مقام معظم رهبری (مدظله العالی) فرمودند:
آن کسی که برای انقلاب، برای امام، برای اسلام کار می کند، به مجردی که ببیند حرف او، حرکت او موجب شده است که یک جهتگیری ای علیه این اصول به وجود بیاید، فورا متنبه می شود. چرا متنبه نمی شوند؟ وقتی شنفتند که از اصلی ترین شعار جمهوری اسلامی - «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» - اسلامش حذف می شود، باید به خود بیایند؛ باید بفهمند که دارند راه را غلط می روند، اشتباه می کنند؛ باید تبری کنند.وقتی می بینند در روز قدس که برای دفاع از فلسطین و علیه رژیم غاصب صهیونیست است، به نفع رژیم غاصب صهیونیست و علیه فلسطین شعار داده می شود، باید متنبه بشوند، باید خودشان را بکشند کنار، بگویند نه نه، ما با این جریان نیستیم.
وقتی می بینند سران ظلم و استکبار عالم از اینها حمایت می کنند، رؤسای آمریکا و فرانسه و انگلیس و اینهایی که مظهر ظلمند - هم در زمان کنونی، هم در دوره تاریخی صد سال و دویست ساله تا حالا - دارند از این ها حمایت می کنند، باید بفهمند یک جای کارشان عیب دارد؛ باید متنبه بشوند.
وقتی می بینند همهی آدم های فاسد، سلطنت طلب، از این ها حمایت می کند، توده ای از اینها حمایت می کند، رقاص و مطرب فراری از کشور از اینها حمایت می کند، باید متنبه بشوند، باید چشمشان باز بشود، باید بفهمند؛ بفهمند که کارشان یک عیبی دارد؛ بلافاصله برگردند بگویند نه، ما نمی خواهیم حمایت شما را.
چرا رودربایستی می کنند؟ آیا می شود با بهانه عقلانیت، این حقایق روشن را ندیده گرفت، که ما عقلانیت بخرج می دهیم! این عقلانیت است که دشمنان این ملت و دشمنان این کشور و دشمنان اسلام و دشمنان انقلاب، شما را از خود بدانند و برای شما کف و سوت بزنند، شما هم همین طور خوشتان بیاید، دل خوش کنید؛ این عقلانیت است؟! این نقطه مقابل عقل است.
عقل این است که به مجردی که دیدید برخلاف آن مبانی ای که شما ادعایش را می کنید، چیزی ظاهر شد، فورا خودتان را بکشید کنار، بگویید نه نه نه، ما نیستیم؛ به مجردی که دیدید به عکس امام اهانت شد، به جای اینکه اصل قضیه را انکار کنید، کار را محکوم کنید؛ بالاتر از محکوم کردن کار، حقیقت کار را بفهمید، عمق کار را بفهمید؛ بفهمید که دشمن چه جوری دارد برنامه ریزی می کند، چه می خواهد، دنبال چیست؛ این را باید این آقایان بفهمند.
من تعجب می کنم! کسانی که اسم و رسم خودشان را از انقلاب دارند . بعضی از این آقایان یک سیلی برای انقلاب نخوردند در دوران اختناق و طاغوت - و به برکت انقلاب اسم و رسمی پیدا کردند و همه چیزشان از انقلاب است، می بینید که دشمنان انقلاب چطور براق شدند، آماده شدند، صف کشیدند، خوشحالند، می خندند؛ اینها را که می بینید؟ به خود بیایید، متوجه بشوید.
شما برادران سابق ما هستید. اینها کسانی هستند که بعضی از اینها، یک وقتی به خاطر طرفداری از امام مورد اهانت هم قرار می گرفتند. حالا ببینند که کسانی که به نام اینها شعار می دهند، عکس این ها را روی دستشان می گیرند، اسم اینها را با تجلیل می آورند، درست نقطه مقابل، علیه امام و علیه انقلاب و علیه اسلام شعار می دهند و روزه خوری علنی در روز قدس، در ماه رمضان، می کنند؛ اینها را می بینید، خب، بکشید کنار.
انتخابات تمام شد. انتخاباتی بود، عمومی هم بود، درست هم بود، اشکالی هم نتوانستند بر انتخابات بگیرند و ثابت کنند؛ حالا هی ادعا کردند، فرصت هم داده شد؛ گفتیم بیایید، نشان بدهید، ثابت کنید؛ نتوانستند، نیامدند؛ تمام شد. پابندی به قانون اقتضاء می کند که انسان ولو این رئیس جمهوری را که انتخاب شده است قبول هم نداشته باشد، وقتی برای قانون احترام قائل بود، بایستی در مقابل قانون، خضوع کند. خب، معلوم است هیچ کسی نمی تواند بگوید این کسی که انتخاب شده، صددرصد حسن محض است، آن طرف که انتخاب نشده است، صددرصد قبح محض است؛ نه، همه حسنی دارند، قبحی دارند؛ این طرف هم حسنی دارد، قبحى دارد؛ آن طرف هم محسنی دارد، قبحی دارد. قانون، ملاک است، معیار است. چرا اینجوری می شود؟ چرا؟ این، هوای نفس است.(1)
پی‌نوشت:
1- بیانات در دیدار با جمعی از طلاب و روحانیون 1388/9/22
منبع: انتخابات؛ لیلة القدر نظام اسلامی (آراء و نظرات مقام معظم رهبری درباره انتخابات)، بکوشش: سعید شیرازی، ناشر: انتشارات انقلاب اسلامی، تهران، 1390ش، صص 191-190