اربابی هرگاه فراغتی پیدا می کرد در جمع بسیجی ها بود. او به آنها عشق می ورزید، لذا سعی می کرد بیشتر وقت خود را با آنها بگذراند. حول و حوش عملیات والفجر هشت ازدواج کرد ولی سه روز پس از ازدواج، شنیدم که می گفتند، اربابی برگشته است. من ناراحت شدم و وقتی او را دیدم، گفتم:چرا آمدی؟ تو تازه ازدواج کرده ای و باید چند روز می ماندی. برگرد چند روزی بمان، بعد بیا. ولی او اصرار و پافشاری می کرد که در جبهه بماند. تحملم تمام شد و با تندی گفتم:اربابی!باید برگردی، همین امروز به خانه برو!
او در حالی که داشت موتور سیکلتش را روشن می کرد که با آن نزد بسیجی ها برود، نگا های به من کرد و ملتمسانه در حالی که بغضش ترکیده و اشکش جاری شده بود، گفت:احمد آقا!اجازه بدهید باشم.
بگذارید بین بچه ها بمانم. دیگر نتوانستم مقاومت کنم و سکوت کردم؛ چون سکوت علامت موافقت است. (1)

پی نوشت ها :

1-علی محمد اربابی به سال 1343 در بید گل کاشان متولد شد. با شروع جنگ تحمیلی به جبهه شتافت. وی در عملیاتهای مختلفی شرکت داشت و در حالی که چندین بار نیز مجروح شده بود، حاضر به ترک جبهه نمی شد.
سرانجام این سردار رشید اسلام در حالی که ریاست ستاد فرماندهی لشکر 8 را بر عهده داشت، در نیمه شب 65/10/5 به شهادت رسید.

منبع: احمدی، جانمراد؛ (1385)، ما اهل اینجا نیستیم؛ مجموعه ای از خاطرات و سخنرانی های سردار سرلشکر پاسدار شهید احمد کاظمی، شهرستان نجف آباد (اصفهان)، مؤسسه حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس و لشکر 8 زرهی نجف اشرف و گنگره سرداران و 2500 شهید شهرستان نجف آباد، چاپ دوم.