تصويرگران ايثار
دکتر عباس خامه یار
به راستي نقش تصويرگران، در ماندگاري حماسه ها و رويدادهاي تاريخي ملتها از چه مرتبتي برخوردار است؟
بي ترديد بخش قابل توجهي از حافظه تاريخي بشر امروز، مرهون تلاش تصويرگراني است که پيشينه تاريخي وي را حفظ و امکان دستيابي به تجربه هاي گرانسنگ گذشتگان راميسر مي ساخته اند. رويداد عظيم انقلاب اسلامي نيز بي شک مديون تلاشها و ايثارگريهاي تصويرگراني است که با حضور جسورانه ومومنانه خويش، ابعاد و جوانب گوناگون اين حماسه سترگ را ثبت و ضبط کردند و در اختيار آيندگان قرار دادند.
اين رويداد عظيم از جنبه هاي گوناگوني قابل تامل و بررسي است، از جمله آنکه دشمنان داخلي و خارجي انقلاب، پيوسته سعي داشته اند شعله هاي فروزان اين آتش گرمي بخش را فرو بنشانند و چه در روزهاي اوجگيري انقلاب و چه پس از آن، به حربه تحريف و سانسور و سکوت خبري متوسل شدند. بي گمان نقش تصويرگران و عکاسان انقلاب در شکستن جو خفقان و مملو از اکاذيب و شايعه اي که رژيم با توسل به آنها، در پي استمرار بخشيدن به حکومت ننگين خويش بود.نقشي بسيار تأثيرگذار و تعيين کنند بود، در آن روزهاي سياه و سکوت خبري، هر از چندي، مردي از اين مردستان، جان بر کف مي نهاد و براي ثبت لحظه اي تاريخي که سند محکم اثبات تا بن دندان مسلح رفته بود، خود را به آب و آتش مي زد و در معرکه مظلوميتي مضاعف (از آن روي که سر سپردگان رژيم، تشنه به خويش بودند و مردمان نيز او را عامل رژيم مي پنداشتند) بغض در گلو و دوربين در دست، به قيمت جان و مال و سلامتي خويش به ثبت تصويري مي پرداخت که با سرعتي حيرت آور، تبديل به سند رسوائي رژيم مي شد و پر دور نرفته ايم اگر بگوئيم که در ميان اصحاب رسانه، رژيم بيش از هر ديگري، اينان را دشمن خويش مي دانست، زيرا به باور پذيرترين و سريع الانتقال ترين ابزار رسانه اي، مجهز بودند و براي فهم زبان ايشان، يعني تصوير به هيچ تفسير و شرحي نياز نبود. در روزهاي اوج انقلاب و در ايامي که سير حوادث با شتابي حيرت انگيز پيش مي رفت، يک تصوير کارآمد، کار صدها هزار کلام را مي کرد و کم نبودند روزهائي که رژيم در اثر انتشار يکي از اين تصاوير هوشمندانه و مومنانه، به کلي خلع سلاح مي شد و از سر ناتواني به تعقيب تصويرگر شجاع آن مي پرداخت.
از ياد نبريم که روزنامه هاي فعال دوران ستمشاهي بيش از سه عنوان نبودند و در اين جو نامساعد، طبيعتا تعداد عکاسان با صلاحيت و حرفه اي که در شرايط دشوار مبارزه و حکومت نظامي قادر به انجام کار دشوار تصويرگري بودند، به هيچ وجه با ابعاد گسترده و شتاب حيرت انگيز انقلاب اسلامي تناسب نداشت و از همين روست که با مروري بر آثار ارزشمند و فراوان عکاسان دوره انقلاب، به اوج پايمردي، پيگيري، استقامت و ايثار آنان، آن هم در شرايط ستمگري دشمن و بي مهري دوست که حاصل آن فشار مضاعف روحي و جسمي بود، مي توان برد.
منبع: ماهنامه شاهد یاران، شماره 15
بي ترديد بخش قابل توجهي از حافظه تاريخي بشر امروز، مرهون تلاش تصويرگراني است که پيشينه تاريخي وي را حفظ و امکان دستيابي به تجربه هاي گرانسنگ گذشتگان راميسر مي ساخته اند. رويداد عظيم انقلاب اسلامي نيز بي شک مديون تلاشها و ايثارگريهاي تصويرگراني است که با حضور جسورانه ومومنانه خويش، ابعاد و جوانب گوناگون اين حماسه سترگ را ثبت و ضبط کردند و در اختيار آيندگان قرار دادند.
اين رويداد عظيم از جنبه هاي گوناگوني قابل تامل و بررسي است، از جمله آنکه دشمنان داخلي و خارجي انقلاب، پيوسته سعي داشته اند شعله هاي فروزان اين آتش گرمي بخش را فرو بنشانند و چه در روزهاي اوجگيري انقلاب و چه پس از آن، به حربه تحريف و سانسور و سکوت خبري متوسل شدند. بي گمان نقش تصويرگران و عکاسان انقلاب در شکستن جو خفقان و مملو از اکاذيب و شايعه اي که رژيم با توسل به آنها، در پي استمرار بخشيدن به حکومت ننگين خويش بود.نقشي بسيار تأثيرگذار و تعيين کنند بود، در آن روزهاي سياه و سکوت خبري، هر از چندي، مردي از اين مردستان، جان بر کف مي نهاد و براي ثبت لحظه اي تاريخي که سند محکم اثبات تا بن دندان مسلح رفته بود، خود را به آب و آتش مي زد و در معرکه مظلوميتي مضاعف (از آن روي که سر سپردگان رژيم، تشنه به خويش بودند و مردمان نيز او را عامل رژيم مي پنداشتند) بغض در گلو و دوربين در دست، به قيمت جان و مال و سلامتي خويش به ثبت تصويري مي پرداخت که با سرعتي حيرت آور، تبديل به سند رسوائي رژيم مي شد و پر دور نرفته ايم اگر بگوئيم که در ميان اصحاب رسانه، رژيم بيش از هر ديگري، اينان را دشمن خويش مي دانست، زيرا به باور پذيرترين و سريع الانتقال ترين ابزار رسانه اي، مجهز بودند و براي فهم زبان ايشان، يعني تصوير به هيچ تفسير و شرحي نياز نبود. در روزهاي اوج انقلاب و در ايامي که سير حوادث با شتابي حيرت انگيز پيش مي رفت، يک تصوير کارآمد، کار صدها هزار کلام را مي کرد و کم نبودند روزهائي که رژيم در اثر انتشار يکي از اين تصاوير هوشمندانه و مومنانه، به کلي خلع سلاح مي شد و از سر ناتواني به تعقيب تصويرگر شجاع آن مي پرداخت.
از ياد نبريم که روزنامه هاي فعال دوران ستمشاهي بيش از سه عنوان نبودند و در اين جو نامساعد، طبيعتا تعداد عکاسان با صلاحيت و حرفه اي که در شرايط دشوار مبارزه و حکومت نظامي قادر به انجام کار دشوار تصويرگري بودند، به هيچ وجه با ابعاد گسترده و شتاب حيرت انگيز انقلاب اسلامي تناسب نداشت و از همين روست که با مروري بر آثار ارزشمند و فراوان عکاسان دوره انقلاب، به اوج پايمردي، پيگيري، استقامت و ايثار آنان، آن هم در شرايط ستمگري دشمن و بي مهري دوست که حاصل آن فشار مضاعف روحي و جسمي بود، مي توان برد.
منبع: ماهنامه شاهد یاران، شماره 15
/ج