تاريخچه ماء الشعير

 تاريخچه ماء الشعير
تاريخچه ماء الشعير


 





 
چند هزار سال پيش مردم در مصر باستان از نوعي نوشيدني تحت عنوان آبجو استفاده مي کردند. همزمان با آن، مصرف يک نوشيدني با همان خصوصيات که البته از ارزن تهيه مي شد، در ميان قبايل آفريقايي رواج يافت.
به تدريج اين نوشيدني الکلي در تمام دنيا رايج شد. پيش از انقلاب نوع الکلي ماءالشعير در ايران توليد مي شد که طبيعتاً مضرات الکل را هم در خود داشت، اما خوشبختانه امروز با تغيير سيستم توليد ماءالشعير بدون الکل وارد بازار شده اند که منبع غني از انواع ويتامين ها مي باشد.
ماءالشعير:
فرآورده اي است تخمير نشده که از اختلاف مالت جو، آب، رازک، گاز کربنيک، مواد افزودني مجاز خوراکي يا بدون شيرين کننده توليد مي شود و در دو نوع طعم دار يا ساده عرضه مي گردد.
خواص ماءالشعير:
1- از 20 اسيد آمينه لازم ضروري براي بدن، 16 اسيد آمينه در ماءالشعير وجود دارد که اين اسيد آمينه هاي براي رشد کودکان ضروري است و ضريب هوشي آنها تا حد زيادي به تامين اين اسيد آمينه ها بستگي دارد.
2- داراي انواع ويتامين هاي گروه B بوده که در رشد و جلوگيري از ريزش مو و حتي در رفع خستگي اعصاب بسيار موثر است.
3- به علت داشتن اسيدهاي آلي و PH اسيدي، براي بيماراني که ترشح اسيد معده آنها کم بوده مفيد است.
4- از آنجايي که اين نوشيدني سرشار از قندها، ويتامين ها و املاح معدني گوناگون است، براي مادران باردار و شيرده موثر است.
و در حالت کلي مصرف اين محصول در بهبود عملکرد عروق، خون رساني به قلب، کاهش ابتلا به پرفشاري خون، سلامت کليه ها، محافظت از بدن در برابر بروز سکته و سرطان هاي قلبي و مغزي بسيار موثر است.
منبع:کوچه ما شماره 7.




 

نسخه چاپی