آیا موبایل می تواند وسیله ای برای تحمیل فشار هیجانی و عاطفی به کسی باشد؟

عده ای از مردان مُراجع من از مسئله ای شکایت دارند. آن ها می گویند که همسرم لحظه به لحظه با موبایل من تماس می گیرد و می پرسد کجایی و چه می کنی. کافی است که حتی کمی دیر جواب بدهم تا مورد عتاب و مواخذه ی او قرار بگیرم و به همین دلیل، علاوه بر این که احساس بی اعتمادیِ او به من عذابم می دهد، تمرکزم را در کارم و حتی ضمن رانندگی از دست داده ام.
برخی از دختر خانم ها هم با موبایلی که نامزدشان هدیه کرده مراجعه می کنند و در ضمن مشاوره ای یک ساعته بارها و بارها باید پاسخگوی نامزدشان از طریق موبایلی که شاید جرأت و اجازه ی خاموش کردن موقت آن را هم ندارند، باشند. معمولاً دستپاچگی و اضطراب از خلال پاسخگویی و رفتارهای شان مشهود است.
این که پس زمینه و دلایل چنین رفتاری (که در جامعه ی ما نسبتاً نیز شایع شده) چقدر مبتنی بر واقعیت و سلامت است و یا برعکس اضطرابی، بدبینانه و به طور کلی مرضی و غیرطبیعی است، نیاز به بررسی بیشتر و مورد به مورد دارد. اما نکته این جاست که تابلوی این رفتار، یکی از مصادیق و نمونه های بارز «سوء استفاده و آزار هیجانی و عاطفی» است، موسوم به احساس تملّک مفرط. در این مورد یعنی فردی با هر جایگاه و موقعیتی (همسر، پدر و مادر، نامزد و..) از طریق وسیله ای مثل موبایل، دیگری را تحت فشار و استرس مکرر و دائمی برای پاسخگویی و در اختیار و دسترس بودن قرار دهد. سوء استفاده از افراد فقط جنبه ی جسمی ندارد بلکه می تواند به صورت هیجانی و عاطفی نیز باشد. مثل تهدید کردن، ناسزا گرفتن و یا همین مورد، یعنی احساس تملک زیادی و مفرط که غالباً سبب ایجاد فشار خیلی زیاد هیجانی و اضطراب و تنش عمده در فرد می شود. در گذر زمان، تحمل این فشار و تنش باعث خستگی روحی در فرد مورد آزار و بروز افسردگی در او و حتی سببِ بروز احساس سردی و بیزاری از همان فردِ با احساس مالکیت افراطی (ولو این که پدر و مادر و یا همسر باشد) می شود.
منبع مقاله :
حمیدیان، فرود، (1387)، اعتیاد به اینترنت و موبایل(بررسی عوارض وابستگی به اینترنت، موبایل و بازی های کامپیوتری)، تهران: نشر قطره، چاپ دوم