ارتباط

ارتباط (1) یکی از مهمترین فرایندهای گروهی است، زیرا وسیله ای برای تعامل اجتماعی است افراد، به طور معمول رهبران و زبان گروهها هستند و تک تک اعضاء در درون گروهها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند و سمتهایی را که در گروه به دست آورده و نقشهایی که برای تأثیر در گروهها دارند در حد بالایی به توان ارتباط آنها وابسته است. دستیابی به ارتباط مؤثر در گروهها کار آسانی نیست. شرکتهای بزرگ دارای نمودارهای گردش کار هستند که به طور واضح مشخص می کنند اعضا با چه کسانی و چگونه می توانند ارتباط برقرار کنند. در گروههای کوچک و غیر رسمی پیوندهای شغلی الگوهای ارتباطی را مشخص می سازند. در زیر به اختصار به شرح و توصیف الگوهای ارتباط گروهی می پردازیم.

الگوهای ارتباط گروهی

الگوهای ارتباطی را شاخص یا راهنمای توزیع قدرت دانسته اند که با ایجاد پایگاه در گروهها کارآیی عملی افراد را تعیین می کنند و عوامل مهمی در شناخت روحیه و اخلاق اعضای گروه به شمار می آیند. الگوهای ارتباطی را در گروهها می توان بنا به جهت مسیر، ساختار اصلی و اینکه آیا پیوند ارتباطی رسمی یا غیر رسمی است تعیین کرد.

الگوهای جهت دار (2):

در گروههای سازمان یافته پیامها ممکن است از بالا به پایین، از پایین به بالا یا به صورت افقی جریان یابند. ارتباط از بالا به پایین شامل انتقال پیامها از مقامهای بالاتر به پایینتر است. برای مثال، سرپرست یا رئیس یک شرکت پیامی را به زیرمجموعه های خود انتقال می دهد، یا آنکه یک وزیر در وزارتخانه اش دستورها را به اعضای زیردست خود ابلاغ می کند. ارتباط از پایین به بالا انتقال پیامها از مقام پایینتر به مقام بالاتر است. چنانکه در یک سازمان راننده ی یک وسیله ی نقلیه، مشکلات وسیله را به رئیس سازمان گزارش می دهد و از او دستور می خواهد.
ارتباطهای افقی عبارتند از تبادل اطلاعات در میان کارگران، مستخدمان یا به طور کلی افرادی که در یک سطح یا مقام سازمانی قرار دارند. بعضی افراد ممکن است در ارتباط با یک بخش بهتر از بخش دیگر باشند. برای مثال، شخص ممکن است با سرپرست خود به خوبی ارتباط برقرار کند، اما نتواند با افراد زیردست و همتایان خود ارتباط خوبی داشته باشد.

پی نوشت ها :

1. Communication
2. directional patterns

منبع مقاله :
پارسا، محمد؛ (1382)، بنیادهای روان شناسی، تهران: انتشارات سخن، چاپ دوم