تقریبا نیمی از کودکان مبتلا به صرع غایب، یکی از بستگان نزدیک آن ها دچار بیماری صرع است.1

از علت تا درمان صرع غایب

زمان ضرورت مراجعه به پزشک در صرع غایب

در صورت بروز موارد زیر بهتر است به پزشک مراجعه کنید:

اولین باری که متوجه بروز تشنج یا علائم صرع شدید.

در صورتی که احساس می کنید این نوع جدیدی از بیماری صرع است.

اگر حالت تشنج با وجود مصرف داروهای ضد تشنج نیز بهبود نیافته و ادامه دار بود.

در صورت بروز علائم زیر نیز بهتر است با اورژانس تماس بگیرید:

بعد از هر تشنجی که بهبود آن بیشتر از 5 دقیقه به طول انجامید.

اگر احساس کردید کودک رفتارهایی را به طول خودکار انجام می دهد و این فعالیت های چند دقیقه یا چند ساعت به طول می انجامد. مثلاً فعالیت های مثل غذا خوردن یا حرکت بدون آگاهی یا سردرگمی طولانی مدت کودک تمام این موارد می تواند علائم بیماری با عنوان absence status epilepticus باشد.1
 

درمان صرع غایب

پزشک شما احتمالا با کمترین دوز ، داروی ضد تشنج را شروع می کند و دوز را در صورت نیاز برای کنترل تشنج ها افزایش می دهد. اطفال ممکن است پس از دو سال ناپدید شدن تشنج، تحت نظارت پزشک، داروهای ضد تشنج را کاهش دهند.

داروی تجویز شده برای تشخیص صرع غایب عبارتند از :
 
اتوسوکسیمید (زارونتین )
این دارویی است که اکثر پزشکان از آن برای کنترل تشنج استفاده می کنند. در بیشتر موارد، تشنج به خوبی به این دارو پاسخ می دهد. عوارض جانبی احتمالی عبارتند از تهوع، استفراغ، خواب آلودگی، خواب کم، بیش فعالی.
 
والپرویک اسید (Depakene)
دخترانی که هنوز در معرض مصرف دارو هستند، باید با پزشکان خود در معرض خطر بالقوه اسید والپرویک صحبت کنند. والپرویک اسید با افزایش خطر ابتلا به نقص مادرزادی در نوزاد همراه است و پزشکان توصیه می کنند که زنان در طول بارداری یا در هنگام بارداری از آن استفاده نکنند.
 
لاموتریژین (Lamictal)
برخی مطالعات نشان می دهد که این دارو کمتر موثر است ولی عوارض جانبی کمتری دارد. عوارض جانبی ممکن است شامل بثورات و حالت تهوع باشد.2
 

سبک زندگی و درمان های خانگی صرع غایب


رژیم درمانی
پیروی از رژیم غذایی پر چرب و کم کربوهیدرات معروف به رژیم کتوژنیک، می تواند تا حد زیادی به کنترل تشنج در فرد مبتلا کمک کند. این رژیم تنها در صورتی مورد استفاده قرار می گیرد که داروهای سنتی نتوانند به خوبی تشنج را کنترل کند. پایبند بودن این رژیم چندان کار آسانی نیست اما در کاهش تشنج برخی از افراد مبتلا مؤثر خواهد بود.

رژیم های غذایی دیگر مثل شاخص گلایسمی و رژیم غذایی اکینز اصلاح شده تأثیر کمتری نسبت به رژیم کتوژنیک داشته ولی محدودیت کمتری برای فرد رژیم گیرنده به همراه خواهد داشت.
 
سایر روندهای درمانی صرع غایب
در ادامه به بعضی از اقدامات درمانی دیگری که می تواند به کنترل تشنج کمک کند اشاره خواهیم کرد:
 
دارو را به درستی مصرف کنید
میزان مصرف خود را بدون مشورت پا پزشک تغییر ندهید. اگر احساس می کنید داروی شما به هر دلیلی تغییر کرده، بهتر است این مورد را با پزشک درمیان بگذارید.

از علت تا درمان صرع غایب
 
به اندازه کافی خوابیدن
کمبود خواب می تواند باعث بروز تشنج در فرد مبتلا شود. حتما هر شب استراحت کافی داشته باشید و بهداشت خواب را رعایت کنید.
 
از دستبند هشدار پزشکی استفاده کنید
این امر به پرسنل اورژانس کمک خواهد کرد که اگر تشنج دیگری داشتید به بهترین شکل ممکن شما را درمان کنند.
 
از پزشک خود در مورد محدودیت های رانندگی یا تفریحی سؤال کنید
شخصی که دارای اختلال تشنجی است قبل از اینکه بتواند رانندگی کند، باید برای مدت زمان معقولی بدون تشنج (فواصل زمانی متفاوت از حالت به حالت دیگر) باشد. تنها در صورتی که شخص دیگری همراه و مراقب شماست اقدام به حمام کردن یا شنا کردن کنید تا در صورت نیاز به کمک شما بیاید.1

پینوشتها
1.www.pezeshket.com
2.www.cafepezeshki.ir
3.www.oviro.com
نسخه چاپی